ลูกเขยมังกร นิยาย บท 281

บทที่281 กระบี่มา

ไม่ไกลจากที่นั่น เฉินเฟิงเห็นภาพนั้น ภายในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

"ลูกผู้ชายจริงๆ"

ถึงแม้จะไม่ถูกกับโห้ชิงซง แต่สิ่งที่โห้ชิงซงทำในยามคับขันทำล้วนอยู่ในสายตาของเขา

ตั้งแต่งูดำปรากฏตัวออกมาจนถึงตอนนี้ โห้ชิงซงไม่เคยคิดที่จะหนีมาก่อน

ความคิดเดียวของเขาคือการปกป้องโห้หงเย้นและทหารรับจ้างมากมายของตระกูลโห้

เขามีพร้อมทั้งความซื่อสัตย์และภักดี

คนแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นศัตรู แต่เฉินเฟิงก็รู้สึกนับถือเขาอย่างมาก

เฉินเฟิงเดินเข้าไปหางูดำ

สี่พี่น้องตระกูลเฉินตกใจอย่างมาก "คุณชายเฉิน คุณคิดจะทำอะไร?"

"ตีงู！”

เฉินเฟิงตอบโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมา

ตีงู?

สี่พี่น้องตระกูลเฉินอดไม่ได้ที่จะหันหน้ามามองกัน ทั้งสี่มองเห็นความตกใจของกันและกันผ่านสายตาคู่นั้น

งูดำแสดงฝีมือที่ร้ายกาจขนาดนี้ออกมาแล้ว เฉินเฟิงยังคิดจะไปยุ่งกับมัน?

ขณะที่ทุกคนกำลังถอยหนี มีเพียงแค่เฉินเฟิงเท่านั้น ที่เดินไปด้านหน้า

ท่ามกลางผู้คน มองเห็นเขาอย่างชัดเจน

"เจ้าเด็กคนนี้ นายคิดจะทำอะไร？！”

โห้เจียหมิงมองไปยังเฉินเฟิง เขาตกใจเป็นอย่างมาก

สีหน้าของโห้หงเย้นก็เต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง เฉินเฟิงกำลังจะรนหาที่ตายหรือไง?

หรือว่าเขาดูไม่ออก สำหรับทุกคนแล้ว งูดำตัวนี้อยู่ยงคงกระพัน?

เฉินเฟิงเดินไปอย่างไม่รีบและไม่ช้า

ไม่นานเขาก็มาถึงตรงหน้าโห้ชิงซง

เมื่อเห็นเฉินเฟิง สีหน้าของโห้ชิงซงก็แปลกใจเป็นอย่างมาก "แกคิดจะทำอะไร?"

"ช่วยแก" เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ

ช่วยฉัน?

โห้ชิงซงพูดเสียงนิ่งลงมา เขาเกือบด่าเฉินเฟิงว่าน้ำเข้าสมองแล้ว

"ระวัง！”

ในเวลานี้เอง งูดำพุ่งตัวเข้ามา ม่านตาของโห้ชิงซงหดเล็กลง เขากำลังจะลงมือจัดการงูดำก่อนเฉินเฟิง

แต่เฉินเฟิงเร็วกว่าเขา！

โห้ชิงซงเห็นเพียงแค่แสงสว่างผ่านหน้าเขาไป จากนั้นกำหมัดแน่น แล้วชกลงบนหัวของงูดำอย่างแรง

"ผวัะ！”

เสียงดังขึ้น

เฉินเฟิงถอยหลังหนึ่งก้าว

แต่เขาก็ไม่ถูกงูดำทำอะไร หัวของมันชูขึ้นสูง มีเสียงร้องโหยหวนออกมาจากลำคอของมัน

ภาพนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนั้นอ้าปากค้าง สายตาของพวกเขาฉายความไม่อยากจะเชื่อออกมา

ตำแหน่งที่หมัดของเฉินเฟิงต่อยลงไปบนหัวของงูดำ มีเลือดไหลออกมา！

นี่เป็นครั้งแรกที่มันได้รับบาดเจ็บหลังจากโผล่ออกมาจากในน้ำ！

เฉินเฟิงทำได้ยังไง?

ต้องรู้ก่อนว่า แม้แต่ลูกปืนที่ยิงไปบนหัวของงูดำ ก็ทำได้เพียงแค่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ แต่ตอนนี้ อาศัยเพียงแค่หมัดของเฉินเฟิง ก็ทำลายการป้องกันของงูได้แล้ว

ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ！

"สมแล้วที่แกเป็นถึงจอมยุทธ์！”

โห้ชิงซงพูดออกมา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจอย่างปกปิดไม่ได้

ถึงแม้จะเดาได้แต่แรกแล้วว่าเฉินเฟิงเป็นจอมยุทธ์ แต่ตอนที่เฉินเฟิงแสดงความสามารถของจอมยุทธ์ออกมานั้น เขายังคงตกใจ

ในความคิดของเขา ถึงแม้ว่าเฉินเฟิงจะเป็นจอมยุทธ์ ให้ตายยังไงก็เป็นได้แค่หมิงจิ้งขั้นกลาง

แต่ตอนนี้ หมัดที่เฉินเฟิงแสดงออกมานั้น ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับหมิงจิ้งสักนิด！

อย่างน้อยๆเขาก็ต้องเป็นอ้านจิ้งขั้นสูง！

แม้แต่ตัวเขา ก็อยู่คนละชั้นกับเฉินเฟิง

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจโห้ชิงซง ทว่าหันไปมองงูดำด้วยความสนใจ

ไม่รู้ว่างูดำมีชีวิตอยู่ในยู่ฉวนซานมานานกี่ปี มันถึงได้มีพลังจิตเล็กน้อยด้วย

ดวงตาสีเขียวของมันจ้องมองมาที่เฉินเฟิง ความหวาดกลัวที่ฉายออกมาจากดวงตาคู่นั้นชัดเจนมาก ไม่ต่างอะไรกับความหวาดกลัวของมนุษย์

"ดาบมา"

เฉินเฟิงยื่นมืออกไป

เฉินจื๋อเหวินคว้าดาบที่อยู่ด้านหลังออกมา แล้วชูขึ้นสูง

ดาบถูกโยนออกไปบนอากาศ จากนั้นหยุดอยู่ในมือของเฉินเฟิง

มันได้รับบาดเจ็บแล้ว！

ได้รับบาดเจ็บอีกครั้งแล้ว！

ถ้าจะบอกว่าการที่เฉินเฟิงทำให้งูดำได้รับบาดเจ็บ สามารถใช้คำว่าดวงมาอธิบาย เช่นนั้นครั้งที่สองที่เขาทำให้มันได้รับบาดเจ็บ ไม่ใช่เพราะดวงอย่างแน่นอน ต้องเป็นเพราะความสามารถของเขา！

เฉินเฟิงลงมาบนพื้นด้วยความมั่นคง

นัยน์ตาของงูดำ เผยให้เห็นความหวาดกลัวเหมือนมนุษย์

ตัวของงูดำค่อยๆขยับไปทางยู่ฉวน

"คิดจะหนี?"

เฉินเฟิงหัวเราะในลำคอ ตอนนี้คิดอยากจะหนีแล้วหรอ?

มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก！

เฉินเฟิงก้าวเท้าออกไปหนึ่งก้าว กระโดดขึ้นไปบนอากาศ

เฉินเฟิงลอยอยู่บนอากาศ คล้ายกับว่า ตรงหน้าของเขามีบันไดเสียอย่างนั้น

ทุกย่างก้าวของเฉินเฟิง เต็มไปด้วยพละกำลัง

แรกเริ่มนั้นเหมือนน้ำป่าไหลหลาก

จากนั้นก็เหมือนสึนามิ

ตอนที่เขามาถึงตรงหน้าของงูดำ คล้ายกับว่าทุกอย่างกลับตาลปัตร！

เวลานี้ ดาบของเฉินเฟิงฟันลงมา

ไม่มีใครสามารถบรรยายความคมของดาบได้！

ดาบที่ฟันลงไปในครั้งนี้ ราวกับว่าสามารถฟันสวรรค์และพื้นดินออกไปสองท่อน

นัยน์ตาของทุกคน มีเพียงแสงสีน้ำเงินที่ฟันลงมาจากบนฟ้าลงสู่พื้นดิน！

แสงนี้ คล้ายกับดาบยาวฟันลงไปบนน้ำ ทำลายอุปสรรคทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

ฟันลงไปบนตัวของงูดำ

ลำตัวที่หนาเหมือนถังน้ำของงูดำ และเกล็ดงูด้านนอกที่แข็งเสียยิ่งกว่าเหล็กทั้งยังสามารถป้องกันตนเองจากลูกกระสุนได้ ภายใต้การฟันลงไปในครั้งนี้ คล้ายกับกระดาษบาง เป็นเต้าหู้ที่ถูกหั่น

"ฉึก ！”

งูดำร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

หัวของงูตกลงไปตามทิศทางของดาบยาว เลือดพุ่งออกจากลำตัวของงู แผลที่ถูกฟันนั้นเนียนกริบ คล้ายกับกระจก

"ตึ้ง"

หัวงูที่ใหญ่เหมือนภูเขาและลำตัวยาวกว่าสิบเมตรของมันตัดขาดจากกันบนอากาศ กระแทกลงไปบนพื้น