ลูกเขยมังกร นิยาย บท 285
บทที่ 285 หย่าร้าง
"เดี๋ยวฉันโทรเอง" เสี้ยเมิ่งเหยาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
"ถือว่าแกฉลาดพอ" ใบหน้าของเฉินอิงโรแต้มไปด้วยรอยยิ้ม นึกว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะเป็นคนที่คอยพลีชีพให้สามเสียอีก สุดท้ายขอเพียงแค่ตนเองตกใจ ก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว
เสี้ยเมิ่งเหยาเดินไปหยิบโทรศัพท์ แล้วกดโทรหาเฉินเฟิง
เวลานี้เฉินเฟิงกำลังลงจากภูเขา
เมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์เป็นชื่อของเสี้ยเมิ่งเหยา ใบหน้าของเฉินเฟิงก็เผยรอยยิ้มออกมา ตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เสี้ยเมิ่งเหยาโทรศัพท์มาหาตน
กดรับโทรศัพท์
มีเสียงที่เฉยชาดังขึ้นจากปลายสาย
"เฉินเฟิง เราหย่ากันเถอะ หลังจากนี้อย่ามาหาฉันที่บ้านอีก"
"ตู๊ด"
โทรศัพท์ตัดสายไป
ไม่เหลือเวลาว่างเว้นให้เฉินเฟิงมีปฏิกิริยาตอบกลับ
หย่า?
หัวใจของเฉินเฟิงบีบรัด เสี้ยเมิ่งเหยาหมายความว่าอะไร?
นี่เป็นการตัดสินใจหลังจากที่เธอคิดทบทวนมาแล้วหลายรอบ?
อีกด้านหนึ่ง
หลังจากเสี้ยเมิ่งเหยาตัดสายไปนั้น ก็มีเสียงเพี๊ยะดังขึ้น
เฉินอิงโรตบไปที่หน้าสวยๆของเสี้ยเมิ่งเหยาหนึ่งครั้ง ทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาตัวปลิวออกไป ตัวของเธอกระแทกกับกำแพง และอาเจียนเป็นเลือด
"นางคนสารเลว！”
เฉินอิงโรกัดฟันกรอด สีหน้าของเธอเขียวไปหมด เห็นได้ชัดว่าเธอโมโหเป็นอย่างมาก เฉินอิงโรคิดไม่ถึงว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะกล้าล้อเล่นกับเธอ！
"ขอโทษด้วยนะคะ ทำให้คุณต้องผิดหวัง" เสี้ยเมิ่งเหยาคลายยิ้มมุมปาก อย่างไม่ต้องสงสัย เฉินอิงโรมาหาเรื่องเฉินเฟิง
ที่ผ่านมา ตอนที่พบเจอกับปัญหาแบบนี้ เธอเลือกที่จะเชื่อเฉินเฟิง เธอเชื่อในตัวเฉินเฟิงเป็นอย่างมาก แต่ครั้งนี้ คนที่มาคือตระกูลเฉิน！
ตระกูลเฉินที่อยู่สูงสุดของหวาเซี่ย！
เฉินอิงโรมาด้วยความเหี้ยมโหด มาอย่างมียโสโอหังไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ถ้าจะบอกว่าเธอไม่มั่นใจว่าสามารถจัดการเฉินเฟิงได้ ก็คงเป็นไปไม่ได้
ดังนั้นความคิดแรกของเสี้ยเมิ่งเหยาก็คือ ห้ามให้เฉินอิงโรเจอกับเฉินเฟิงเด็ดขาด ต่อให้ต้องเจอกัน ก็ต้องเจอกันหลังจากที่มีการเตรียมความพร้อม
เพราะชายแก่ในชุดนักวรยุทธ์สีขาวที่อยู่ด้านหลังเฉินอิงโร เห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดา
ถ้าหากเฉินเฟิงมาที่นี่ ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง
"ผิดหวัง?" เฉินอิงโงกัดฟันกรอดจนเสียงดังขึ้น จากนั้นเธอก็หัวเราะออกมากะทันหัน "ไม่ ฉันไม่ผิดหวัง！”
"ฉันไม่ผิดหวังเลยสักนิด！”
"แกทำให้ฉันโมโหได้สำเร็จ แล้วฉันจะผิดหวังได้ยังไง？！”
"คนชั้นต่ำ แกรักลูกเมียน้อยนั่นขนาดนี้ ดูท่าลูกเมียน้อยนั่นก็คงจะรักแกมากสินะ"
"ถ้าหากลูกเมียน้อยนั่นเห็น ฉันถลกหนังแกออกมา แกคิดว่ามันจะตอบสนองยังไง?"
รอยยิ้มบนใบหน้าเฉินอิงโรดุร้ายมาก ทำให้คนรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา
ใบหน้าสวยๆของเสี้ยเมิ่งเหยาก็เปลี่ยนไปในทันที อย่างไม่ต้องสงสัย เฉินอิงโรกำลังจะทรมานเธอ
"มัดตัวนางผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้！”
เฉินอิงโรออกคำสั่งด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ
"ครับ คุณหนู"
บอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนพยักหน้าอย่างเคารพ จากนั้นเดินมาตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างรวดเร็ว
พวกเขาจับเสี้ยเมิ่งเหยามัดเอาไว้โดยไม่เปลืองแรงแม้แต่น้อย
เวลานี้ เฉินอิงโรหยิบมีดกรีซสั้นออกมาจากบริเวณเอว จากนั้นเดินไปตรงหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา
"คุณคิดจะทำอะไร?"
เสี้ยเมิ่งเหยากัดฟันกรอด มองหน้าเฉินอิงโรอย่างไม่รู้สึกกลัว
"ทำอะไร?" เฉินอิงโรหัวเราะอย่างหยอกล้อ "ฉันอยากจะลองดูว่า มีดกรีซของฉันคมรึเปล่า"
"อย่ามายุ่งกับลูกสาวของฉัน！ มีเรื่องอะไรก็มาทำกับฉัน！”
เสี้ยเว่ยกั๋วเบิกตากว้างจนแทบแตก อยากที่จะฆ่าเฉินอิงโร
"ตบปากไอ้แก่นิให้พัง ดูสิว่ามันจะเสียงดังอีกไหม"
เฉินอิงโรมองไปที่เสี้ยเว่ยกั๋วด้วยสายตาเย็นยะเยือก
"ครับ คุณหนู"
บอร์ดี้การ์ดชุดดำได้ยินคำสั่งก็ปฏิบัติตามคำสั่งทันที จับคอเสื้อของเสี้ยเว่ยกั๋วเอาไว้ จากนั้นตบไปที่หน้าของเสี้ยเว่ยกั๋วหลายที
"หยุดตบได้แล้วๆ"
เสียงกรึกดังขึ้น หลินหลันคุกเข่าอยู่บนพื้นเพื่อขอร้อง เธอร้องไห้ไปด้วยขอร้องไปด้วย
"คุณหนูเฉิน อย่าตบตีอีกเลย เดี๋ยวฉันจะโทรศัพท์ไปหาคนไร้ประโยชน์คนนั้น บอกให้มันไสหัวกลับมา"
หลินหลันพูดและหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมที่จะโทรศัพท์ไปหาเฉินเฟิงด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา
แต่ใครจะไปรู้ เฉินอิงโรกลับโยนโทรศัพท์ทิ้ง เธอแสยะยิ้ม "ตอนนี้คิดอยากจะโทรศัพท์ไปหาลูกเมียน้อยนั่น?"
"สายไปแล้ว！”
"เดี๋ยวฉันจัดการนางสารเลวผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้เสร็จ แกค่อยโทรก็ยังไม่สายไป"
เฉินอิงโรแสยะยิ้ม ข่าวภายในของตระกูลเฉิน คนที่ถูกพูดถึงมากที่สุดก็คือเสี้ยเมิ่งเหยา เธอรู้ดี เสี้ยเมิ่งเหยาสำคัญกับเฉินเฟิงมากแค่ไหน จะบอกว่าเป็นเกล็ดใต้คอมังกรของเฉินเฟิงก็ไม่โอเวอร์เกินไป
เสี้ยเมิ่งเหยาสำคัญกับเฉินเฟิงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น！
เพราะทุกครั้งที่เธอใช้มีดกรีดลงบนตัวเสี้ยเมิ่งเหยา ก็เท่ากับว่าเธอกรีดหัวใจของเฉินเฟิง！ ทำให้เฉินเฟิงเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็น！
ตอนนี้เธอกำลังรอคอย ที่จะเห็นสีหน้าของเฉินเฟิงตอนที่เฉินเฟิงกลับมาถึงบ้าน แล้วเห็นภรรยาของตนเองเต็มไปด้วยบาดแผล
มันต้องสนุกมากแน่ๆ เฉินอิงโรเลียริมฝีปาก ใบหน้าของเธอเผยรอยยิ้มออกมา
"คนชั้นต่ำ แกว่าฉันควรจะกรีดใบหน้าสวยๆของแกก่อน หรือว่ากรีดเอาเนื้อบนตัวแกออกมาก่อน?"
มีดกรีซสั้นของเฉินอิงโรลูบไปที่คอของเสี้ยเมิ่งเหยา รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทำให้คนหนาววูบ
"มีปัญญาแกก็ฆ่าฉันสิ！”
เสี้ยเมิ่งเหยาพูดด้วยความโมโห
"ฆ่าแก?"
"ไม่ๆๆ！”
"แกเป็นของเล่นที่สนุกขนาดนี้ ฉันยังเล่นสนุกไม่พอเลย แล้วจะฆ่าทิ้งได้ยังไง"
"จะฆ่า ก็ต้องให้ฉันเล่นให้พอใจก่อนถึงจะฆ่า"
"จะฆ่า ก็ต้องฆ่าต่อหน้าลูกเมียน้อยนั่น！”
พูดถึงเฉินเฟิง เฉินอิงโรก็กัดฟันกรอด น้ำเสียงของเธออำมหิตเหมือนปีศาจ
"เฉินเฟิงมีความแค้นอะไรกับคุณกันแน่?"
เสียงของเสี้ยเมิ่งเหยาสั่นเทา เธอไม่เข้าใจ เฉินอิงโรที่อยู่ตรงหน้าเกลียดแค้นเฉินเฟิงมากเท่าไหร่กัน ถึงต้องใช้วิธีโรคจิตแบบนี้ในการแก้แค้นเฉินเฟิง
"ความแค้น? ฮ่าๆๆๆ！”จู่ๆเฉินอิงโรก็หัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็หุบยิ้มทันที "แกคิดมากไปแล้ว！”
"ระหว่างฉันกับไอ้ลูกเมียน้อยคนนั้น ไม่มีความแค้นต่อกัน การที่ฉันจ้องหาเรื่องเขา เป็นเพราะฉันไม่ชอบมัน"
"ถ้าจะบอกว่าเกลียดแค้น นั่นก็เป็นเพราะลูกเมียน้อยคนนั้น ไม่รู้จักอยู่ในที่ของตนเอง"
"หมาควรจะเป็นหมาที่ซื่อสัตย์ ไม่ควรคิดที่จะข้ามหน้าข้ามตา"
คำพูดของเฉินอิงโรมีความหมายกำกวม แต่เสี้ยเมิ่งเหยาฟังออกว่ามีอะไรบางอย่างแอบแฝงเอาไว้ การที่เฉิงโรจ้องหาเรื่องเฉินเฟิง มันเกี่ยวข้องกับการที่เฉินเฟิงเป็นผู้สืบทอดตระกูลเฉิน！
"นางผู้หญิงชั้นต่ำ หน้าของแกสวยขนาดนี้ ถ้าฉันกรีดมันลงไป ไอ้ลูกเมียน้อย มันคงบ้าแน่ๆ"
เฉินอิงโรเลียริมฝีปาก มองไปยังใบหน้าที่สวยงามเหมือนหยกของเสี้ยเมิ่งเหยา เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอรู้ดี สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาคือสิ่งที่สำคัญแค่ไหน
ถ้าหากว่าเธอทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาเสียโฉม เฉินเฟิงคงจะโกรธจนอาเจียนเป็นเลือดแน่ๆ
สีหน้าของเสี้ยเมิ่งเหยาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอพยายามนิ่งและข่มขู่ "ทางที่ดีคุณอย่าทำอะไรบ้าๆดีกว่า เฉินเฟิงจะฆ่าคุณเอาได้！”
"ฆ่าฉัน?" เฉินอิงโรหัวเราะในลำคอ "นางคนชั้นต่ำ แกกำลังล้อฉันเล่นหรอ?"
"แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?"
"ถ้าไอ้ลูกเมียน้อยกล้าฆ่าฉัน ไม่เพียงแค่เขาที่ต้องตาย ทั้งแก เขา และเธอ โดยรวมแล้วทุกคนที่เกี่ยวข้องกับไอ้ลูกเมียน้อย ล้วนต้องตาย！”
เฉินอิงโรชี้ไปที่เสี้ยเว่ยกั๋วและหลินหลัน ด้วยน้ำเสียงที่ยโสโอหัง
เธอไม่ใช่คนที่ไม่สามารถยโสโอหังได้ เธอเป็นคุณหนูสองของครอบครัวรองตระกูลเฉิน เธอเกี่ยวข้องโดยตรงกับตระกูลเฉิน！
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...