ลูกเขยมังกร นิยาย บท 281
บทที่281 กระบี่มา
ไม่ไกลจากที่นั่น เฉินเฟิงเห็นภาพนั้น ภายในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชม
"ลูกผู้ชายจริงๆ"
ถึงแม้จะไม่ถูกกับโห้ชิงซง แต่สิ่งที่โห้ชิงซงทำในยามคับขันทำล้วนอยู่ในสายตาของเขา
ตั้งแต่งูดำปรากฏตัวออกมาจนถึงตอนนี้ โห้ชิงซงไม่เคยคิดที่จะหนีมาก่อน
ความคิดเดียวของเขาคือการปกป้องโห้หงเย้นและทหารรับจ้างมากมายของตระกูลโห้
เขามีพร้อมทั้งความซื่อสัตย์และภักดี
คนแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นศัตรู แต่เฉินเฟิงก็รู้สึกนับถือเขาอย่างมาก
เฉินเฟิงเดินเข้าไปหางูดำ
สี่พี่น้องตระกูลเฉินตกใจอย่างมาก "คุณชายเฉิน คุณคิดจะทำอะไร?"
"ตีงู！”
เฉินเฟิงตอบโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมา
ตีงู?
สี่พี่น้องตระกูลเฉินอดไม่ได้ที่จะหันหน้ามามองกัน ทั้งสี่มองเห็นความตกใจของกันและกันผ่านสายตาคู่นั้น
งูดำแสดงฝีมือที่ร้ายกาจขนาดนี้ออกมาแล้ว เฉินเฟิงยังคิดจะไปยุ่งกับมัน?
ขณะที่ทุกคนกำลังถอยหนี มีเพียงแค่เฉินเฟิงเท่านั้น ที่เดินไปด้านหน้า
ท่ามกลางผู้คน มองเห็นเขาอย่างชัดเจน
"เจ้าเด็กคนนี้ นายคิดจะทำอะไร？！”
โห้เจียหมิงมองไปยังเฉินเฟิง เขาตกใจเป็นอย่างมาก
สีหน้าของโห้หงเย้นก็เต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง เฉินเฟิงกำลังจะรนหาที่ตายหรือไง?
หรือว่าเขาดูไม่ออก สำหรับทุกคนแล้ว งูดำตัวนี้อยู่ยงคงกระพัน?
เฉินเฟิงเดินไปอย่างไม่รีบและไม่ช้า
ไม่นานเขาก็มาถึงตรงหน้าโห้ชิงซง
เมื่อเห็นเฉินเฟิง สีหน้าของโห้ชิงซงก็แปลกใจเป็นอย่างมาก "แกคิดจะทำอะไร?"
"ช่วยแก" เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ
ช่วยฉัน?
โห้ชิงซงพูดเสียงนิ่งลงมา เขาเกือบด่าเฉินเฟิงว่าน้ำเข้าสมองแล้ว
"ระวัง！”
ในเวลานี้เอง งูดำพุ่งตัวเข้ามา ม่านตาของโห้ชิงซงหดเล็กลง เขากำลังจะลงมือจัดการงูดำก่อนเฉินเฟิง
แต่เฉินเฟิงเร็วกว่าเขา！
โห้ชิงซงเห็นเพียงแค่แสงสว่างผ่านหน้าเขาไป จากนั้นกำหมัดแน่น แล้วชกลงบนหัวของงูดำอย่างแรง
"ผวัะ！”
เสียงดังขึ้น
เฉินเฟิงถอยหลังหนึ่งก้าว
แต่เขาก็ไม่ถูกงูดำทำอะไร หัวของมันชูขึ้นสูง มีเสียงร้องโหยหวนออกมาจากลำคอของมัน
ภาพนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนั้นอ้าปากค้าง สายตาของพวกเขาฉายความไม่อยากจะเชื่อออกมา
ตำแหน่งที่หมัดของเฉินเฟิงต่อยลงไปบนหัวของงูดำ มีเลือดไหลออกมา！
นี่เป็นครั้งแรกที่มันได้รับบาดเจ็บหลังจากโผล่ออกมาจากในน้ำ！
เฉินเฟิงทำได้ยังไง?
ต้องรู้ก่อนว่า แม้แต่ลูกปืนที่ยิงไปบนหัวของงูดำ ก็ทำได้เพียงแค่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ แต่ตอนนี้ อาศัยเพียงแค่หมัดของเฉินเฟิง ก็ทำลายการป้องกันของงูได้แล้ว
ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ！
"สมแล้วที่แกเป็นถึงจอมยุทธ์！”
โห้ชิงซงพูดออกมา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจอย่างปกปิดไม่ได้
ถึงแม้จะเดาได้แต่แรกแล้วว่าเฉินเฟิงเป็นจอมยุทธ์ แต่ตอนที่เฉินเฟิงแสดงความสามารถของจอมยุทธ์ออกมานั้น เขายังคงตกใจ
ในความคิดของเขา ถึงแม้ว่าเฉินเฟิงจะเป็นจอมยุทธ์ ให้ตายยังไงก็เป็นได้แค่หมิงจิ้งขั้นกลาง
แต่ตอนนี้ หมัดที่เฉินเฟิงแสดงออกมานั้น ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับหมิงจิ้งสักนิด！
อย่างน้อยๆเขาก็ต้องเป็นอ้านจิ้งขั้นสูง！
แม้แต่ตัวเขา ก็อยู่คนละชั้นกับเฉินเฟิง
เฉินเฟิงไม่ได้สนใจโห้ชิงซง ทว่าหันไปมองงูดำด้วยความสนใจ
ไม่รู้ว่างูดำมีชีวิตอยู่ในยู่ฉวนซานมานานกี่ปี มันถึงได้มีพลังจิตเล็กน้อยด้วย
ดวงตาสีเขียวของมันจ้องมองมาที่เฉินเฟิง ความหวาดกลัวที่ฉายออกมาจากดวงตาคู่นั้นชัดเจนมาก ไม่ต่างอะไรกับความหวาดกลัวของมนุษย์
"ดาบมา"
เฉินเฟิงยื่นมืออกไป
เฉินจื๋อเหวินคว้าดาบที่อยู่ด้านหลังออกมา แล้วชูขึ้นสูง
ดาบถูกโยนออกไปบนอากาศ จากนั้นหยุดอยู่ในมือของเฉินเฟิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...