ลูกเขยมังกร นิยาย บท 308
บทที่ 308 ไม่กล้าต่อกรด้วย
หลินหวั่นชีวมองเฉินเฟิงอย่างกล้าๆกลัวๆ พอเห็นเขาส่งสายตาให้ ถึงกล้าเอ่ยปาก: “ฉัน...ตอนฉันเสิร์ฟอาหาร คุณน้าคนนี้จู่ๆก็ลุกขึ้น มาชนฉัน ทำฉันทำอาหารหก...”
“แกโกหก!” หลินเย่นโกรธจนแทบเป็นลม: “ทั้งที่เป็นเพราะยัยโสโครกอย่างแกต่างหาก อยากแก้แค้นที่คนขับรถฉันเมื่อวานทำร้ายแม่แก เลยจงใจราดน้ำแกงลงตัวฉัน!”
“ฉันเปล่านะคะ!” หลินหวั่นชีวร้อนใจแทบร้องไห้ออกมา
“เปล่าอะไร! คนหลายคนเห็นกันอยู่ พวกเขาเป็นพยานกันได้!” หลินเย่นชี้ไปที่แขกรอบๆ ไม่ว่ายังไงก็ตาม เธอไม่มีทางยอมให้หลินหวั่นชีวยืนยันว่าเธอผิดแน่นอน
ไม่งั้นจะทำให้เธอหลงเหลือภาพพจน์ไม่ดีต่อหน้าหลินจงเหว่ย ถ้าหลินจงเหว่ยรู้สึกไม่ดีกับเธอ งั้นการร่วมงานกันของบริษัทจงเสิ้งกับบริษัทติ่งเฟิงไม่ต้องพูดแล้วล่ะ
หลินจงเหว่ยเบนสายตาไปที่แขกท่านอื่น แต่แขกทุกคนพากันส่ายหน้า
“ฉันไม่รู้หรอก ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
เห็นได้ชัดว่า ทุกคนไม่อยากเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เพราะทั้งสองฝ่ายอย่างหลินเย่นและเฉินเฟิง ดูท่าไม่ควรตอแยด้วย
บรรยากาศแข็งค้างอึมครึม
หลินเย่นพูดอย่างมีหลักการ ยืนกรานกระต่ายขาเดียวว่าหลินหวั่นชีวจงใจแก้แค้น
ตอนนี้เองเฉินเฟิงพูดเสียงเย็นว่า: “ดูกล้องวงจรปิด”
หลินจงเหว่ยตบหัวตัวเอง ได้สติกลับมา จริงสิ ดูกล้องวงจรปิดสิ วิธีแก้ปัญหาง่ายแบบนี้ ทำไมเขาถึงนึกไม่ถึงนะ คงเป็นเพราะเจอบอสเลยตื่นเต้นเกินไปแน่ๆ
หลินจงเหว่ยปลอบตัวเองในใจแบบนี้
“ผู้จัดการพวกคุณล่ะ? ให้เขาเอากล้องวงจรปิดออกมา”
หลินจงเหว่ยหันไปมองพนักงานอีกข้าง
“ผู้จัดการพวกเราเขา...”
“ผมอยู่นี่!” น้ำเสียงโกรธเต็มขั้นดังขึ้นกลางห้องโถง ผู้จัดการจางเดินยิ้มเข้ามา ด้านหลังยังมีผู้ชายร่างเต็มไปด้วยรอยสักสีหน้าดุร้ายอีกสิบกว่าคน
พวกชายร่างเต็มไปด้วยรอยสักสิบกว่าคนนี้ แต่ละคนใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้น เนื้อที่ส่วนที่พ้นแขนเสื้อออกมาเต็มไปด้วยพละกำลัง
พอพวกเขาปรากฏตัว แขกในห้องโถงหลายคนตกใจจนเข่าอ่อน แขกบางคนยังทิ้งอาหารที่สั่ง และหนีออกไปเอาดื้อๆ
“จัดการมัน!” ผู้จัดการจางชี้นิ้วสั่งไปทางเฉินเฟิง
ชายร่างใหญ่สิบกว่าคนขยับตัว สีหน้าดูจริงจังขึ้นมา
“เดี๋ยวก่อน!” ตอนนี้เองหลินจงเหว่ยตะคอกเสียงเข้มขึ้น เดินมายื่นหน้าผู้จัดการจาง
เขาถามเสียงเข้ม: “คุณเป็นผู้จัดการของที่นี่?”
“มีอะไรไม่ทราบ?” ผู้จัดการจางเลิกคิ้วถาม
“เขาเป็นเพื่อนผม พวกคุณจะแตะต้องเขาไม่ได้”
“แตะเขาไม่ได้?” ผู้จัดการจางหัวเราะพรืด: “คุณบอกห้ามแตะก็ไม่แตะงั้นหรอ? ถือสิทธิ์อะไร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...