ลูกเขยมังกร นิยาย บท 282

บทที่ 282 ขายบัวหิมะซินเจียง

หัวของงูดำกระแทกลงพื้น ทำให้ฝุ่นควันลอยฟุ้งขึ้นมา

ลำตัวของงูดำตกลงไปในน้ำ ทำให้คลื่นทะยานตัวขึ้นบนฟ้าจนน่าตกใจ

นี่คือสัตว์ที่ปรากฏตัวออกมาพร้อมกับฆ่าทหารรับจ้างอย่างทารุณไปสิบกว่าคน งูดำที่เอาชนะจอมยุทธ์อ้านจิ้งขั้นกลางในครั้งเดียว วันนี้มันถูกเฉินเฟิงฆ่าทิ้งด้วยดาบ！

กระโดดขึ้นไปบนอากาศ หั่นตัวงูด้วยการก้าวเดินเพียงสามก้าว！

ท่ามกลางเลือดที่พุ่งออกมาเหมือนฝนตก เฉินเฟิงยืนขึ้นอย่างมั่นคงด้วยดาบ

วินาทีนี้ ตัวของเขาที่เหมือนกับเทพเจ้าและปีศาจ ถูกจารึกเอาไว้ในใจของทุกคน

ชีวิตนี้ยากที่ลืมเลือน！

สลักเอาไว้ในกระดูกบันทึกเอาไว้ในใจ！

"ตาย......ตายแล้ว?"

โห้ชิงซงพูดขึ้น จนถึงวินาทีนี้ เขายังไงไม่อยากจะเชื่อ งูดำที่อยู่ยงคงกระพัน ราวกับไม่มีใครสามารถทำอะไรมันได้ กลับถูกเฉินเฟิงฆ่าตายด้วยดาบ

"คุณชายเฉินเขา......เขายังเป็นคนอยู่ไหม?" ดวงตาของเฉินจื๋อหลี่เบิกกว้าง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ งูดำลำตัวยาวยี่สิบสามสิบเมตร เฉินเฟิงบอกว่าจะฆ่าทิ้งก็ฆ่าทิ้งเลย?

"พูดอะไรแบบนี้?" เฉินจื๋อเหวินถลึงตามองดูเฉินจื๋อหลี่ ถึงแม้จะรู้ว่าเหนือความคาดหมายของเฉินจื๋อหลี่ แต่คำพูดของเขานั้นหยาบคายไปหน่อย

"แฮะๆ พูดผิดๆ......" เฉินจื๋อหลี่หัวเราะแห้ง ที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะตื่นเต้นไม่ใช่หรอ

เฉินจื๋อเหวินถอนหายใจ ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ความเคารพภายในใจที่มีต่อเฉินเฟิงนั้น กลับเพิ่มขึ้นอีกหลายขั้น

โดยไม่ต้องสงสัย จากจอมยุทธ์ทุกคนที่เขาเคยพบเจอ เฉินเฟิงเป็นคนที่เก่งที่สุด

เก่งเกินไปมากๆ！

เวลานี้ริมฝีปากเล็กๆของโห้หงเย้นก็อ้ากว้าง ใบหน้าที่สวยงามของเธอมีคำว่าตกใจและไม่อยากจะเชื่อเขียนเอาไว้

เธอไม่สามารถเชื่อมต่อคนตรงหน้าที่เก่งเหมือนเทพเจ้าปีศาจกับชายหนุ่มที่ย่างกระต่ายบนภูเขาได้จริงๆ

ตอนที่โห้ชิงซงล้มลงบนพื้น เธอถึงขั้นเตรียมใจรอความตาย

ในสายตาของเธอ งูดำตัวนี้ เป็นเหมือนมารในเทพนิยาย ความร้ายกาจของมันอยู่เหนือความสามารถของมนุษย์

ทหารรับจ้างยี่สิบกว่าคนของตระกูลโห้ ใช้ปืนกราดยิงไปที่พันนับพันนัด แต่กลับยิงไม่เข้าแม้แต่เกล็ดงู

โห้ชิงซงและโห้เจียหมิงที่เป็นถึงจอมยุทธ์อ้านจิ้งขั้นกลางลงมือพร้อมกัน ก็ทำได้เพียงทำลายการป้องกันของงูดำได้เล็กน้อยเท่านั้น

แค่คิดจินตนาการก็รู้แล้วว่างูดำตัวนี้ร้ายกาจมากแค่ไหน

แต่งูดำที่ร้ายกาจแบบนี้ กลับถูกเฉินเฟิงที่เดินสามก้าวกระโดดขึ้นไปบนฟ้า ฟันลงมาด้วยดาบเดียว！

ความตกใจที่ไม่เคยมีมาก่อน！

เฉินเฟิงเป็นเทพที่ลงมาจุติบนโลกมนุษย์ชัดๆ！

วินาทีนี้ เฉินเฟิงทำให้คนหนุ่มที่โห้หงเย้นเคยเห็นว่าเป็นมังกรในฝูงชน กลายเป็นเพียงขยะ！

ภายในใจของโห้หงเย้น เฉินเฟิงเป็นเทพเจ้า！

"ขอบคุณผู้อาวุโส！”

"พระคุณที่ผู้อาวุโสได้ช่วยชีวิตไว้ ฉันยากที่จะลืม หากวันข้างหน้าผู้อาวุโสมีสิ่งใดที่ต้องการให้ฉันรับใช้ ได้โปรดบอกมา ไม่ว่าจะขึ้นเขา ลงทะเลฉันจะไม่มีวันปฏิเสธ！”

โห้ชิงซงโค้งลำตัวลงเพื่อคำนำ แล้วพูดขึ้น

ถึงแม้ว่าสิ่งที่เฉินเฟิงทำเมื่อครู่ไม่ได้เปิดเผยอะไรมากมาย แต่ในสายตาของทุกคนล้วนมองออกว่า โลกของเฉินเฟิง อยู่เหนือกว่าพวกอ้านจิ้ง

อยู่เหนือกว่าอ้านจิ้ง เช่นนั้นก็แสดงว่าเป็นหั้วจิ้ง！

ซึ่งก็เป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้！

ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ยังหนุ่มแบบนี้ โห้ชิงซงไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

เขานึกถึงตนเองที่ดูถูกและต้องการฆ่าเฉินเฟิงเมื่อก่อนหน้านี้ เวลานี้โห้ชิงซงอยากจะตบหน้าทั้งสองข้างของตนเองจริงๆ

ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่หนุ่มขนาดนี้ แม้ว่าจะเป็นตระกูลโห้ ก็ยังต้องให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ทำการรับใช้เป็นอย่างดี แต่เขากลับยั่วยุเฉินเฟิงโดยไม่รู้ที่ต่ำที่สูง

เป็นเพราะเฉินเฟิงใจกว้าง ไม่อย่างนั้นเขาก็คงตายในท้องของงูไปนอนแล้ว

เฉินเฟิงผายมือขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ ช่วยโห้ชิงซง สำหรับเขาแล้ว เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

ต่อให้วันนี้ไม่มีโห้ชิงซง เขาก็จะฆ่างูดำตัวนั้น

"คุณชายเฉิน ในน้ำคงไม่มีตัวอะไรแล้วใช่ไหมครับ?"

เวลานี้ สี่พี่น้องตระกูลเฉินเดินมา เฉินจื๋อหลี่มองไปยู่ฉวนด้วยความหวาดกลัว

วันนี้ถ้าไม่มีการเตือนจากเฉินเฟิง พวกเขาทั้งสี่พี่น้องลงไปในน้ำด้วยความโง่เขลา เกรงว่าคงจะถูกงูดำกินลงท้องทั้งๆที่ยังไม่ได้เห็นตัวมัน

เฉินเฟิงส่ายหน้า คลายยิ้มแล้วพูดขึ้น "ไม่มีอะไรแล้ว พวกนายสามารถลงไปเด็ดบัวหิมะซินเจียงในน้ำได้แล้ว"

"ครับ" เฉินจื๋อหลี่เป็นคนลุยๆ ไม่ได้ใส่ชุดดำน้ำ ก็กระโดดลงไปในน้ำแล้ว

"พี่ใหญ่โห้ บัวหิมะซินเจียงนี้พวกผมเอาไปแล้ว พี่คงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?" สายตาของเฉินจื๋อเหวินมองไปทางโห้ชิงซง เขายิ้มตาหยีแล้วถามขึ้น

โห้ชิงซงรีบส่ายหน้า "ไม่ว่าอะไรๆ บัวหิมะซินเจียงเป็นของผู้อาวุโสอยู่แล้ว"

ถ้าวันนี้ไม่มีเฉินเฟิง อย่าว่าแต่บัวหิมะซินเจียงเลย คนตระกูลโห้เหล่านี้ของพวกเขา จะมีชีวิตรอดหรือไม่ก็ยังเป็นอีกปัญหาหนึ่ง

"ขอบคุณคุณชายเฉิน"

เวลานี้ โห้หงเย้นเดินมา จากนั้นโค้งตัวลงทำความเคารพเฉินเฟิง

"ไม่เป็นไร"

เฉินเฟิงคลายยิ้มเล็กน้อย สำหรับคุณหนูใหญ่ตระกูลโห้คนนี้ เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจมากมาย

ถึงแม้ว่าเธอจะหยิ่งเล็กน้อย แต่ความเป็นจริงเธอเป็นคนที่จิตใจดี

"คุณชายเฉิน สามารถขายบัวหิมะซินเจียงให้กับห้งเย้นสักหนึ่งอันได้ไหม?" โห้หงเย้นรวบรวมความกล้าแล้วถามขึ้น ถ้าเป็นไปได้ เธอไม่อยากจะเอ่ยปากพูดเรื่องนี้กับเฉินเฟิง แต่ตอนนี้โห้หงชิวป่วยหนัก มีเพียงแค่บัวหิมะซินเจียงที่เป็นของล้ำค่าจากสวรรค์เท่านั้นที่สามารถยืดอายุเขาได้

เฉินเฟิงเลิกคิ้วขึ้นขมวด สำหรับคำขอร้องของโห้หงเย้นทำให้เขาลำบากใจ ของล้ำค่าจากสวรรค์อย่างบัวหิมะซินเจียง ใช้ไปหนึ่งอันก็น้อยไปหนึ่งอันจริงๆ เจ้าสามหวงหนึ่งอัน เสี้ยเมิ่งเหยาหนึ่งอัน ถึงแม้จะเหลืออันสุดท้าย แต่วันข้างหน้าไม่แน่ว่าจะอาจจะได้ใช้

"คุณชายเฉิน ฉันสามารถจ่ายเงินให้คุณมากมาย......"

คล้ายว่ากลัวเฉินเฟิงจะไม่ยอมรับปาก โห้หงเย้นจึงรีบพูดขึ้น แต่น้ำเสียงของเธอกลับโอนอ่อน สำหรับคนอย่างเฉินเฟิง คล้ายว่าเงินไม่ได้มีความหมายมากมาย

เฉินเฟิงยิ้มเศร้า "คุณหนูโห้ นี่ไม่ใช่เรื่องเงิน......"

"คะ?" ริมฝีปากเล็กๆของโห้หงเย้นอ้ากว้าง ไม่ใช่เรื่องเงินแล้วเป็นเรื่องอะไร?

"ผมสามารถขายบัวหิมะซินเจียงให้กับคุณ" หลังจากที่เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆเฉินเฟิงก็พูดขึ้น "แต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งอย่าง"

"เงื่อนไขอะไรคะ?" มองดูเฉินเฟิงที่มองดูตนเอง ทำให้ใบหน้าสวยๆของโห้หงเย้นแดงระเรื่อ เฉินเฟิงคงไม่ให้ตนเองเอาตัวเข้าแลกมั้ง ถ้าเขาต้องการแบบนี้จริงๆ ตนจะยอมไหม?

เฉินเฟิงไม่ได้สังเกตเห็นแก้มที่แดงระเรื่อของโห้หงเย้น แต่เขาพูดกับตนเอง "ผมจะให้ตระกูลโห้ติดหนี้บุญคุณผม วันข้างหน้าถ้าผมต้องการให้ชดใช้ ตระกูลโห้ต้องช่วยผมหนึ่งครั้ง"

ตระกูลโห้?

โห้หงเย็นนิ่งค้างไปเล็กน้อย มองดูท่าทีจริงจังของเฉินเฟิง เธอพึ่งรู้ตัวว่าตนเองคิดมากไปแล้ว

เวลานั้น ใบหน้าสวยๆของเธอก็แดงมากกว่าเดิม

"ว่ายังไงครับ?" เฉินเฟิงถาม

"อ่า......ได้ค่ะ ขอเพียงแค่คุณชายเฉินยอมขายบัวหิมะซินเจียงให้กับฉัน ตระกูลโห้สามารถติดหนี้บุญคุณคุณชายเฉินได้" โห้หงเย้นรีบพูดขึ้น

"คุณหนูโห้สามารถเป็นตัวแทนของตระกูลโห้ได้ไหม?" เฉินเฟิงยิ้มแล้วถามขึ้น สิ่งที่เขาพูดคือตระกูลโห้ ไม่ใช่โห้หงเย้น ระหว่างสองอย่างนี้ มีความแตกต่างกันมาก

อย่างหนึ่งเป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของเกาะก๊าง มีทรัพย์สินกว่าห้าถึงวันแสนล้านหยวน มีอำนาจมากมาย

ส่วนอีกอย่างหนึ่งเป็นแค่คุณหนูใหญ่ตระกูลโห้ ถึงแม้ว่าจะมีตำแหน่งที่สำคัญในตระกูลโห้ แต่สำหรับสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อตระกูลโห้นั้น ก็ห่างกันขั้นหนึ่ง

"น่าจะได้ค่ะ" โห้หงเย้นไม่มั่นใจเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่า โห้หงชิวจะยอมติดหนี้บุญคุณไหม เพราะการที่เป็นหนี้บุญคุณของตระกูลโห้ มีทั้งเล็กและใหญ่ ทำเรื่องเล็กๆก็เรียกว่าหนี้บุญคุณ เอาเงินให้หมื่นล้านหยวนก็เรียกว่าหนี้บุญคุณ