ลูกเขยมังกร นิยาย บท 325
บทที่ 325 หวางเต๋อฟาผู้ประหลาด
เฉินเฟิงกดหมายเลขโทรศัพท์ แต่หน้าจอโทรศัพท์ยังคงแสดงว่าไม่มีสัญญาณตอบรับ
เฉินเฟิงฝืนโทรอีกครั้งหนึ่ง ยังคงไม่มีใครรับสาย
เฉินเฟิงขมวดคิ้ว โทรติดต่อกันอีกสามครั้ง
หลังจากครั้งที่หก ในที่สุดก็มีคนรับ
แต่เพิ่งโทรติดในสายมีเสียงที่น่ารำคาญดังออกมา： “ฮัลโหล ใครน่ะ?！”
“ฉันคือเฉินเฟิง ฉันมาหาอาหวางเอาของมาให้” เฉินเฟิงขมวดคิ้วพูด
“เฉินเฟิง?” เสียงปลายสายของโทรศัพท์อึ้งเล็กน้อย ต่อมาก็ดึงสติกลับมาได้： “นายเป็นลูกเขยเพื่อนเก่าร่วมสนามรบของพ่อฉันคนนั้น?”
“ใช่ ตอนนี้นายอยู่ไหน?”
“ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ที่สถานีรถไฟความเร็วสูง ตอนนี้ฉันอยู่ตุงอี้คลับ....ใกล้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า！”เสียงอีกด้านของโทรศัพท์ขาดๆหายๆ แต่ว่าเฉินเฟิงฟังก็รู้ได้ทันทีว่า ฝ่ายนั้นตอนนี้อยู่ในบ่อน
“เออ.. ตอนนี้ฉันมีธุระ ไม่ว่างมารับนาย นายรีบเรียกรถออกมา เอาของมาส่งที่ตุงอี้คลับ ต้องเร็วหน่อยนะ”
พูดจบ อีกฝ่ายไม่คำนึงถึงปฏิกิริยาของเฉินเฟิงเลย ตัดสายไปโดยปริยาย
สีหน้าของเฉินเฟิง แน่นอนว่าต้องขรึม
เป็นครั้งแรกที่เขาเจอคนที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีขนาดนี้
ถ้าไม่ใช่เพราะว่ากลัวเสี้ยเว่ยกั๋วที่เป็นคนกลางลำบากใจ เขาคงจะเอาหยกโยนลงถังขยะแน่นอน
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เฉินเฟิงเดินออกจากสถานีรถไฟความเร็วสูง กวักมือเรียกแท็กซี่ ...
ครึ่งชั่วโมงต่อมา แท็กซี่จอดที่ประตูของตุงอี้คลับ
เฉินเฟิงสีหน้าขรึมโทรกลับไปเบอร์เดิมอีกครั้ง
“ฉันถึงแล้ว”
“ถึงแล้ว? ถึงแล้วก็เข้ามาซิ ฉันอยู่ในตุงอี้คลับ นายเข้ามาถามชื่อ หวางเต๋อฟา พนักงานต้อนรับจะพานายเข้ามาหาฉัน” คนที่อยู่ในสายยังคงไม่สนใจเฉินเฟิง
ในที่สุดความอดทนของเฉินเฟิงก็ถึงขีดจำกัด เขาพูดอย่างเย็นชาว่า： “ฉันให้เวลานายหนึ่งนาที หลังจากหนึ่งนาที ถ้านายไม่ออกมา ชั่วชีวิตนี้ของนายอย่าแม้แต่จะอยากเห็นมรดกตกทอดของครอบครัวนาย”
“โอ้โห ไอ้หมอนี่ นายหมายความว่าไง? ฉันให้เกียรตินายมากเกินไปเหรอ?！”ภายในคลับ หวางเต๋อฟาตบลงไปที่โต๊ะ จู่ๆก็โกรธขึ้นมา เดิมทีอยากด่าเฉินเฟิงสักประโยค แต่กลับพบว่าเฉิงเฟิงวางสายไปแล้ว
“แม่ง！”หวางเต๋อฟาใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ต่อมาพนมมือขึ้น ยิ้มให้อีกสามคนบนโต๊ะไพ่นกกระจอกและพูดว่า： “เพื่อนๆ ขอโทษๆ ฉันมีธุระต้องออกไปข้างนอก สองสามนาทีจะกลับมา พวกนายเล่นไปก่อน”
“รีบไปรีบกลับ！” อีกสามคนโบกมือ ไม่สนใจ
ต่อมาหวางเต๋อฟาหมุนตัวแล้วออกไป
พอออกจากคลับปุ๊บ หวางเต๋อฟาก็มองเห็นหน้าขรึมๆของเฉินเฟิง เขาชี้หน้าเฉินเฟิง อย่างก้าวร้าว： “ฉันบอกนายให้ไอ้น้อง ฉันให้เกียรตินายเกินไปใช่ไหม? ให้นายมาส่งของนิดหน่อย นายกลับคิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ นายเชื่อไหมว่าฉัน.....”
“เพี๊ยะ”
เฉินเฟิงยกมือขึ้นและตบหน้าของหวางเต๋อฟาฉาดหนึ่ง
“เชื่อว่านายจะอะไร?”เฉินเฟิงพูดอย่างโหดเหี้ยม
“นายกล้าตบฉัน?！”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...