ลูกเขยมังกร นิยาย บท 263
บทที่263 สามีฉัน
“พี่ใหญ่ นั้นตอนนี้ควรทำยังไง? ถ้าไม่อย่างนั้นปล่อยแม่คนนี้ไหม?” เฉินจื๋อหลี่ถาม ฟังความหมายของเฉินจื๋อเหวินออก ตอนนี้เสี้ยเมิ่งเหยากลับกลายเป็นปัญหายุ่งยาก
“ปล่อยไม่ได้” เฉินจื๋อเหวินส่ายหน้าพลางบอกว่า “ถ้าปล่อยเธอไป คนเบื้องหลังของเธอจะค้นหาแล้วตามมาจนเจอเบาะแส ค้นพวกเราเจอที่นี่คงไม่ดีนัก พวกเราเข้ามาครั้งนี้ เข้ามาแบบหลบๆ ซ่อนๆ จะให้คนรู้ร่องรอยของพวกเรามากเกินไปไม่ได้”
“แต่บอดี้การ์ดของแม่คนนี้ที่อาโสงตีจนเจ็บ อีกฝ่ายรู้ว่าพวกเราเป็นจอมยุทธ์แล้ว” เฉินจื๋อหลี่พูดอย่างจำใจพอสมควร
“รู้แล้วจะเป็นยังไง ตอนนี้คนอยู่ในมือพวกเรา ก่อนหน้าที่ยังตรวจสอบไม่ชัดเจน พวกเขาคงไม่กล้าวู่วาม” เฉินจื๋อเหวินมีแผนในใจอยู่แล้ว
“บางที แม่คนนี้อาจจะรู้ว่าจอมยุทธ์เบื้องหลังของเธอเป็นใคร” เฉินจื๋อหลี่ลูบไล้คาง มองเสี้ยเมิ่งเหยาที่ยังสลบอยู่
เฉินจื๋อเหวินขมวดคิ้วเอ่ยปาก “อาเจียว เธอไปทำให้หล่อนฟื้นแล้วถามหล่อนหน่อย”
เสี้ยเมิ่งเหยาใจเย็นมาก เวลานี้เธอไม่ได้ถามเฉินจื๋อเหวินเป็นใครอย่างคำถามโง่เขลาแบบนี้ แต่กลับพูดตรงไปตรงมา “ทำไมพวกคุณถึงต้องลักพาตัวฉัน?”
มีเพียงรู้จุดประสงค์ เธอถึงสามารถวิเคราะห์ที่มาของเฉินจื๋อเหวินคนเหล่านี้ได้
“คุณเสี้ย ทำไมพวกเราถึงลักพาตัวคุณ นี่ไม่สำคัญ เรื่องสำคัญคือคุณเสี้ยอยากออกไปจากที่นี่รึเปล่า” เฉินจื๋อเหวินพูดยิ้มกริ่ม
มุมปากเสี้ยเมิ่งเหยาเผยท่าทีถากถาง “ฉันบอกว่าอยากให้พวกคุณปล่อยฉันไปเหรอ?”
เฉินจื๋อเหวินหัวเราะหึๆ “ขอเพียงคุณเสี้ยตอบคำถามมาให้กระจ่าง คนที่อยู่เบื้องหลังตัวเองเป็นใคร พวกเราจะปล่อยคุณเสี้ยออกไป”
“หมายความว่าอะไร?” เสี้ยเมิ่งเหยาสงสัยอยู่บ้าง ไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเฉินจื๋อเหวิน
“คุณเสี้ย ผมจะไม่อ้อมค้อมกับคุณอีก ผมอยากรู้ว่าจอมยุทธ์ที่เฝ้าใต้ตึกคุณเมื่อคืนนี้เป็นใคร?” เฉินจื๋อเหวินพูดอย่างโจ่งแจ้ง
“จอมยุทธ์?” เสี้ยเมิ่งเหยายิ่งมึนงง ก่อนหน้านี้เฉินเฟิงไม่เคยพูดเรื่องจอมยุทธ์พวกนี้กับเธอ
“หรือว่าคุณเสี้ยไม่รู้?” เฉินจื๋อเหวินขมวดคิ้ว ท่าทางสงสัยของเสี้ยเมิ่งเหยา ไม่เหมือนแกล้งแสดงออกมา
เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้าพลางตอบว่า “ฉันไม่รู้ว่าจอมยุทธ์ที่พวกคุณพูดคืออะไร แต่คนที่คุ้มครองฉันใต้ตึกเมื่อคืนนี้ ฉันพอรู้ว่าเป็นใครส่งมา”
“คุณเสี้ยเชิญพูด” เฉินจื๋อเหวินสนใจขึ้นมา
“สามีฉัน” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดตามตรงไม่ปิดซ่อน นอกจากเฉินเฟิงแล้วไม่อาจมีใครอื่นส่งคนมาคุ้มครองเธอได้
ตอนนี้สำหรับเรื่องที่เฉินเฟิงพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ เธอเชื่อมาเจ็ดแปดส่วนแล้ว เฉินเฟิงอาจจะได้ยินข่าวว่ามีคนมาลักพาตัวเธอจากเย่ไห่ถังที่นั่นจริง ดังนั้นจึงอยากกลับบ้านมาบอกเธอ แต่โดนเธอเข้าใจผิด
แต่เฉินเฟิงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับเธอ ทว่าตอนที่ออกไปยังส่งจอมยุทธ์เข้ามาคุ้มครองเธอ
“สามีคุณ?” เฉินจื๋อเหวินขมวดหัวคิ้วขึ้น เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ
“แม่คุณ ไอ้วิชาพูดเพ้อเจ้อหน้าตาเฉยของเธอนี่เรียนมากับใคร? รายละเอียดของสามีเธอ พวกเรารู้ดีกันหมด เขาเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านธรรมดาคนหนึ่ง จะให้จอมยุทธ์มาเป็นบอดี้การ์ดของเธอได้เหรอ? เธอรู้ไหมจอมยุทธ์คืออะไร? สถานะตำแหน่งของจอมยุทธ์ในสังคมนี้สูงมากแค่ไหนกัน?” เฉินจื๋อหลี่พูดอย่างตลก อยากจะใช้จอมยุทธ์มาเป็นบอดี้การ์ด อย่างมากที่สุดก็ต้องมีสถานะของผู้สืบทอดตระกูลชั้นนำ
ผู้สืบทอดตระกูลชั้นนำ จะไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่น? มาล้อเล่นบ้าบออะไรกัน
“สามีฉันไม่ใช่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านธรรมดา” น้ำเสียงเสี้ยเมิ่งเหยาเย็นชาลงมา “เขาก็เป็นจอมยุทธ์”
เสี้ยเมิ่งเหยาไม่รู้ระดับของเฉินเฟิง แต่ดูจากการแสดงออกในอดีตของเฉินเฟิง ถึงแม้อยู่ในวงการของจอมยุทธ์ เฉินเฟิงก็มีตัวตนที่สุดยอดอย่างแน่นอน
“สามีเธอเป็นจอมยุทธ์?”
เฉินจื๋อหลี่ท่าทางเกินเลย จากนั้นตบขาหัวเราะยกใหญ่ “ฮ่าๆ แม่คุณ เธอจะมาอำฉันเชียวเหรอ?”
“เธอรู้ไหมว่าจอมยุทธ์คืออะไร ถึงได้กล้าพูดแบบนี้ออกมา? บอกเธอตามตรง ถ้าสามีเธอเป็นจอมยุทธ์จริง พวกเธอตระกูลเสี้ยก็คงโดนเขากำจัดด้วยมือเดียวไปนานแล้ว”
“เดิมทีเธอไม่รู้จอมยุทธ์สองคำนี้หมายความว่าอะไร!”
ในน้ำเสียงของเฉินจื๋อหลี่หยิ่งยโสลึกๆ ดูถูกต่อคนธรรมดา
“คุณไม่เชื่อฉันก็ไม่เป็นไร” เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเรียวขึ้น ที่จริงเรื่องราวน่าเหลือเชื่อมาก แต่คนตรงหน้ากลุ่มนี้ไม่รู้ เฉินเฟิงไม่เพียงเป็นจอมยุทธ์ เขายังเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเฉินเมืองยันเจียงด้วย
“ในเมื่อคุณเสี้ยไม่ยอมบอกความจริง นั้นสองวันนี้ก็ต้องลำบากใจคุณเสี้ยชั่วคราวก่อนสักหน่อย” เฉินจื๋อเหวินพูดนิ่งๆ เขาไม่คิดว่าสิ่งที่เสี้ยเมิ่งเหยาพูดเป็นเรื่องจริง เพราะจอมยุทธ์ไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง นี่เป็นยิ่งกว่าเทพนิยายก็เป็นนิทานอาหรับราตรี
เห็นว่าเฉินจื๋อเหวินจะออกไป เสี้ยเมิ่งเหยารีบร้อนขึ้น “หยุดก่อน!”
“คุณเสี้ยยังมีธุระอะไร?”
เสี้ยเมิ่งเหยาสูดหายใจเข้าลึกๆ “ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใคร ฉันไม่รู้จุดประสงค์ของพวกคุณ แต่ฉันขอเตือนพวกคุณไว้ ดีที่สุดรีบปล่อยฉันไป ถ้าโดนสามีฉันตามมาถึงที่ เขาจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่”
คำพูดของเสี้ยเมิ่งเหยานี้ กำลังคิดแทนพวกเฉินจื๋อเหวินจากใจจริง เธอสามารถมองออกอย่างชัดเจน ว่าเฉินจื๋อเหวินคนเหล่านี้มีเจตนาร้ายต่อเธอไม่ได้ลึกมาก การลักพาตัวเธออาจจะมีความบังเอิญอย่างอื่นด้วย
แต่เฉินเฟิงกลับคงไม่คิดแบบนั้น ดูจากนิสัยที่เผด็จการของเฉินเฟิง ขอเพียงมีคนทำร้ายเธอ เฉินเฟิงจะแก้แค้นอย่างไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ถึงตอนนั้นเฉินจื๋อเหวินคนเหล่านี้ ล้วนอย่าคิดจะอยู่สบายสักคนเดียว
ไม่ใช่ว่าเสี้ยเมิ่งเหยาเห็นใจเฉินจื๋อเหวินคนเหล่านี้ แต่ว่าเธอไม่อยากเห็นเฉินเฟิง ทำเรื่องวุ่นวายใหญ่โตครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะเธอ
“แม่คุณ เธอข่มขู่พี่ใหญ่ฉันเหรอ?” น้ำเสียงของเฉินจื๋อหลี่เย็นลงมา
เสี้ยเมิ่งเหยาน้ำเสียงอืด “นี่ไม่ใช่ข่มขู่ นี่คือแนะนำ”
“หึๆ แนะนำ?” เฉินจื๋อหลี่หัวเราะหึๆ ไม่พูดสักคำ “แม่คุณ เธอเก็บคำแนะนำนี้ไว้ให้สามีสวะคนนั้นของเธอฟังเถอะ”
“อีกอย่างเธอภาวนาให้เขารู้จักเอาตัวรอดหน่อยจะดีที่สุด อย่าบุกมาหาพวกเรา ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าถึงตอนนั้นฉันให้เธอเห็นเขาโดนฉันใช้มือเดียวบีบจนตายไปยังไง!”
“คุณ……” เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธอยู่บ้าง เธอนึกไม่ถึงว่าความหวังดีของตนกลับโดนเฉินจื๋อหลี่เห็นเป็นเจตนาร้าย
“อาหลี่ อย่าเสียมารยาทกับคุณเสี้ย” เฉินจื๋อเหวินชายตามองเฉินจื๋อหลี่ทีหนึ่ง จากนั้นย้ายสายตาไปทางเสี้ยเมิ่งเหยาพลางยิ้มเล็กน้อย
“คุณเสี้ย ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณ ผมจะระวังไว้”
เห็นได้ชัดมากว่าเดิมทีเขาไม่ได้วางคำพูดของเสี้ยเมิ่งเหยาไว้ในใจแต่อย่างใด
เวลานี้ เฉินเฟิงโทรศัพท์ไปหาที่มือถือของเย่ไห่ถัง
“ผมต้องการข่าวของโจรเถื่อนนอกเขตพวกนั้น” เฉินเฟิงพูดตรงประเด็น ข่าวคราวเป็นเย่ไห่ถังรายงานให้เขา นั้นเวลานี้น่าจะมีความเป็นไปได้มากสุดที่เย่ไห่ถังจะรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนกัน
“ฉันไม่รู้” น้ำเสียงของเย่ไห่ถังเย็นยะเยือกเหมือนเมื่อก่อน
“ทำไมคุณถึงไม่รู้อะไรเลย?” ในเสียงของเฉินเฟิงมีความโกรธระดับหนึ่ง
“คุณเฉิน โปรดระวังน้ำเสียงของคุณด้วย ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณ และไม่ใช่คนใช้ของคุณด้วย คุณไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงใส่ฉัน” เย่ไห่ถังขมวดคิ้ว
“ขอโทษ คุณเย่ เป็นผมวู่วามเอง” สูดหายใจลึกๆ ทีหนึ่ง เฉินเฟิงทำให้ตนเองสงบลงมาได้ เขาไม่มีสิทธิ์โมโหเย่ไห่ถังจริงๆ เพราะเขากับเย่ไห่ถังไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย่ไห่ถังบอกข่าวเขาแล้วว่ามีคนอยากลงมือกับเสี้ยเมิ่งเหยา แต่เป็นเขาเองที่ประมาทไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...