ลูกเขยมังกร นิยาย บท 311

บทที่ 311 ไสหัวไป

“ และคุณด้วย ไอ้แก่!” เฉินเฟิงขยับสายตาเย็นชาของเขาไปที่หลินเย่น ขาของหลินเย่นสั่นสะท้าน

"เมื่อทำผิด ไม่คิดที่จะยอมรับความผิดพลาดของตนเอง แต่กลับคิดหาวิธีที่จะผลักดันความผิดพลาดไปให้คนอื่น"

"ผลักความผิดตนเองให้คนอื่นก็แล้ว แต่ก็ยังปล่อยให้คนอื่นชดใช้ความผิดของคุณ!"

"แค่เสื้อผ้าตัวเดียว คุณเอ่ยปากก็ 180,000!"

"คุณคิดว่าเงินพัดมาจากลมเหรอ?"

“ โลภไม่รู้จักพอ!”

"อาศัยที่ตนมีอายุมากและทำเป็นผู้อาวุโส เที่ยวรังแกคนอื่น !"

“ ไม่รู้จักกาลเทศะ!”

“ ยังจะบอกว่าเข้าใจในคุณธรรมดีเลิศ !”

"วันเวลาห้าสิบกว่าปีที่ผ่านมา คุณใช้ชีวิตไปในตัวสุนัขหรอกเหรอ!"

เฉินเฟิงตำหนิอย่างเย็นชา ตำหนิจนหน้าอกของหลินเย่นขึ้นๆลงๆ โกรธจนหน้าเขียว

เธอโมโหจนจะเป็นบ้า

หลังจากนั้นไม่นาน เธอจึงกัดฟัน ชี้ไปที่จมูกของเฉินเฟิงกรี๊ดร้องและด่า "ไอ้คนปากเปราะเราะราย คุณคิดว่าคุณพูดแบบไหนก็จะเป็นแบบนั้นเหรอ?"

"คุณบอกว่าผู้จัดการจางกับฉันเป็นฝ่ายผิดก่อน งั้นคุณก็เอาหลักฐานออกมาสิ?"

ถางรั่วเสวี่ยนเอามือกอดอกไว้ ไม่พูดสักคำ แม้ว่าเฉินเฟิงจะพูดได้สวยหรูแค่ไหน แต่ว่าถ้าเขาไม่สามารถเอาหลักฐานออกมาได้ ทุกอย่างก็ไม่มีประโยชน์

"หลักฐาน?" เฉินเฟิงยิ้มเยาะ "คุณต้องการหลักฐาน?"

“ งั้นผมจะให้หลักฐานแก่คุณ!”

เฉินเฟิงเดินไปข้างๆ หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและโทรออกไปหาเฉินจง

“ คุณชาย ... ”

ก่อนที่เฉินจงจะเปิดปาก เขาก็ถูกเฉินเฟิงขัดจังหวะอย่างเย็นชา "เฉินจง ใครเป็นคนดูแลหงส์ขาว?"

"หงส์ขาว?" เฉินจงผงะแล้วรีบพูดว่า "คนที่ดูแลหงส์ขาวคือหวางไห่คว่า ... "

"หวางไห่คว่า?" ดวงตาของเฉินเฟิงเย็นชา เอ่ยพูดอย่างเย็นชา "ภายในสิบนาที ให้เขาไสหัวไปที่หงส์ขาว!"

หลังจากพูดจบ เฉินเฟิงก็วางสายโทรศัพท์ แต่ฝั่งเฉินจง มีเหงื่อเย็นๆไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

ไม่ต้องเดาเลย ต้องมีใครในหงส์เขาที่ไม่รู้เรื่องไปทำอะไรให้เฉินเฟิงไม่พอใจแน่นอน

หลังจากวางสายแล้ว เฉินเฟิงก็กลับไปข้างกายหลินหวั่นชีว

ในตอนนี้ จางอานเริ่มจะหายใจได้ราบรื่นแล้ว เมื่อเขาเห็นเฉินเฟิง อาการโกรธเคืองในดวงตาของเขาก็ยิ่งมากขึ้น ไม่สนว่าหลินจงเหว่ยจะอยู่ที่นี่หรือไม่ เขาชี้ไปที่จมูกของเฉินเฟิงโดยตรงและตะโกนด่า "ออกไปจากที่นี่ หงส์ขาวของเราไม่ต้อนรับขยะอย่างคุณ!”

"ไม่ต้อนรับ?" เฉินเฟิงเย้ยหยัน "คุณเป็นใคร?คุณบอกว่าไม่ต้อนรับก็สามารถไม่ต้อนรับเหรอ?"

"กูเป็นผู้จัดการของหงส์ขาว มึงมาบอกว่ากูเป็นใคร!"จางอานแทบจะกระอักเลือด ถ้าไม่ใช่เพราะหลินจงเหว่ยอยู่ที่นี่ เขาคงจะฉีกเฉินเฟิงเป็นชิ้นๆ

"ผู้จัดการของหงส์ขาว? เดี๋ยวคุณก็จะไม่ใช่ละ" เฉินเฟิงมองจางอานอย่างเย็นชา

หลังจากงุนงงเล็กน้อย จางอานก็เข้าใจความหมายของเฉินเฟิงทันที

"เป็นแค่ไอ้ขยะ ยังจะให้คนอื่นไล่กูออกเหรอ?"

“ไล่คุณออกถือว่าเบาแล้วนะ!” เฉินเฟิงยิ้มโหด

จางอานโกรธมากและโบกมือของเขา "ทุกคนมานี่ ช่วยผมไล่มันออกไปจากที่นี่หน่อย หงส์ขาวของเราไม่ต้อนรับขยะแบบนี้!"

ผู้ชายที่มีรอยสักสิบกว่าคนเดินเข้ามาเมื่อได้ยินเสียง

การเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของสองแม่ลูก

ใบหน้าของหลินจงเหว่ยเย็นชาและเขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า

ในเวลานี้เสียงหอบดังมาจากบันได

“ หยุดให้หมด!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ใบหน้าของจางอานก็เปลี่ยนไปทันที

ไม่กี่วินาทีต่อมา ชายวัยกลางคนในเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยและท้องโตก็วิ่งเข้ามา

"ประธานหวาง!" นัยน์ตาของจางอานหดตัวเล็กน้อย ทำไมหวางไห่คว่าถึงมาที่นี่!

เฉินเฟิงยกข้อมือขึ้น ชำเลืองมองไปที่นาฬิกา เขาขอให้หวางไห่คว่าเข้ามาภายในสิบนาที แต่ตอนนี้เพิ่งผ่านไปไม่ถึงหกนาที ความเร็วของหวางไห่คว่านั้นค่อนข้างเร็ว

"ประธานหวาง คุณมาที่นี่ทำไม" จางอานทักทายเขาอย่างประจบสอพลอ แม้ว่าหวางไห่คว่าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถเรียกขานเขาต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก

“ ประธานหวาง ... ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร