ลูกเขยมังกร นิยาย บท 291
บทที่291 ฉินเสวี่ยนหรัว
พอออกมาจากโรงพยาบาล เฉินเฟิงก็ได้รับสายจากกู้ตงเชิน
กู้ตงเชินบอกเขาว่า วัตถุดิบที่ใช้ในการทำบัวหิมะซินเจียงซื้อมาครบแล้ว ตอนนี้ขอแค่เฉินเฟิงมา ก็สามารถทำได้เลย
พอถามที่อยู่แน่ชัด เฉินเฟิงก็รีบไปทันที
ฉับพลันที่เฉินเฟิงไป หน้าประตูโรงพยาบาลก็มีรถโรลส์-รอยซ์รุ่นยาวพิเศษเข้ามาจอด
ทั้งตัวรถและกระจกเห็นได้ชัดว่าทำจากวัสดุกันระเบิด ทะเบียนรถยิ่งเห็นชัดว่าหายากเพราะมันคือ เจียง 0000！
เห็นได้ชัดว่าคนที่นั่งในรถเป็นคนใหญ่คนโตมาจากยันเจียง
ต้องรวยมากแน่ๆ!
หลายๆคนพากันหยิบมือถือออกมาถ่ายรูป ทำเอาที่หน้าประตูโรงพยาบาลวุ่นวายไปตามๆกัน
แต่วินาทีต่อข้างกายคนพวกนี้ก็ปรากฏร่างการ์ดสีหน้าดุดัน ใส่ชุดสูทสีดำและแว่นดำขึ้นหลายคน
แค่สายตาเย็นเยียบทีเดียว ทำเอาคนมุงที่เตรียมถ่ายรูปหดคอไปตามๆกัน และรีบหนีไปพร้อมกับมือถือ
จากนั้นประตูรถโรลส์-รอยซ์ก็เปิดออก
ผู้หญิงวัยกลางคนใส่ชุดหรูลงจากรถ หน้าตางดงาม ผิวพรรณได้รับการบำรุงอย่างดีเยี่ยม และมองไม่เห็นร่องรอยของเวลาบนใบหน้าเธอเลย
“คุณผู้หญิงคะ ถึงแล้วค่ะ”
น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นด้านหลังผู้หญิงวัยกลางคน ตามมาด้วยเงาร่างทะมึนดุจผีสางปรากฏขึ้นด้านหลังเธอ เงาร่างนี้ประหนึ่งเงาร่างเธอก็ไม่ปาน คอยซ่อนตัวในเงามีดเป็นเงาตามตัวเธอ
“อืม” ผู้หญิงวัยกลางคนพยักหน้าเบาๆ สีหน้าขาวกระจ่างปรากฏรอยยิ้มชวนฝันขึ้นพลางว่า: “ท่านจ้ะ พวกเราเข้าไปกันเถอะ”
ตอนนี้ในห้องพักของเสี้ยเมิ่งเหยา หลินหลันกำลังพร่ำบ่นไม่หยุด
“เมิ่งเหยา เจ้าไร้ประโยชน์นั่นพูดอะไรกันแน่? เราบอกแม่มาซะดีๆนะ”
“แม่คะ เฉินเฟิงเขาไม่ได้พูดอะไรเลย...” เสี้ยเมิ่งเหยาเถียงหลินหลันอย่างเหนื่อยใจ เธอกำลังคิดจะหาข้ออ้างมากลบเกลื่อนแม่ตัวเอง ทันใดนั้นด้านหลังหลินหลันก็ปรากฏเงาร่างสีดำขึ้น
เสี้ยเมิ่งเหยาจมูกกระตุก กำลังจะร้องเตือนแม่ ก็เห็นเงาร่างนั่นจับที่คอหลินหลันเบาๆ
หลินหลันสลบเหมือดไปเลย ไม่ทันได้ตอบโต้ใดๆ
“คุณทำอะไรแม่ฉันน่ะ?!”
เสี้ยเมิ่งเหยาทั้งตกใจทั้งโกรธ
“วางใจได้ แม่คุณไม่เป็นอะไร ยายแค่ทำให้เธอสลบไปชั่วคราวเท่านั้นเอง”
ตอนนี้มีเสียงราบเรียบโผล่มาด้านหลังเงาร่างดำนั่น
ร่างดำจากไป ปรากฏร่างผู้หญิงวัยกลางคนในชุดหรูขึ้นมาแทนที่
“สวัสดี คุณหนูเสี้ย” ผู้หญิงวัยกลางคนในชุดหรูยิ้มมุมปาก
“คุณเป็นใคร?”
เสี้ยเมิ่งเหยาตากระตุก ผู้หญิงวัยกลางคนเบื้องหน้าถึงดูไม่มีอะไร แต่กลับมีออร่าความไฮโซที่มีมาแต่เกิดออกมา ออร่าแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกต่ำต้อยขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
“คุณเรียกฉันว่าฉินเสวี่ยนหรัว หรือไม่ก็....แม่” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มมีเลศนัย
แม่?
หรือว่าเธอคือ...ฉินเสวี่ยนหรัว?!
เสี้ยเมิ่งเหยากระตุกวูบอีกครั้ง ถ้าผู้หญิงคนนี้คือฉินเสวี่ยนหรัว เท่ากับว่าเธอเป็นแม่เลี้ยงของเฉินเฟิง!
เป็นเจ้าหญิงน้อยตระกูลฉินที่เฉินห้าวเทียนแต่งด้วยตอนนั้น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...