ลูกเขยมังกร นิยาย บท 326

บทที่326 ทองแผ่นเดียวกัน

“ไสหัวไป！”

หวางเต๋อฟายังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เฉินเฟิงกลับตบเข้ามาหนึ่งฉาด ทำเอาเงินหนึ่งพันหยวนในมือหวางเต๋อฟาพัดปลิวไป

“เฮ้ย นาย……”หวางเต๋อฟาใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่จมูกของเฉินเฟิง กำลังจะระเบิดความโกรธออกมา แต่เมื่อนึกถึงอำนาจของเฉินเฟิง เขาก็ใจเย็นลงทันที พูดด้วยความเกลียดชัง : “หนึ่งพันห้าร้อยหยวน ฉันให้นายหนึ่งพันห้าร้อยหยวนโอเคไหม”

“ฉันบอกว่า……ไสหัวไป！” เฉินเฟิงระงับความโกรธไว้ พยายามข่มใจที่จะตบหวางเต๋อฟาให้ตายไว้

“ไสหัวไป？”

“หมายความว่ายังไง？นายไม่ต้องการเงินแล้ว？” หวางเต๋อฟามองไปที่เฉินเฟิงด้วยความประหลาดใจ ไม่รอให้เฉินเฟิงเอ่ยปากพูด เขาก็รีบที่จะเก็บเงินที่อยู่บนพื้นขึ้นมา เก็บไปพลาง พูดไปพลาง : “นี้นายไม่ต้องการเองนะ ไม่ใช่เป็นเพราะฉันไม่ให้นาย……”

รอจนเก็บเงินเสร็จ ถึงจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง กลับเพิ่งพบว่าตรงหน้าของเขาไม่มีเงาร่างของเฉินเฟิงอยู่ตั้งนานแล้ว

“เหี้ยเอ้ย！”

หวางเต๋อฟาพูดด่าออกมาหนึ่งคำ ตามด้วยยกมุมปากยิ้มด้วยความภูมิใจ : “ให้เงินนายก็ไม่เอา ไอ้คนไม่มีอนาคต”

“เพื่งจะด่าเฉินเฟิงเสร็จ โทรศัพท์ของหวางเต๋อฟาก็มีสายเรียกเข้ามา”

“ลูก ได้รับแล้วหรือยัง？” ปลายสายโทรศัพท์พูดด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมเข้ามา

“ได้รับแล้วครับ แม่ หยกถึงมือของผมแล้ว” หวางเต๋อฟาใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ

“ให้เงินเขาไปเท่าไหร่？”

“หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน！”

“อะไรนะ！หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน！” เสียงที่แหลมคมของปลายสายสามารถทำให้แก้วหูทะลุได้เลย ราวกับว่านกฮูกยังไงอย่างนั้น

“หวางเต๋อฟา สมองของลูกมีน้ำเข้าไปแล้วเหรอ？！แม่ให้ลูกหนึ่งแสนหยวน ลูกไม่ต่อราคาคนเขาก็ไม่เป็นไร แต่ลูกยังจะให้เงินคนเขาเพิ่มอีกห้าหมื่นหยวน？！”

“แม่ แม่คิดว่าผมอยากให้เงินไอ้บ้านนอกนั่นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวนเหรอ……”หวางเต๋อฟาใบหน้าที่น้อยใจ : “เริ่มแรก ผมก็คิดจะให้ไอ้บ้านนอกนั่นแค่ห้าหมื่นหยวน แต่ไอ้บ้านนอกนั่นพอได้ยินว่าผมจะให้เพียงแค่ห้าหมื่นหยวน เขาก็ตบหน้าผมแล้วสองครั้ง……”

“ลูกว่าอะไรนะ？！ไอ้บ้านนอกนั่นตบหน้าลูกสองครั้งเหรอ？เขาอยากตายงั้นเหรอ？！” เสียงปลายของอีกฝั่งก็ระเบิดความโกรธขึ้นมาทันที

น้ำเสียงของหวางเต๋อฟาเพิ่มความน้อยใจมากยิ่งขึ้น ถึงขั้นกับร้องไห้ออกมา : “แม่ ไอ้เหี้ยนั่นไม่เพียงแค่ตบหน้าผมสองครั้ง เขายังข่มขู่ผม บอกว่าวันนี้ผมจะต้องนำเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นออกมา ถ้าหากหาเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นไม่ได้ เขาจะมาถึงหน้าบ้านของเรา เอาลำโพงมาป่าวประกาศ ว่าพ่อติดเงิน เขาจะก่อเรื่องวุ่นวายให้ทุกคนได้รู้เรื่องนี้ ให้คนทั้งจงไห่ได้รู้ ว่าพ่อของเราเป็นคนที่ไร้ยางอาย”

“เพื่อชื่อเสียงของพ่อ ผมจึงต้องยืมเงินจากเพื่อนมาอีกห้าหมื่นหยวน รวมเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน ให้กับไอ้เหี้ยนั่น ” หวางเต๋อฟาพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก

“ห่ะ！โกรธมาก！ไอ้เดียรัจฉานนั่นมันอยู่ไหน？ไปตามตัวเขามาให้แม่ แม่จะเอาเขาให้ตาย！” แม่ของหวางเต๋อฟาด่าทอด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมออกมา จากปลายสายโทรศัพท์ แม้แต่หวางเต๋อฟาก็รู้สึกถึงความโกรธอย่างมากในน้ำเสียงแม่ของเขาเอง

หวางเต๋อฟาหดคอลง : “แม่ เขาไปแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้ว”

“หลังจากทหารรับจ้างของตระกูลโห้กรานกระสุนกว่าพันนัดออกไป ทำอะไรงูดำตัวนั้นไม่ได้ หลังจากนั้น จอมยุทธ์ชั้นกลางทั้งสองคนของตระกูลโห้ก็ปรากฏตัว อยู่ตรงหน้างูดำตัวนั้น พวกเขาทั้งสองยังไม่ได้ออกท่วงท่าอะไร ก็ถูกหางงูดำตัวนั้นสะบัดจนบินไปแล้ว”

“หลังจากนั้นละ？หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น？”เจ้าสามหวงทนรอที่จะฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว

“หลังจากนั้น หลังจากนั้นอาจารย์อาเฉินของฉันก็ปรากฏตัว”เฉินจื๋อหลี่ใบหน้าที่แสดงถึงความภูมิใจ ราวกับว่าคนที่ปรากฏตัวตอนนั้นเป็นตัวเองยังไงอย่างนั้น

“สามดาบ！”เฉินจื๋อหลี่ยื่นสามนิ้วมือออกมา พูดอย่างภาคภูมิใจ : “อาจารย์อาเฉินของฉันหยิบสามดาบออกมา สามดาบสับงูดำจนตายแล้ว！”

“เลือดของงูตัวนั้น ทำเอาทั้งทะเลสาบกลายเป็นสีแดงเลย อาจารย์ คุณไม่ได้เห็นภาพฉากนั้น ว่ามันน่าสะเทือนใจมากแค่ไหน สาวน้อยของตระกูลโห้ในตอนนั้น คนทั้งคนตกใจจนโง่ไปแล้ว หลังจากจบเรื่อง สายตาที่เธอมองไปที่อาจารย์อาเฉิน เรียกว่าทั้งรักทั้งหลง อยากที่จะแต่งงานกับอาจารย์อาเฉิน เลยทันที ถ้าให้ฉันพูด อาจารย์อาเฉินก็คงรับสาวน้อยคนนั้น เอาไว้แล้ว สาวน้อยคนนั้นเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลโห้ แต่ก็คู่ควรกับอาจารย์อาเฉินน่ะ …… ”เฉินจื๋อหลี่ตื่นเต้นจนพูดตรงๆออกมา จู่ๆก็รู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆหนาวเย็นขึ้นทันที เจ้าสามหวงที่อยู่ตรงหน้าก็เบิกตาโต ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

เฉินจื๋อหลี่กลอกตาไปมอง ไอออกมาสองครั้งเล็กน้อย : “โห๊ะๆ อาจารย์ ฉันแค่พูดเล่นๆ อาจารย์อาเฉินคนนี้ จริงๆแล้วรักเดียวใจเดียว อืม รักเดียวใจเดียว ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาแค่คนเดียว……”

“งั้นเหรอ？” เฉินเฟิงใบหน้าที่มีแต่เส้นสีดำเดินเข้ามาด้านหลังของเฉินจื๋อหลี่แล้ว

เฉินจื๋อหลี่ยืนแข็งทื่อ รีบหันหน้ามา พูดอย่างยิ้มๆ : “ใช่ใช่ใช่ อาจารย์อาเฉิง อาจารย์เป็นผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวที่สุด ที่ผมเคยเจอ”

“ไสหัวไป！” เฉิงเฟิงด่าทอออกไปด้วยอารมณ์โกรธ

นิสัยที่ชอบพูดโกหกเกินจริงของเฉินจื๋อหลี่ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเปลี่ยนได้ หากเขายังไม่เดินเข้ามาอีกละก็ เกรงว่าแม้แต่ฉู่ชีงฉือ ก็คงจะกลายเป็นคนที่เขาชื่นชอบ

เฉินเฟิงขยับสายตาไปที่เจ้าสามหวงอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นเจ้าสามหวงในตอนนั้น สีหน้าดำคล้ำ ใบหูที่โดนตัดไปข้างนึง เดิมทีน้ำหนักที่ร้อยกว่ากิโล ในเวลานี้ผอมจนเหลือแต่โครงกระดูก ความรู้สึกของคนที่ได้เห็น ราวกับว่าลมกระโชกผ่านเข้ามายังไงอย่างนั้น