ลูกเขยมังกร นิยาย บท 283

บทที่ 283 เฉินอิงโร

"น่าจะได้?" เฉินเฟิงยิ้มเศร้า ดูท่าแล้วสาวน้อยโห้หงเย้นคนนี้ไม่สามารถเป็นตัวแทนของตระกูลโห้ได้

"คุณชายเฉิน ฉันสามารถไปขอร้องคุณปู่ คุณปู่ท่านต้องตกลงอย่างแน่นอน" โห้หงเย้นมองไปที่เฉินเฟิงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เฉินเฟิงส่ายหน้าแล้วคลายยิ้ม "ไม่ต้องหรอก คุณหนูโห้ ไม่ว่าตระกูลจะตอบตกลงเงื่อนไขของผมหรือไม่ บัวหิมะซินเจียงนี้ผมก็จะขายให้คุณหนูโห้ ถือเป็นการจบลงด้วยดี"

สำหรับเฉินเฟิงแล้ว ถึงแม้บัวหิมะซินเจียงจะสำคัญ แต่ก็ไม่ได้สำคัญถึงขั้นที่ว่ายอมสละไม่ได้ ในทางกลับกันอำนาจที่สามารถให้ความช่วยเหลือเขาของตระกูลโห้ เฉินเฟิงยังขาดแคลน

"ขอบคุณค่ะคุณชายเฉิน" โห้หงเย้นคลายยิ้มสดใส เธอคิดไม่ถึงว่า เฉินเฟิงจะพูดง่ายแบบนี้

"อาโห้ บัวหิมะซินเจียงขายอยู่ที่ราคาเท่าไหร่?"

โห้หงเย้นถาม

"ประมาณหนึ่งพันห้าร้อยล้านหยวนครับ" หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง โห้ชิงซงรายงานตัวเลขออกไป

"หา！”

โห้หงเย้นอดไม่ได้ที่จะร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ หนึ่งพันห้าร้อยล้านหยวน?！ทำไมถึงแพงขนาดนี้?

"คุณหนูครับ ของล้ำค่าจากสวรรค์อย่างบัวหิมะซินเจียง เป็นสิ่งที่สามารถพบเจอได้แต่ไม่มีวันได้ครอบครอง เมื่อหลายปีก่อนที่ประเทศฝรั่งเศสได้มีการจัดประมูลนานาชาติบนเรือสำราญ มีบัวหิมะซินเจียงถูกขายที่อันละหนึ่งพันสามร้อยล้านหยวน ตอนนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ราคาของบัวหิมะซินเจียงมีแต่จะสูงขึ้นไม่มีวันลดลง......" โห้ชิงซงพูดด้วยหน้ายิ้มเศร้า เขารู้ดีว่า โห้หงเย้นไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น

"คุณชายเฉิน ตอนนี้ฉันมีเงินอยู่แค่ห้าร้อยล้านหยวน เราเขียนสัญญากู้ยืนเอาไว้ได้ไหมคะ ฉันจะเอาเงินมาคืนคุณให้หมดภายในสามปี"

โห้หงเย้นมองไปทางเฉินเฟิงด้วยความประหม่า แล้วพูดขึ้น

เธอไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเจ้าหญิงน้อยของตระกูลโห้ มีตำแหน่งที่สำคัญในตระกูลโห้ แต่บริษัทภายใต้ชื่อของเธอนั้น เธอไม่ได้บริหารด้วยความตั้งใจ อย่างมากในหนึ่งปีก็หาเงินได้เพียงแค่สามร้อยล้านหยวน การมาที่นี่ในครั้งนี้ เธอก็ได้ใช้เงินไปจำนวนหนึ่งแล้ว

"ไม่ต้องเขียนสัญญากู้เงินหรอกครับ คุณหนูโห้ บัวหิมะซินเจียงผมขายให้คุณห้าร้อยล้านหยวน" เฉินเฟิงยิ้มแล้วพูดขึ้น ถึงแม้ว่าเงินหนึ่งพันล้านหยวนจะมีมูลค่ามากมาย แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ขาดแคลนเงิน สู้ทำให้โห้หงเย้นเป็นหนี้บุญคุณเขายังดีเสียกว่า

ห้าร้อยล้านหยวน?

ดวงตาของโห้หงเย้นเบิกกว้าง มีคนขายของเหมือนเฉินเฟิงแบบนี้ด้วยหรอ? คนขายของคนอื่น มีแต่จะกลัวว่าตนเองขายได้ในราคาไม่สูง แต่เฉินฟิงกลับตรงกันข้าม เขากลับลดราคาลงถึงหนึ่งพันล้านหยวน

เงินหนึ่งพันล้านหยวน ไม่ใช่เงินสิบหยวน

แม้จะเป็นตระกูลโห้ เงินหนึ่งพันล้านหยวนก็ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆ

"ไม่ได้ค่ะๆ" โห้หงเย้นรีบผายมือ แก้มเล็กๆของเธอแดงระเรื่อ "คุณชายเฉินขายบัวหิมะซินเจียงให้กับหงเย้น หงเย้นก็รู้สึกขอบคุณมากแล้ว แล้วจะเอาเปรียบคุณชายเฉินได้ยังไง คิดราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านหยวนเถอะค่ะ เงินที่เหลืออีกหนึ่งพันล้านหยวน หงเย้นจะเขียนสัญญากู้ยืมเอาไว้ ภายในสามปี หงเย้นจะคืนคุณชายเฉินให้ได้"

เมื่อเห็นโห้หงเย้นทำสีหน้าแน่วแน่จริงจัง เฉินเฟิงจึงพยักหน้าด้วยความจนปัญญา "ครับ เช่นนั้นเฉินก็จะไม่เกรงใจแล้ว"

"แฮร่ๆ"

ใบหน้าสวยงามของโห้หงเย้นเผยรอยยิ้มออกมา

"จื๋อเหวิน นายสั่งให้กู้ตงเชินและหานหลงพาคนไปหลายๆคน แล้วเอารถบรรทุกมาสักสองสามคัน เพื่อบรรทุกงูดำตัวนี้กลับไป"

เฉินเฟิงมองไปทางเฉฺนจื๋อเหวิน ความเป็นจริงการเดินทางมายู่ฉวนซานในครั้งนี้ กำไรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ได้รับไม่ใช่บัวหิมะซินเจียง แต่เป็นงูดำที่อยู่ตรงหน้า

ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ นี่เป็นซากงูดำ

มองจากลำตัวนั้น งูตัวนี้ต้องมีอายุมากกว่าสองร้อยปีแน่นอน

สองร้อยปี คือแนวคิดอย่างไร?

ต่อให้เป็นหมูหนึ่งตัว สามารถมีชีวิตอยู่ถึงสองร้อยปีก็ถือเป็นหมูที่ไม่ธรรมดาแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงงูดำที่สามารถดูดซับคุณประโยชน์สำคัญของพระอาทิตย์และพระจันทร์อย่างงูดำ

ช่วงระยะเวลาสองร้อยปี งูดำได้กลายเป็นงูอีกระดับหนึ่งแล้ว เกล็ดของมันฟันแทงไม่เข้า ถ้านำไปทำเป็นเสื้อเกราะ ความสามารถในการป้องกันของมันเกรงว่าแม้แต่เสื้อเกราะนาโนที่ดีที่สุดในโลกก็ยังเทียบไม่ได้

นอกจากเกล็ดงูแล้วนั้น น้ำดีของงูดำตัวนี้ ก็เป็นของล้ำค่าที่หายาก

คนธรรมดาขอเพียงแค่กินเล็กน้อย ก็สามารถทำให้มีอายุยืนยาว ป้องกันพิษนับร้อยชนิด