ลูกเขยมังกร นิยาย บท 269

บทที่269 โชวูพันปี

ว่าตามที่เจ้าสามหวงบันทึกไว้ สระโบราณที่สวนใต้ดินยู่ฉวนของยู่ฉวนซานมีเพียงช่วงทุกสิ้นเดือนที่กระแสน้ำผุดตีกลับ ถึงปรากฏออกมา

เวลาที่ไปเก็บบัวหิมะซินเจียงก็ถูกกำหนดไว้อีกสามวันต่อไป

ช่วงเวลาสามวันนี้ เฉินเฟิงไม่ได้นั่งเฉย แต่ว่าเขียนตัวยาหลายอย่างที่สกัดจากบัวหิมะซินเจียงออกมา ให้ลูกน้องของกู้ตงเชินกับหานหลงไปซื้อมาแต่ละที่

บัวหิมะซินเจียงทั้งหมดสามดอก เฉินเฟิงกะว่าให้เจ้าสามหวงใช้ดอกหนึ่ง ให้เสี้ยเมิ่งเหยาใช้ดอกหนึ่ง อีกดอกหนึ่งเหลือไว้เตรียมใช้เวลาจำเป็น

ให้เสี้ยเมิ่งเหยาดอกนี้ เป็นธรรมดาที่คิดจะให้เสี้ยเมิ่งเหยาเข้าสู่หมิงจิ้งขั้นต้น กลายเป็นจอมยุทธ์คนหนึ่ง

วันหลังถ้าเกิดเขาเป็นอะไรไม่คาดคิดขึ้นมา เสี้ยเมิ่งเหยาจะได้มีกำลังปกป้องตนเองหน่อย

พริบตาเดียว เวลามาถึงวันที่สองแล้ว แต่เส้นทางการซื้อตัวยาของกู้ตงเชินไม่ได้ราบรื่นเท่าไร

คนที่ส่งออกไปส่งข่าวกลับมา ตัวยาหลายตัวนั้นที่ตกลงไว้โดยคนซื้อไปหมด โดยเฉพาะเป็นโสมและโชวูระยะหลายปี แม้แต่เงายังไม่พบ โดนคนซื้อจนเกลี้ยง

ว่าตามที่เจ้าของร้านขายยาบอก หลายวันนี้ที่เมืองชางโจวมีคนซื้อยาวิเศษโดยเฉพาะ ยาวิเศษที่มีอายุยาวนานในตลาดยาทั้งเมืองชางโจวล้วนโดนกวาดซื้อเรียบ

วันนี้ช่วงบ่าย กู้ตงเชินส่งข่าวหนึ่งกลับมาอีก

ลูกน้องที่ส่งออกไปซื้อยาถูกคนตีแล้ว

โดยเฉพาะอย่างอีกฝ่ายยังเป็นคนโหดเหี้ยมด้วย หลังตีคนเสร็จไม่เพียงไม่ได้หนีไป แต่ทว่าให้คนของกู้ตงเชินเรียกคนเข้ามาต่อ เอาคนเก่งกาจที่สุดที่รู้จักเรียกเข้าให้หมด วันนี้อยากสั่งสอนคนของกู้ตงเชินว่าควรทำตัวอย่างไร

เมื่อเลี่ยงไม่ได้ กู้ตงเชินทำได้เพียงโทรศัพท์มาหาเฉินเฟิงที่นี่

“คุณชายเฉิน ต้นเหตุของเรื่องเป็นเถ้าแก่จินจือถังบอกจะขายโชวูพันปีที่มีค่าสุดในร้านพวกเขาให้พวกเรา ผลลัพธ์ตอนที่ผมส่งคนไปซื้อ เถ้าแก่จินจือถังกลับเปลี่ยนคำกะทันหัน บอกมีคนเสนอราคามากกว่าพวกเราสองเท่ามาซื้อโชวูนั้นไป”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งเบื้องหลังของคนนั้นลึกมาก เขาผิดใจไม่ได้”

“ผมก็เลยให้โจวจิ้งหลงเฝ้าที่จินจือถัง รออีกฝ่ายเข้ามา เตรียมดูรายละเอียดของอีกฝ่ายหน่อย”

“ปรากฏว่าวินาทีแรกที่อีกฝ่ายเข้ามาเห็นโจวจิ้งหลงเข้า หลังจากรู้ว่าโจวจิ้งหลงอยากแย่งโชวู อีกฝ่ายก็ตีขาของโจวจิ้งหลงหักตรงนั้นเลย แถมยังบอกว่าถ้าโจวจิ้งหลงไม่พอใจ ให้เรียกคนมาอีก เรียกจนกว่าจะพอใจ”

“จากนั้นผมเลยส่งลูกน้องหลายสิบคนเข้าไป ผลลัพธ์ล้วนถูกอีกฝ่ายตีแขนขาจนหักหมด ตอนนี้อีกฝ่ายยังเฝ้าอยู่ที่จินจือถัง”

กู้ตงเชินพูดอย่างหงุดหงิดอยู่บ้าง

“โอหังขนาดนี้?” เฉินเฟิงยักๆ คิ้ว อีกฝ่ายทำขนาดนี้ หมายความว่าไม่ได้เห็นกู้ตงเชินอยู่ในสายตาเลย

“คุณชายเฉิน พวกเขาเหมือนจะมีจอมยุทธ์หนุนหลังไว้” กู้ตงเชินนิ่งครู่หนึ่ง บอกว่า “มีความเป็นไปได้มากว่าหลายวันนี้เป็นพวกเขาซื้อที่ตัวยาของเมืองชางโจวไป”

ลูกน้องกู้ตงเชินมีแค่อาเหาที่เป็นจอมยุทธ์หมิงจิ้งขั้นต้น ช่วงหลายวันก่อนยังโดนเฉินจื๋อโสงตีจนบาดเจ็บ ดังนั้นเวลานี้เจอกับจอมยุทธ์ เดิมทีไม่มีทางทำอะไรจอมยุทธ์ได้

“ฉันไปสักหน่อยแล้วกัน” เฉินเฟิงขมวดคิ้วตอบ อย่างไรเสียคนของกู้ตงเชินก็ซื้อยาเพื่อเขาถึงเกิดเรื่อง ว่ากันตามเหตุผล เขาต้องสนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโชวูพันปีก็เป็นตัวยาที่จำเป็นสำหรับสกัดบัวหิมะซินเจียงด้วย

เดิมเฉินเฟิงคิดจะพาแต่กู้ตงเชินเข้าไป แต่หลังจากสี่พี่น้องตระกูลเฉินได้ยินข่าว ก็ตามเข้ามาอย่างอารมณ์คึกคะนอง แบบนี้ คนกลุ่มหนึ่งจึงมาถึงที่จินจือถังอย่างเกรียงไกร

พอลงรถ เฉินเฟิงมองเห็นลูกน้องของกู้ตงเชินหลายสิบคน แต่ว่าเวลานี้ พวกเขานอนหน้าบวมช้ำที่พื้นกัน ร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวดมาก

โจวจิ้งหลงที่เป็นหัวหน้าโดนผู้ชายวัยกลางคนที่ใส่เสื้อเชิ้ตลายดอกคนหนึ่งเหยียบไว้ใต้เท้าอย่างกำเริบเหยียดหยาม

“ปล่อยเขาออก!”

กู้ตงเชินตะคอกเสียงโมโห โจวจิ้งหลงเป็นกำลังสำคัญของเขา อีกฝ่ายเหยียบไม่เพียงแค่หน้าของโจวจิ้งหลง ขณะเดียวกันยังเป็นหน้าของเขาด้วย

“ปล่อยออก?” ผู้ชายเสื้อลายดอกหัวเราะขบคิด ถีบที่หน้าอกโจวจิ้งหลงทีหนึ่ง โจวจิ้งหลงอยู่ที่พื้นกลิ้งไปไกลเจ็ดแปดเมตร ถึงไถลมาถึงตรงหน้ากู้ตงเชิน

กู้ตงเชินรีบพยุงโจวจิ้งหลงขึ้น

“เฮือก”

แต่โจวจิ้งหลงกลับกระอักเลือดสด หน้าอกก็บุบลงไปรอยใหญ่ ไม่รู้ถูกผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกถีบจนกระดูกหักไปกี่ซี่

“แกอยากตายเหรอ!”

มองลักษณะท่าทางน่าเศร้าของโจวจิ้งหลง กู้ตงเชินกัดฟันจนเกิดเสียงกรอด ใกล้จะระเบิดอารมณ์แล้ว อีกฝ่ายช่างยั่วยุเขาอย่างชัดเจน

“นายไม่ใช่อยากให้ฉันปล่อยเขาเหรอ? ฉันก็ปล่อยออกแล้วไง ทำไมนายถึงบอกว่าฉันอยากตายล่ะ” ผู้ชายเสื้อลายดอกหัวเราะฮาๆ เหมือนไม่ได้สนใจแรงอาฆาตของกู้ตงเชินเลย

เวลานี้ สี่พี่น้องตระกูลเฉินลงมาจากรถอีกคันหนึ่ง

วินาทีแรกเฉินจื๋อเหวินที่นำหน้าก็มองเห็นผู้ชายเสื้อลายดอก

“ศิษย์พี่รอง?” เฉินจื๋อเหวินตกใจอย่างยิ่ง หลุดปากออกมา คิดไม่ถึงจะมาเจอหวงเฟยห้าวที่นี่

ผู้ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกคนนั้นก็ตกใจเช่นกัน “ศิษย์น้อง?”

“ศิษย์พี่รอง ทำไมพี่อยู่ที่นี่ได้?”

เฉินจื๋อเหวินปวดหัวอยู่บ้าง เขาคาดไม่ถึงว่าเมื่อวันก่อนตนเองพึ่งปล้นคลังสมบัติของหานหลง วันนี้หวงเฟยห้าวมาตีคนของกู้ตงเชินอีก

นี่คือจะทำเลาะกับคนของเฉินเฟิงให้ได้เชียวหรือ?

“ฉันมาที่นี่ซื้อโชวูให้คุณโห้ ปรากฏว่าเจอพวกตาไม่มีตาเข้า เลยถือโอกาสสั่งสอนหน่อย” หวงเฟยห้าวพูดอย่างโจ่งแจ้ง

หลังพูดจบ เขามองเฉินจื๋อเหวินกับกู้ตงเชินทีหนึ่ง พูดอย่างไม่พอใจ “ศิษย์น้อง นายอย่าบอกฉันนะ พวกไม่มีตานี้เป็นคนของนาย”

เฉินจื๋อเหวินกังวลมาก “ศิษย์พี่รอง พวกเขาไม่ใช่คนของผม แต่พวกเขาเป็นเหล่าพี่น้องในสังกัดของเพื่อนผม……”

“เพื่อน?” เฉินจื๋อเหวินยังไม่ทันพูดจบ โดนหวงเฟยห้าวหัวเราะขัดจังหวะ “ศิษย์น้อง นายบอกว่าคนบ้านนอกคอกนานี้เป็นเพื่อนนาย?”

“ทำไม มีปัญหาเหรอ?” เฉินจื๋อเหวินขมวดคิ้วขึ้น

“ไม่มีปัญหา”

หวงเฟยห้าวส่ายๆ หน้า น้ำเสียงเหยียดหยาม “ศิษย์น้อง นายอยากเป็นเพื่อนกับใครนั้นเป็นเรื่องของนาย”

“แต่ว่าศิษย์พี่ผิดหวังในตัวนายมาก คิดไม่ถึงหลังออกจากแก๊งชาวจีนโพ้นทะเล นายจะใช้ชีวิตมาถึงขั้นนี้ เป็นเพื่อนกับหัวหน้าโจรระดับเมืองคนหนึ่ง? โธ่ๆ”

หวงเฟยห้าวกระดกลิ้นถอนใจทันที ท่าทีอยู่สูงเหนือมวลชน ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยการเหยียดหยามต่อกู้ตงเชิน

เขาเป็นจอมยุทธ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตำแหน่งเดิมในแก๊งชาวจีนโพ้นทะเลก็ไม่ต่ำมาก ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ ในใจในสายตาเขาจึงดูถูกคนธรรมดาทั้งหมด

กู้ตงเชินกำหมัดแน่น อัดอั้นตันใจจนหน้าแดงเต็มไปหมด แต่เขาก็เข้าใจ ผู้ชายเสื้อลายดอกตรงหน้าคนนี้ไม่ธรรมดาเด็ดขาด รู้ได้ไม่ยากจากคำที่เฉินจื๋อเหวินเรียก ผู้ชายเสื้อลายดอกด้านหน้าก็เป็นจอมยุทธ์เช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเป็นระดับสูงของแก๊งชาวจีนโพ้นทะเลด้วย

อย่างน้อยในด้านคุณสมบัติและประสบการณ์ ต้องสูงกว่าเฉินจื๋อเหวิน

“ศิษย์พี่ ขอให้เกรงใจเพื่อนผมสักหน่อย” เฉินจื๋อเหวินกำหมัดแน่น ขุ่นเคืองอยู่บ้าง

“เกรงใจ?” หวงเฟยห้าวชายตามองกู้ตงเชินทีหนึ่ง ยิ้มเยาะเอ่ยปาก “เขาคู่ควร?”

“นาย……”

“เอาล่ะ ศิษย์น้อง ฉันจะไม่พูดไร้สาระกับนายแล้ว ในเมื่อนายเป็นเพื่อนกับพวกสวะนี้ นั้นวันนี้ฉันก็จะไว้หน้านาย ไม่เก็บกวาดเจ้าพวกของเสียนี้ นายให้พวกเขาไสหัวไปเถอะ” หวงเฟยห้าวโบกมือ พูดพุ่งไปทางกู้ตงเชินเหมือนไล่แมลง