บทที่269 โชวูพันปี
ว่าตามที่เจ้าสามหวงบันทึกไว้ สระโบราณที่สวนใต้ดินยู่ฉวนของยู่ฉวนซานมีเพียงช่วงทุกสิ้นเดือนที่กระแสน้ำผุดตีกลับ ถึงปรากฏออกมา
เวลาที่ไปเก็บบัวหิมะซินเจียงก็ถูกกำหนดไว้อีกสามวันต่อไป
ช่วงเวลาสามวันนี้ เฉินเฟิงไม่ได้นั่งเฉย แต่ว่าเขียนตัวยาหลายอย่างที่สกัดจากบัวหิมะซินเจียงออกมา ให้ลูกน้องของกู้ตงเชินกับหานหลงไปซื้อมาแต่ละที่
บัวหิมะซินเจียงทั้งหมดสามดอก เฉินเฟิงกะว่าให้เจ้าสามหวงใช้ดอกหนึ่ง ให้เสี้ยเมิ่งเหยาใช้ดอกหนึ่ง อีกดอกหนึ่งเหลือไว้เตรียมใช้เวลาจำเป็น
ให้เสี้ยเมิ่งเหยาดอกนี้ เป็นธรรมดาที่คิดจะให้เสี้ยเมิ่งเหยาเข้าสู่หมิงจิ้งขั้นต้น กลายเป็นจอมยุทธ์คนหนึ่ง
วันหลังถ้าเกิดเขาเป็นอะไรไม่คาดคิดขึ้นมา เสี้ยเมิ่งเหยาจะได้มีกำลังปกป้องตนเองหน่อย
พริบตาเดียว เวลามาถึงวันที่สองแล้ว แต่เส้นทางการซื้อตัวยาของกู้ตงเชินไม่ได้ราบรื่นเท่าไร
คนที่ส่งออกไปส่งข่าวกลับมา ตัวยาหลายตัวนั้นที่ตกลงไว้โดยคนซื้อไปหมด โดยเฉพาะเป็นโสมและโชวูระยะหลายปี แม้แต่เงายังไม่พบ โดนคนซื้อจนเกลี้ยง
ว่าตามที่เจ้าของร้านขายยาบอก หลายวันนี้ที่เมืองชางโจวมีคนซื้อยาวิเศษโดยเฉพาะ ยาวิเศษที่มีอายุยาวนานในตลาดยาทั้งเมืองชางโจวล้วนโดนกวาดซื้อเรียบ
วันนี้ช่วงบ่าย กู้ตงเชินส่งข่าวหนึ่งกลับมาอีก
ลูกน้องที่ส่งออกไปซื้อยาถูกคนตีแล้ว
โดยเฉพาะอย่างอีกฝ่ายยังเป็นคนโหดเหี้ยมด้วย หลังตีคนเสร็จไม่เพียงไม่ได้หนีไป แต่ทว่าให้คนของกู้ตงเชินเรียกคนเข้ามาต่อ เอาคนเก่งกาจที่สุดที่รู้จักเรียกเข้าให้หมด วันนี้อยากสั่งสอนคนของกู้ตงเชินว่าควรทำตัวอย่างไร
เมื่อเลี่ยงไม่ได้ กู้ตงเชินทำได้เพียงโทรศัพท์มาหาเฉินเฟิงที่นี่
“คุณชายเฉิน ต้นเหตุของเรื่องเป็นเถ้าแก่จินจือถังบอกจะขายโชวูพันปีที่มีค่าสุดในร้านพวกเขาให้พวกเรา ผลลัพธ์ตอนที่ผมส่งคนไปซื้อ เถ้าแก่จินจือถังกลับเปลี่ยนคำกะทันหัน บอกมีคนเสนอราคามากกว่าพวกเราสองเท่ามาซื้อโชวูนั้นไป”
“โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบื้องหลังของคนนั้นลึกมาก เขาผิดใจไม่ได้”
“ผมก็เลยให้โจวจิ้งหลงเฝ้าที่จินจือถัง รออีกฝ่ายเข้ามา เตรียมดูรายละเอียดของอีกฝ่ายหน่อย”
“ปรากฏว่าวินาทีแรกที่อีกฝ่ายเข้ามาเห็นโจวจิ้งหลงเข้า หลังจากรู้ว่าโจวจิ้งหลงอยากแย่งโชวู อีกฝ่ายก็ตีขาของโจวจิ้งหลงหักตรงนั้นเลย แถมยังบอกว่าถ้าโจวจิ้งหลงไม่พอใจ ให้เรียกคนมาอีก เรียกจนกว่าจะพอใจ”
“จากนั้นผมเลยส่งลูกน้องหลายสิบคนเข้าไป ผลลัพธ์ล้วนถูกอีกฝ่ายตีแขนขาจนหักหมด ตอนนี้อีกฝ่ายยังเฝ้าอยู่ที่จินจือถัง”
กู้ตงเชินพูดอย่างหงุดหงิดอยู่บ้าง
“โอหังขนาดนี้?” เฉินเฟิงยักๆ คิ้ว อีกฝ่ายทำขนาดนี้ หมายความว่าไม่ได้เห็นกู้ตงเชินอยู่ในสายตาเลย
“คุณชายเฉิน พวกเขาเหมือนจะมีจอมยุทธ์หนุนหลังไว้” กู้ตงเชินนิ่งครู่หนึ่ง บอกว่า “มีความเป็นไปได้มากว่าหลายวันนี้เป็นพวกเขาซื้อที่ตัวยาของเมืองชางโจวไป”
ลูกน้องกู้ตงเชินมีแค่อาเหาที่เป็นจอมยุทธ์หมิงจิ้งขั้นต้น ช่วงหลายวันก่อนยังโดนเฉินจื๋อโสงตีจนบาดเจ็บ ดังนั้นเวลานี้เจอกับจอมยุทธ์ เดิมทีไม่มีทางทำอะไรจอมยุทธ์ได้
“ฉันไปสักหน่อยแล้วกัน” เฉินเฟิงขมวดคิ้วตอบ อย่างไรเสียคนของกู้ตงเชินก็ซื้อยาเพื่อเขาถึงเกิดเรื่อง ว่ากันตามเหตุผล เขาต้องสนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโชวูพันปีก็เป็นตัวยาที่จำเป็นสำหรับสกัดบัวหิมะซินเจียงด้วย
เดิมเฉินเฟิงคิดจะพาแต่กู้ตงเชินเข้าไป แต่หลังจากสี่พี่น้องตระกูลเฉินได้ยินข่าว ก็ตามเข้ามาอย่างอารมณ์คึกคะนอง แบบนี้ คนกลุ่มหนึ่งจึงมาถึงที่จินจือถังอย่างเกรียงไกร
พอลงรถ เฉินเฟิงมองเห็นลูกน้องของกู้ตงเชินหลายสิบคน แต่ว่าเวลานี้ พวกเขานอนหน้าบวมช้ำที่พื้นกัน ร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวดมาก
โจวจิ้งหลงที่เป็นหัวหน้าโดนผู้ชายวัยกลางคนที่ใส่เสื้อเชิ้ตลายดอกคนหนึ่งเหยียบไว้ใต้เท้าอย่างกำเริบเหยียดหยาม
“ปล่อยเขาออก!”
กู้ตงเชินตะคอกเสียงโมโห โจวจิ้งหลงเป็นกำลังสำคัญของเขา อีกฝ่ายเหยียบไม่เพียงแค่หน้าของโจวจิ้งหลง ขณะเดียวกันยังเป็นหน้าของเขาด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...