ลูกเขยมังกร นิยาย บท 289
บทที่ 289 การมารวมตัวกันของคนมีอิทธิพล
เมื่อไม่สามารถทนได้ ก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัด
ดังนั้นจึงมีการมาเมืองชางโจวของเฉินอิงโรในครั้งนี้！
ถ้าจะบอกว่าเฉินอิงโรวิ่งมาหาเรื่องเฉินเฟิงด้วยตนเอง สู้บอกว่า เป็นฝีมือของตระกูลเฉิน ที่ผลักเธอมาหาเรื่องเฉินเฟิง！
เฉินอิงโรและเฉินยี่ถูกบอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนลากตัวออกไปเหมือนหมาที่ตาย
เสี้ยเมิ่งเหยาหมดสติไปนั้นแล้ว เสี้ยเว่ยกั๋วและหลินหลันเองก็หมดสติไประหว่างที่เฉินเฟิงต่อสู้กับเฉินยี่
มองดูมือของเสี้ยเมิ่งเหยาที่เต็มไปด้วยเลือด เฉินเฟิงรู้สึกว่าหัวใจของตนเองถูกบีบรัด เขาจินตนาการไม่ออกจริงๆ ตอนที่มีดกรีซของเฉินอิงโรแทงลงไปบนหลังมือของเสี้ยเมิ่งเหยา มันทำให้เสี้ยเมิ่งเหยาเจ็บปวดแค่ไหน
ตระกูลเฉิน！
ล้วนเป็นเพราะตระถูลเฉิน！
ถ้าไม่มีตระกูลเฉิน ก็ไม่มีวันเกิดเรื่องวันนี้ขึ้น
สูดลมหายใจเข้า เฉินเฟิงพยายามอดกลั้นความโมโหที่อยู่ในใจ บัญชีของเขากับตระกูลเฉิน ไม่ช้าก็เร็วต้องคิดบัญชีให้หมด สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือต้องรีบส่งเสี้ยเมิ่งเหยาไปโรงพยาบาล ถ้าหากไปช้า มือของเสี้ยเมิ่งเหยา เกรงว่าต้องเสียมันไปแล้ว
หลังจากโทรศัพท์ไปหาเสิ่นหงชังแล้วนั้น
ไม่ถึงห้านาที หน้าบ้านตระกูลเสี้ยก็มีรถโรลส์รอยซ์สองคันจอดเทียบ เสิ่นหงชังพาหมอประจำตัวของตนเองมา
เปิดประตูออก ภาพที่เห็นเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ม่านตาของเสิ่นหงชังหดตัว เขาตกใจจนหน้าถอดสี "คุณชายเฉิน เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ใครเป็นคนทำ?"
"ตระกูลเฉิน"
เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ
ภายในใจของเสิ่นหงชังกระวนกระวายขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาแม้แต่น้อย เขารีบขอโทษ "คุณชายเฉิน เป็นความประมาทของผม ที่ไม่ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้ดี......"
"ประธานเสิ่น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ" เฉินเฟิงส่ายหน้า เฉินอิงโรมาหาเรื่องเสี้ยเมิ่งเหยา อย่าว่าแต่เสิ่นหงชังไม่เห็น ต่อให้เห็น เสิ่นหงชังก็กล้าขัดขวาง
"ให้คุณหมอทำแผลให้เมิ่งเหยาก่อนเถอะ" เฉินเฟิงถอนหายใจแล้วพูดขึ้น
ขณะที่หมอประจำตัวของเสิ่นหงชังทำแผนให้เสี้ยเมิ่งเหยา อีกด้านหนึ่ง เฉินอิงโรเองก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
เมื่อเทียบกับเสี้ยเมิ่งเหยา เห็นได้ชัดว่าบาดแผลของเธอร้ายแรงมาก อย่าได้พูดถึงถูกเฉินเฟิงทำให้เสียโฉม กระดูกที่มือก็ถูกเฉินเฟิงทำให้แตกหัก ยังมีศูนย์กลางพลังงาน ก็ถูกเฉินเฟิงทำลายจนพัง
โรงพยาบาลของเมืองชางโจว ไม่สามารถทำอะไรกับบาดแผลของเฉินอิงโรได้ หลังจากปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้วนั้น ตระกูลเฉินก็นำเครื่องบินส่วนตัวมารับเฉินอิงโรแล้วส่งเธอไปรักษาที่โรงพยาบาลของตระกูลเฉินที่อยู่ในยันเจียง
อย่างรวดเร็ว ข่าวที่เฉินอิงโรพิการ ก็พูดไปทั่วทั้งตระกูลเฉิน
แค่คิดก็รู้ ข่าวนี้ ทำให้ตระกูลเฉินมีคลื่นลูกใหญ่ยังไงบ้าง
ในวันนั้น เฉินอิงไฉพี่ใหญ่ของเฉินอิงโรพากลุ่มชิงหลงกลับมาจากกองทัพเป่ยเจียงอย่างรวดเร็ว
ครอบครัวตระกูลรองของตระกูลเฉินมีคนกว่าหกร้อยคน ใช้เวลาสั้นๆเพียงแค่ครึ่งวัน ก็มารวมตัวกันที่ยันเจียงภูเขาเซียงซาน
ครอบครัวตระกูลรอง เคล้าไปด้วยเมฆครึ้ม！
ไม่ว่าใครก็คิดไม่ถึง ลูกนอกสมรสของตระกูลเฉินที่อยู่ในเมืองชางโจว จะทำเรื่องร้ายแรงแบบนี้ขึ้นมาได้
ทำให้เฉินอิงโรกลายเป็นคนพิการ！
เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก
ไม่ว่าจะคิดให้สมองระเบิดยังไงคนของตระกูลเฉินก็คิดไม่ออกว่า เฉินเฟิงเอาความกล้าจากไหนมาทำเรื่องแบบนี้
ต้องรู้ก่อนว่า พ่อของเฉินอิงโร เป็นถึงหั้วจิ้งขั้นสูง！
ในยุคที่บูโดยังไม่แพร่หลาย หั้วจิ้งขั้นสูงถือเป็นคนที่มีพลังในการสู้รบเก่งกาจที่สุดในโลก！
ไม่มีใครกล้าไม่ให้เกียรติคนที่เป็นหั้วจิ้งขั้นสูง！
แต่เฉินเฟิง กลับทำแบบนี้
สายตาทุกคู่ รวมตัวกันบนภูเขาเซียงซาน
ขณะที่พูด เฉินเฟิงก็เตรียมจะวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ แต่หลินหลัน กลับลุกขึ้นยืน แล้วเขวี้ยงอาหารเช้าออกไป โจ๊กและซาลาเปากระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น
"ใครให้คนไร้ประโยชน์อย่างแกเข้ามา แกยังทำร้ายเมิ่งเหยาไม่พออีกหรือไง！”สีหน้าของหลินหลันเต็มไปด้วยความโมโห ชี้หน้าเฉินเฟิงแล้วด่ากราด ไม่ไว้หน้าเฉินเฟิงแม้แต่น้อย
"แม่คะ หนูบอกแล้วว่าอย่าไปโทษเฉินเฟิง" เสี้ยเมิ่งเหยาร้อนใจ
"หุบปาก！”หลินหลันหันหน้ากลับไป มองดูเสี้ยเมิ่งเหยาด้วยสายตาเย็นยะเยือก
จากนั้น เธอก็มองไปที่เฉินเฟิง "คนไร้ประโยชน์ เรื่องนี้ แกต้องให้คำตอบกับฉัน วันนั้นผู้หญิงคนนั้น เป็นใครกันแน่? ทำไมเธอต้องมาหาเรื่องแก?"
"เธอชื่อเฉินอิงโร" เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเฟิงก็พูดขึ้นอีก "ที่เธอมาหาเรื่องผม เพราะมีความแค้นกับผม"
"ความแค้นอะไร?" หลินหลันเค้นถาม
เฉินเฟิงขมวดคิ้วเป็นปม "แม่ครับ ระหว่างผมกับเขาเรามีความแค้นต่อกัน ไม่สามารถพูดให้เข้าใจในระยะเวลาสั้นๆ วันข้างหน้าถ้ามีโอกาส ผมจะอธิบายให้แม่ฟังนะครับ"
"ไม่ได้！วันนี้แกต้องบอกฉันให้ชัดเจน！”
"ถ้าวันนี้แกยังไม่ยอมพูดให้ชัดเจน วันนี้แกก็ไปสำนักทะเบียนเขต ไปหย่ากับเมิ่งเหยา อย่าคิดว่าจะมีวันข้างหน้าอีก！”หลินหลันไม่จบไม่สิ้น ครั้งนี้เฉินอิงโรทำให้เธอมีปมในใจ เธอต้องรู้ว่าเฉินอิงโรเป็นใครมาจากไหน ไม่อย่างนั้นตอนที่เธอนอนหลับก็ยังไม่รู้สึกปลอดภัย
"แม่ แม่อย่าถามได้ไหมคะ！”
เสี้ยเมิ่งเหยาพูดด้วยความรำคาญ
"อะไรคือการบอกให้แม่ว่าอย่าถาม！？”หลินหลันโมโหขึ้นมาทันที
"แกรู้ไหมว่าไอ้คนไร้ประโยชน์คนนี้ปิดบังเรื่องอะไรแกบ้าง?"
"แอบไปหาผู้หญิงคนอื่นก็ช่างมันเถอะ ยังไปมีความแค้นกับคนอื่นอีก！”
"ตอนนี้เขามาแก้แค้นถึงที่บ้าน มาเอาชีวิตของเราสองแม่ลูกแล้ว ฉันจะไม่ถามได้หรอ？！”
"ถ้าฉันยังไม่ยอมถามให้ชัดเจน ฉันจะตายวันไหนก็ยังไม่รู้เลย！”
หลินหลันพูดด้วยความโมโห
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...