ลูกเขยมังกร นิยาย บท 300
บทที่ 300 บ้านใหญ่
“แกพูดมาตรงๆดีกว่า แกต้องการเท่าไหร่ถึงจะยอมช่วยฉันนัดหลินจงเหว่ยออกมา?” หลินเย่นมองเฉินเฟิงอย่างเย็นชา ในสายตาเธอ เฉินเฟิงต้องมีอะไรที่ต้องการสักอย่าง ไม่งานก็คือเงิน
เฉินเฟิงยิ้มหยัน ไม่ได้พูดอะไร
“แสนหนึ่ง?”
“หรือว่าสองแสน?” หลินเย่นขมวดคิ้ว
เฉินเฟิงยังคงไม่พูดอะไร
หลินเย่นหมดความอดทนแล้ว: “นี่เจ้าขยะ คงไม่ได้อยากจะบอกว่าแปดแสนนะ กะให้ฉันยกหนี้ให้แกงั้นสิ”
“ฉันจะบอกแกให้ เป็นไปไม่ได้ เงินที่แกช่วยนัดหลินจงเหว่ยออกมา กับเงินที่แกติดฉัน มันคนละเรื่องกัน”
“เอางี้ ถ้าแกนัดหลินจงเหว่ยออกมาให้ฉัน ฉันให้แกสามแสน!”
เฉินเฟิงยังคงเงียบเหมือนเดิม
หลินเย่นเริ่มทนไม่ไหว:
“ฉันให้มากสุดได้สามแสน แกอย่ามาหน้าด้านขอเพิ่ม!”
“สำหรับแกแล้ว แค่โทรกริ๊งเดียวก็ได้มาสามแสนฟรีๆ อีกสิบชาติยังไม่แน่ว่าจะได้เจอแบบนี้อีกหรือเปล่าเล้ย”
“ฉันหวังว่าแกจะคิดให้ดี”
“พูดจบหรือยัง?” เฉินเฟิงเลิกคิ้วถาม: “พูดจบก็ไสหัวไปได้แล้ว”
“ไอ้ขยะ แกว่าไงนะ?!” หลินเย่นหน้าเขียวปั๊ด
“ไม่ได้ว่าไง” เฉินเฟิงส่ายหัว ก่อนหลุดหัวเราะพรืด: “บอกคุณตามตรงละกัน อย่าว่าแต่สามแสนเลย ต่อให้สามล้าน ผมก็ไม่ช่วยนัดหลินจงเหว่ยให้คุณหรอก”
“เพราะคุณทำให้ผมขยะแขยง”
“ไอ้ขยะ! ฉันจะฆ่าแก!” หลินเย่นโกรธสติหลุด กางมือพลางโผเข้าหาเฉินเฟิง
เฉินเฟิงสีหน้าเย็นชา แต่ตอนเขากำลังจะลงมือ หลินหลันกับถางรั่วเสวี่ยนก็เข้ามาห้ามหลินเย่นไว้ได้ก่อน
“เฉินเฟิง รีบขอโทษป้าใหญ่เดี๋ยวนี้!” หลินหลันมองเฉินเฟิงอย่างโมโห เฉินเฟิงทำเกินไปจริงๆ กล้าบอกว่าหลินเย่นขยะแขยงต่อหน้าเธอ
“ไม่มีทาง!”
เฉินเฟิงพูดอย่างเย็นชาออกมาสามคำ ให้เขาขอโทษคนอย่างหลินเย่น ให้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกซะก่อนเถอะ
ท่าทีเฉินเฟิงทำให้หลินหลันโกรธแทบกระอักเลือด เธอไม่คิดว่าตอนนี้เฉินเฟิงจะปีกกล้าขาแข็งไม่เห็นใครในสายตาแบบนี้ ไม่เห็นเธอเป็นแม่ยายสักนิด ขนาดอยู่ต่อหน้าคนนอก ยังไม่ไว้หน้าเธอเลย
“หลินหลัน เธอก็ขยะพอกัน ขนาดลูกเขยตัวเองยังคุมไม่อยู่เลย เจ้าคนไร้มารยาทแบบนี้ ทำไมไม่ไล่มันไปซะ!” หลินเย่นโกรธจัดไม่รู้จะลงที่ใคร ได้แต่มาลงที่หลินหลัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...