ลูกเขยมังกร นิยาย บท 284
บทที่ 284 ยโสโอหัง
เสียงของหลินหลันหายไปในทันที คล้ายกับว่าถูกคนบีบรัดกล่องเสียง คำด่ามากมายที่กำลังจะด่าออกไปถูกกลืนลงท้องอีกครั้ง
"คุณเป็นใคร? มาเตะประตูบ้านฉันทำไม?" หลินหลันกลั้นความโมโหเอาไว้แล้วเอ่ยถาม ที่เธออดกลั้นความโกรธเอาไว้แล้วไม่ปล่อยออกมานั้น เป็นเพราะเธอมองออกว่า คนตรงหน้าไม่ธรรมดา
ผู้หญิงตัวสูงสวมใส่ชุดแบรนด์เนมราคาแพงทั้งตัว มูลค่าเสื้อผ้าทั้งตัวของเธอไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนหยวน
ด้านหลังของเธอมีชายแก่สวมชุดนักวรยุทธ์สีขาว ถึงแม้ว่าเวลานี้จะหรี่ตาลง แต่ก็มองออกอย่างชัดเจนว่าไม่ควรมีเรื่องด้วย
และยังมีบอร์ดี้การ์ดสวมชุดสูทสีดำอีกสามคน สีหน้าที่อาฆาตของพวกเขาทำให้หลินหลันไม่กล้าโมโห
"ชื่อของฉันเธอไม่มีสิทธิ์รู้" หญิงสาวร่างสูงพูดอย่างหยิ่งยโส คล้ายกับว่าหากหลินหลันรู้ชื่อของตน จะเป็นการทำให้ตนเองแปดเปื้อน
นัยน์ตาของหลินหลันฉายแววโมโห ผู้หญิงคนนี้ตอแหลมาก
"ลูกเมียน้อยนั่นล้ะ?" หญิงสาวร่างสูงกวาดตามองไปที่ห้องรับแขก ทว่ากลับไม่เห็นเฉินเฟิง
"คุณหาว่าใครเป็นลูกเมียน้อย? ทุกคนในบ้านของฉันล้วนมีชื่อ ไม่มีใครเป็นลูกเมียน้อย" คิ้วของหลินหลันขมวดเป็นปม เธอรู้สึกทนไม่ไหว ผู้หญิงร่างสูงคนนี้มาถึงก็เตะประตูบ้านที่พึ่งตกแต่งเสร็จของตนเอง อ้าปากพูดก็มีแต่คำว่าลูกเมียน้อย คิดว่าเธอเป็นคนที่รังแกได้ง่ายๆงั้นหรอ?
หญิงร่างสูงเลิกคิ้วขึ้น "เธอกล้าเถียง?"
"ฉัน......" หลินหลันถลึงตา ตอนแรกเธออยากจะด่าออกไป แต่เมื่อมองไปยังแววตาที่เย็นยะเยือกนั้น เธอกลับเงียบไป น้ำเสียงของเธอโอนอ่อนลงมา "ฉันไม่ได้เถียง คุณเข้าใจผิดแล้ว"
"เข้าใจผิด?" หญิงสาวร่างสูงหัวเราะในลำคอ "ถ้าฉันเข้าใจผิดก็รีบบอกฉันมาว่า ลูกเมียน้อยนั่นอยู่ที่ไหน?"
"เฉินเฟิง คนที่คุณหนูของเราพูดถึงคือเฉินเฟิง" เวลานี้ ชายชราที่สวมชุดนักวรยุทธ์สีขาวพูดขึ้นเสียงเยบ เฉินอิงโรเกลียดเฉินเฟิงตั้งแต่เด็ก เธอเกลียดการเรียกชื่อเฉินเฟิงไปตรงๆ เธอชอบเรียกเฉินเฟิงว่าลูกเมียน้อย
หลินหลันนึกขึ้นได้ทันที "พวกคุณหมายถึงคนไร้ประโยชน์คนนั้น?"
"ตอนนี้เขาไม่อยู่บ้าน"
หลินหลันพูดอย่างอารมณ์ดี ผู้หญิงร่างสูงตรงหน้า แค่มองก็รู้แล้วว่ามาหาเรื่องเฉินเฟิง ศัตรูของศัตรู ก็คือเพื่อน
ท่าทีของหลินหลันเปลี่ยนไปทันทีเธอกลายเป็นสนิทสนมขึ้นมา แม้แต่ตอนที่มองดูเฉินอิงโร ก็รู้สึกสบายตามากขึ้น
"เขาจะกลับมาเมื่อไหร่?"
มุมปากของเฉินอิงโรยิ้มเย็นยะเยือก จากท่าทีของหลินหลันทำให้มองออกไม่ยากว่า ข่าวลือภายในตระกูลเฉินเป็นเรื่องจริง
เฉินเฟิงเป็นลูกเขยของตระกูลเสี้ยมาสามปี เขามีชีวิตที่ไม่ต่างกับหมูกับหมา ถูกคนตระกูลเสี้ยรังเกียจ โดยเฉพาะแม่ยายของเขาหลินหลัน
"ไม่รู้ค่ะ แต่ถ้าคุณต้องการละก็ ฉันโทรศัพท์ตามเขากลับมาตอนนี้เลยก็ได้" หลินหลันเลิกคิ้วแล้วพูดขึ้น ช่วงนี้เฉินเฟิงทำให้เธอขายหน้าไม่น้อย เมื่อหลายวันก่อนยังตบเธอด้วย ความแค้นนี้ เธออยากจะแก้แค้นมานานแล้ว วันนี้ถือโอกาสยืมมือผู้หญิงร่างสูงคนนี้ มาจัดการเฉินเฟิง
"โทรไปเลย บอกให้เขารีบไสหัวกลับมา！”ดวงตาคู่สวยของเฉินอิงโรเผยความเย็นยะเยือก
หลินหลันคลายยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา เวลานี้ ด้านหลังมีเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น "ห้ามโทร！”
คือเสี้ยเมิ่งเหยา
สายตาของเฉินอิงโรหันไปมองทางเสี้ยเมิ่งเหยา เธอหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ "แกคือภรรยาของลูกเมียน้อยนั่นหรอ?"
"คุณช่วยพูดดีๆหน่อย！” ใบหน้าสวยๆของเสี้ยเมิ่งเหยาเย็นชา ถึงแม้ความสัมพันธ์ของเธอกับเฉินเฟิงจะมีปัญหา แต่เธอก็ไม่มีวันยอมให้ใครหน้าไหนด่าเฉินเฟิงต่อหน้าตนเอง
เฉินอิงโรไม่สนใจ เธอเดินไปตรงหน้าอีกสองก้าว เดินไปยังตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา หัวเราะอย่างเย้ยหยัน "แล้วถ้าฉันไม่ฟังล้ะ?"
"ฉันจะเรียกมันว่าลูกเมียน้อย แกจะทำอะไรฉันได้?"
ดวงตาคู่สวยของเสี้ยเมิ่งเหยาเย็นยะเยือก เธอง้างมือขึ้นเตรียมที่จะตบเฉินอิงโร
แต่เฉินอิงโรเร็วกว่าเธอ！
"เพี๊ยะ"
หลังจากเสียงใสดังขึ้น เสี้ยเมิ่งเหยาก็ล้มลงกับพื้น ใบหน้าสวยงามที่ขาวเนียน ตอนนี้มีรอยมือแดงประทับเอาไว้ตรงหน้า มุมปากของเธอมีเลือดไหลออกมา
"คนชั้นต่ำ แกปกป้องลูกเมียน้อยนั่นจังเลยนะ" เฉินอิงโรหัวเราะเย็นยะเยือก ปฏิกิริยาของเสี้ยเมิ่งเหยาเกินความคาดหมายของเธอ ในสายตาของเธอ ถ้าหากเสี้ยเมิ่งเหยาฉลาดสักหน่อย ก็คงจะรู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา
ไม่ควรที่จะมีปัญหากับเธอเพราะเฉินเฟิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...