บทที่263 สามีฉัน
“พี่ใหญ่ นั้นตอนนี้ควรทำยังไง? ถ้าไม่อย่างนั้นปล่อยแม่คนนี้ไหม?” เฉินจื๋อหลี่ถาม ฟังความหมายของเฉินจื๋อเหวินออก ตอนนี้เสี้ยเมิ่งเหยากลับกลายเป็นปัญหายุ่งยาก
“ปล่อยไม่ได้” เฉินจื๋อเหวินส่ายหน้าพลางบอกว่า “ถ้าปล่อยเธอไป คนเบื้องหลังของเธอจะค้นหาแล้วตามมาจนเจอเบาะแส ค้นพวกเราเจอที่นี่คงไม่ดีนัก พวกเราเข้ามาครั้งนี้ เข้ามาแบบหลบๆ ซ่อนๆ จะให้คนรู้ร่องรอยของพวกเรามากเกินไปไม่ได้”
“แต่บอดี้การ์ดของแม่คนนี้ที่อาโสงตีจนเจ็บ อีกฝ่ายรู้ว่าพวกเราเป็นจอมยุทธ์แล้ว” เฉินจื๋อหลี่พูดอย่างจำใจพอสมควร
“รู้แล้วจะเป็นยังไง ตอนนี้คนอยู่ในมือพวกเรา ก่อนหน้าที่ยังตรวจสอบไม่ชัดเจน พวกเขาคงไม่กล้าวู่วาม” เฉินจื๋อเหวินมีแผนในใจอยู่แล้ว
“บางที แม่คนนี้อาจจะรู้ว่าจอมยุทธ์เบื้องหลังของเธอเป็นใคร” เฉินจื๋อหลี่ลูบไล้คาง มองเสี้ยเมิ่งเหยาที่ยังสลบอยู่
เฉินจื๋อเหวินขมวดคิ้วเอ่ยปาก “อาเจียว เธอไปทำให้หล่อนฟื้นแล้วถามหล่อนหน่อย”
เสี้ยเมิ่งเหยาใจเย็นมาก เวลานี้เธอไม่ได้ถามเฉินจื๋อเหวินเป็นใครอย่างคำถามโง่เขลาแบบนี้ แต่กลับพูดตรงไปตรงมา “ทำไมพวกคุณถึงต้องลักพาตัวฉัน?”
มีเพียงรู้จุดประสงค์ เธอถึงสามารถวิเคราะห์ที่มาของเฉินจื๋อเหวินคนเหล่านี้ได้
“คุณเสี้ย ทำไมพวกเราถึงลักพาตัวคุณ นี่ไม่สำคัญ เรื่องสำคัญคือคุณเสี้ยอยากออกไปจากที่นี่รึเปล่า” เฉินจื๋อเหวินพูดยิ้มกริ่ม
มุมปากเสี้ยเมิ่งเหยาเผยท่าทีถากถาง “ฉันบอกว่าอยากให้พวกคุณปล่อยฉันไปเหรอ?”
เฉินจื๋อเหวินหัวเราะหึๆ “ขอเพียงคุณเสี้ยตอบคำถามมาให้กระจ่าง คนที่อยู่เบื้องหลังตัวเองเป็นใคร พวกเราจะปล่อยคุณเสี้ยออกไป”
“หมายความว่าอะไร?” เสี้ยเมิ่งเหยาสงสัยอยู่บ้าง ไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเฉินจื๋อเหวิน
“คุณเสี้ย ผมจะไม่อ้อมค้อมกับคุณอีก ผมอยากรู้ว่าจอมยุทธ์ที่เฝ้าใต้ตึกคุณเมื่อคืนนี้เป็นใคร?” เฉินจื๋อเหวินพูดอย่างโจ่งแจ้ง
“จอมยุทธ์?” เสี้ยเมิ่งเหยายิ่งมึนงง ก่อนหน้านี้เฉินเฟิงไม่เคยพูดเรื่องจอมยุทธ์พวกนี้กับเธอ
“หรือว่าคุณเสี้ยไม่รู้?” เฉินจื๋อเหวินขมวดคิ้ว ท่าทางสงสัยของเสี้ยเมิ่งเหยา ไม่เหมือนแกล้งแสดงออกมา
เสี้ยเมิ่งเหยาส่ายหน้าพลางตอบว่า “ฉันไม่รู้ว่าจอมยุทธ์ที่พวกคุณพูดคืออะไร แต่คนที่คุ้มครองฉันใต้ตึกเมื่อคืนนี้ ฉันพอรู้ว่าเป็นใครส่งมา”
“คุณเสี้ยเชิญพูด” เฉินจื๋อเหวินสนใจขึ้นมา
“สามีฉัน” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดตามตรงไม่ปิดซ่อน นอกจากเฉินเฟิงแล้วไม่อาจมีใครอื่นส่งคนมาคุ้มครองเธอได้
ตอนนี้สำหรับเรื่องที่เฉินเฟิงพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ เธอเชื่อมาเจ็ดแปดส่วนแล้ว เฉินเฟิงอาจจะได้ยินข่าวว่ามีคนมาลักพาตัวเธอจากเย่ไห่ถังที่นั่นจริง ดังนั้นจึงอยากกลับบ้านมาบอกเธอ แต่โดนเธอเข้าใจผิด
แต่เฉินเฟิงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับเธอ ทว่าตอนที่ออกไปยังส่งจอมยุทธ์เข้ามาคุ้มครองเธอ
“สามีคุณ?” เฉินจื๋อเหวินขมวดหัวคิ้วขึ้น เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ
“แม่คุณ ไอ้วิชาพูดเพ้อเจ้อหน้าตาเฉยของเธอนี่เรียนมากับใคร? รายละเอียดของสามีเธอ พวกเรารู้ดีกันหมด เขาเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านธรรมดาคนหนึ่ง จะให้จอมยุทธ์มาเป็นบอดี้การ์ดของเธอได้เหรอ? เธอรู้ไหมจอมยุทธ์คืออะไร? สถานะตำแหน่งของจอมยุทธ์ในสังคมนี้สูงมากแค่ไหนกัน?” เฉินจื๋อหลี่พูดอย่างตลก อยากจะใช้จอมยุทธ์มาเป็นบอดี้การ์ด อย่างมากที่สุดก็ต้องมีสถานะของผู้สืบทอดตระกูลชั้นนำ
ผู้สืบทอดตระกูลชั้นนำ จะไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนอื่น? มาล้อเล่นบ้าบออะไรกัน
“สามีฉันไม่ใช่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านธรรมดา” น้ำเสียงเสี้ยเมิ่งเหยาเย็นชาลงมา “เขาก็เป็นจอมยุทธ์”
เสี้ยเมิ่งเหยาไม่รู้ระดับของเฉินเฟิง แต่ดูจากการแสดงออกในอดีตของเฉินเฟิง ถึงแม้อยู่ในวงการของจอมยุทธ์ เฉินเฟิงก็มีตัวตนที่สุดยอดอย่างแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...