ลูกเขยมังกร นิยาย บท 326
บทที่326 ทองแผ่นเดียวกัน
“ไสหัวไป！”
หวางเต๋อฟายังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เฉินเฟิงกลับตบเข้ามาหนึ่งฉาด ทำเอาเงินหนึ่งพันหยวนในมือหวางเต๋อฟาพัดปลิวไป
“เฮ้ย นาย……”หวางเต๋อฟาใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่จมูกของเฉินเฟิง กำลังจะระเบิดความโกรธออกมา แต่เมื่อนึกถึงอำนาจของเฉินเฟิง เขาก็ใจเย็นลงทันที พูดด้วยความเกลียดชัง : “หนึ่งพันห้าร้อยหยวน ฉันให้นายหนึ่งพันห้าร้อยหยวนโอเคไหม”
“ฉันบอกว่า……ไสหัวไป！” เฉินเฟิงระงับความโกรธไว้ พยายามข่มใจที่จะตบหวางเต๋อฟาให้ตายไว้
“ไสหัวไป？”
“หมายความว่ายังไง？นายไม่ต้องการเงินแล้ว？” หวางเต๋อฟามองไปที่เฉินเฟิงด้วยความประหลาดใจ ไม่รอให้เฉินเฟิงเอ่ยปากพูด เขาก็รีบที่จะเก็บเงินที่อยู่บนพื้นขึ้นมา เก็บไปพลาง พูดไปพลาง : “นี้นายไม่ต้องการเองนะ ไม่ใช่เป็นเพราะฉันไม่ให้นาย……”
รอจนเก็บเงินเสร็จ ถึงจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง กลับเพิ่งพบว่าตรงหน้าของเขาไม่มีเงาร่างของเฉินเฟิงอยู่ตั้งนานแล้ว
“เหี้ยเอ้ย！”
หวางเต๋อฟาพูดด่าออกมาหนึ่งคำ ตามด้วยยกมุมปากยิ้มด้วยความภูมิใจ : “ให้เงินนายก็ไม่เอา ไอ้คนไม่มีอนาคต”
“เพื่งจะด่าเฉินเฟิงเสร็จ โทรศัพท์ของหวางเต๋อฟาก็มีสายเรียกเข้ามา”
“ลูก ได้รับแล้วหรือยัง？” ปลายสายโทรศัพท์พูดด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมเข้ามา
“ได้รับแล้วครับ แม่ หยกถึงมือของผมแล้ว” หวางเต๋อฟาใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ
“ให้เงินเขาไปเท่าไหร่？”
“หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน！”
“อะไรนะ！หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน！” เสียงที่แหลมคมของปลายสายสามารถทำให้แก้วหูทะลุได้เลย ราวกับว่านกฮูกยังไงอย่างนั้น
“หวางเต๋อฟา สมองของลูกมีน้ำเข้าไปแล้วเหรอ？！แม่ให้ลูกหนึ่งแสนหยวน ลูกไม่ต่อราคาคนเขาก็ไม่เป็นไร แต่ลูกยังจะให้เงินคนเขาเพิ่มอีกห้าหมื่นหยวน？！”
“แม่ แม่คิดว่าผมอยากให้เงินไอ้บ้านนอกนั่นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวนเหรอ……”หวางเต๋อฟาใบหน้าที่น้อยใจ : “เริ่มแรก ผมก็คิดจะให้ไอ้บ้านนอกนั่นแค่ห้าหมื่นหยวน แต่ไอ้บ้านนอกนั่นพอได้ยินว่าผมจะให้เพียงแค่ห้าหมื่นหยวน เขาก็ตบหน้าผมแล้วสองครั้ง……”
“ลูกว่าอะไรนะ？！ไอ้บ้านนอกนั่นตบหน้าลูกสองครั้งเหรอ？เขาอยากตายงั้นเหรอ？！” เสียงปลายของอีกฝั่งก็ระเบิดความโกรธขึ้นมาทันที
น้ำเสียงของหวางเต๋อฟาเพิ่มความน้อยใจมากยิ่งขึ้น ถึงขั้นกับร้องไห้ออกมา : “แม่ ไอ้เหี้ยนั่นไม่เพียงแค่ตบหน้าผมสองครั้ง เขายังข่มขู่ผม บอกว่าวันนี้ผมจะต้องนำเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นออกมา ถ้าหากหาเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นไม่ได้ เขาจะมาถึงหน้าบ้านของเรา เอาลำโพงมาป่าวประกาศ ว่าพ่อติดเงิน เขาจะก่อเรื่องวุ่นวายให้ทุกคนได้รู้เรื่องนี้ ให้คนทั้งจงไห่ได้รู้ ว่าพ่อของเราเป็นคนที่ไร้ยางอาย”
“เพื่อชื่อเสียงของพ่อ ผมจึงต้องยืมเงินจากเพื่อนมาอีกห้าหมื่นหยวน รวมเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน ให้กับไอ้เหี้ยนั่น ” หวางเต๋อฟาพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก
“ห่ะ！โกรธมาก！ไอ้เดียรัจฉานนั่นมันอยู่ไหน？ไปตามตัวเขามาให้แม่ แม่จะเอาเขาให้ตาย！” แม่ของหวางเต๋อฟาด่าทอด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมออกมา จากปลายสายโทรศัพท์ แม้แต่หวางเต๋อฟาก็รู้สึกถึงความโกรธอย่างมากในน้ำเสียงแม่ของเขาเอง
หวางเต๋อฟาหดคอลง : “แม่ เขาไปแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...