ลูกเขยมังกร นิยาย บท 310

บทที่ 310 พูดโกหกตาใส

วินาทีนี้ แม้แต่สีหน้าหลินเย่นสองแม่ลูกก็เปลี่ยนเหมือนกัน

ต่อให้พวกเธอมาจากจงไห่ ก็รู้จักชื่อเสียงตระกูลเฉิน!

หนึ่งในหกตระกูลใหญ่ของหวาเซี่ย!

มีอิทธิพลไปทั่วโลกเลย!

เทียบกับตระกูลเฉินแล้ว พวกเราเป็นแค่ผงธุลีเอง!

ตีให้ตายพวกเธอก็คิดไม่ถึงว่า เถ้าแก่ที่แท้จริงหงส์ขาวร้านเล็กๆนี่จะเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉิน!

“ผู้จัดการจาง ตอนนี้ยังอยากพูดอะไรอีกไหม?” เฉินเฟิงมองจางอานด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ถ้าจางอานรู้จักทำตัว ตอนนี้ก็ควรจะไปเอาภาพกล้องวงจรปิดมาโดยดี ถ้าไม่....

เขายังคิดไม่ทันจบ ก็ได้ยินจางอานสูดลมหายใจเข้าปอด และพูดอย่างเย็นชาว่า: “พูดอะไร?”

“มีอะไรน่าพูดหรอ?”

“เถ้าแก่ที่แท้จริงหงส์ขาวของเรามาจากยันเจียงน่ะจริง แต่แกว่าตระกูลเฉิน...” จางอานชะงักเล็กน้อย ก่อนหลุดหัวเราะพรืด:

“พูดจาเพ้อเจ้อทั้งเพ! เถ้าแก่ของเราไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเฉินสักนิด!”

“เขามาจากตระกูลหวาง!”

จางอานพูดมั่วขึ้นมาตระกูลหนึ่ง

“ตระกูลหวาง?”

สีหน้าของเฉินเฟิงเย็นชาขึ้น จางอานคิดจะ...คืนคำ?

ถ้าเขาจำไม่ผิดล่ะก็

สามเดือนก่อน ตอนเฉินจงมาที่ชางโจวเพื่อเจอเขาครั้งแรก ก็เอาธุรกิจทั้งหมดของตระกูลเฉินในชางโจวให้เขาจัดการ ตอนนั้นเฉินจงยังให้รายชื่อกับเขา บางรายชื่อนั่นเชียนไว้ชัดเจนว่า ร้านอาหารหงส์ขาวเป็นธุรกิจของตระกูลเฉินที่อยู่ในชางโจว

แต่ว่าเฉินเฟิงในตอนนั้นกลับไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้อะไรมากมาย เขาแค่เหล่นิดหน่อย ก็โยนรายชื่อกลับไปให้เฉินจง ต่อมาเฉินจงเลยจัดผู้จัดการหลายคนมาช่วยเขาดูแลกิจการพวกนี้

พอนานไป เฉินเฟิงแทบลืมไปแล้วว่าตัวเองมีธุรกิจตระกูลเฉินอยู่ วันนี้ถ้าจางอานไม่ทำตัวกร่างเตือนสติเขา เฉินเฟิงนึกเรื่องนี้ไม่ออกจริงๆ

“ใช่ ตระกูลหวาง!”

“เถ้าแก่ที่แท้จริงหงส์ขาวคือตระกูลเฉิน!”

“ไม่ใช่ตระกูลเฉิน!”

จางอานยิ้มเย็นลอยหน้าลอยตา ร้านอาหารหงส์ขาวเป็นธุรกิจของตระกูลเฉินจริง แต่ทั่วทั้งชางโจว คนที่รู้เรื่องนี้มีกี่คน?

ต่อให้เขาพูดจาเพ้อเจ้อต่อหน้าเฉินเฟิง เฉินเฟิงจะทำอะไรเขาได้?

ขอแค่เฉินเฟิงไม่มีทางพิสูจน์ความจริง เขาก็จะชนะไม่มีวันแพ้!

คำพูดนี้ของจางอานทำให้เกิดเสียงซุบซิบดังเซ็งแซ่ในห้องโถงอีกครั้ง

แขกหลายคนถึงกับถอนหายใจโล่งอก ในใจคิดกันว่า ไม่ใช่ตระกูลเฉินก็ดีแล้ว ไม่ใช่ตระกูลเฉินก็ดีแล้ว

แน่นอนว่ามีแขกมากมายที่ยังคงสงสัยในคำพูดของจางอาน เพราะตอนที่เฉินเฟิงพูดคำว่าตระกูลเฉินออกมา สีหน้าจางอานดูตกใจตะลึงมาก

ถ้าเฉินเฟิงไม่ได้พูดถูกเผง ทำไมจางอานต้องทำหน้าอย่างนั้น?

“คุณผู้ชายท่านนี้ เห็นแก่ที่คุณเป็นเพื่อนของประธานหลิน ความเสียหายทั้งหมดที่คุณทำต่อร้านอาหารหงส์ขาวของเรา ไม่ต้องให้คุณชดใช้แล้วล่ะ”

“คุณพาน้องสาวคุณไปเถอะ” จางอานมองเฉินเฟิงอย่างเหยียดหยามพลางว่า

มีหลินจงเหว่ยอยู่ที่นี่ เขาทำอะไรเฉินเฟิงไม่ได้จริงๆ แต่ขอแค่ให้เฉินเฟิงไปจากพื้นที่ร้านอาหารหงส์ขาว งั้นเขาก็มีวิธีจัดเฉินเฟิงให้หนักเป็นหมื่นวิธี

พอได้ยินคำนี้ หลินเย่นกลับปร๊ดแตกขึ้นมา:

“ไม่ได้! ให้มันไปไม่ได้ มันไปแล้ว ค่าเสื้อผ้าฉันใครจ่าย!”

“คุณผู้หญิงท่านนี้...” จางอานขมวดคิ้ว กำลังจะพูดให้หลินเย่นตกลงอย่างสันติกับเฉินเฟิง หลินจงเหว่ยก็เอ่ยปากเสียงเย็นว่า: “ผมจ่ายเอง!”

“คุณนายหลิน ชุดคุณราคาเท่าไหร่ ผมจ่ายเป็นสองเท่าให้เลย!”

หลินเย่นชะงัก ยิ้มแหยว่า: “ประธานหลิน จะทำอย่างงั้นได้ยังไงล่ะคะ? เสื้อชุดนี้เป็นน้องสาวเจ้าขยะทำเลอะ ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย...”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร