ลูกเขยมังกร นิยาย บท 326
บทที่326 ทองแผ่นเดียวกัน
“ไสหัวไป！”
หวางเต๋อฟายังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เฉินเฟิงกลับตบเข้ามาหนึ่งฉาด ทำเอาเงินหนึ่งพันหยวนในมือหวางเต๋อฟาพัดปลิวไป
“เฮ้ย นาย……”หวางเต๋อฟาใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่จมูกของเฉินเฟิง กำลังจะระเบิดความโกรธออกมา แต่เมื่อนึกถึงอำนาจของเฉินเฟิง เขาก็ใจเย็นลงทันที พูดด้วยความเกลียดชัง : “หนึ่งพันห้าร้อยหยวน ฉันให้นายหนึ่งพันห้าร้อยหยวนโอเคไหม”
“ฉันบอกว่า……ไสหัวไป！” เฉินเฟิงระงับความโกรธไว้ พยายามข่มใจที่จะตบหวางเต๋อฟาให้ตายไว้
“ไสหัวไป？”
“หมายความว่ายังไง？นายไม่ต้องการเงินแล้ว？” หวางเต๋อฟามองไปที่เฉินเฟิงด้วยความประหลาดใจ ไม่รอให้เฉินเฟิงเอ่ยปากพูด เขาก็รีบที่จะเก็บเงินที่อยู่บนพื้นขึ้นมา เก็บไปพลาง พูดไปพลาง : “นี้นายไม่ต้องการเองนะ ไม่ใช่เป็นเพราะฉันไม่ให้นาย……”
รอจนเก็บเงินเสร็จ ถึงจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง กลับเพิ่งพบว่าตรงหน้าของเขาไม่มีเงาร่างของเฉินเฟิงอยู่ตั้งนานแล้ว
“เหี้ยเอ้ย！”
หวางเต๋อฟาพูดด่าออกมาหนึ่งคำ ตามด้วยยกมุมปากยิ้มด้วยความภูมิใจ : “ให้เงินนายก็ไม่เอา ไอ้คนไม่มีอนาคต”
“เพื่งจะด่าเฉินเฟิงเสร็จ โทรศัพท์ของหวางเต๋อฟาก็มีสายเรียกเข้ามา”
“ลูก ได้รับแล้วหรือยัง？” ปลายสายโทรศัพท์พูดด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมเข้ามา
“ได้รับแล้วครับ แม่ หยกถึงมือของผมแล้ว” หวางเต๋อฟาใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ
“ให้เงินเขาไปเท่าไหร่？”
“หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน！”
“อะไรนะ！หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน！” เสียงที่แหลมคมของปลายสายสามารถทำให้แก้วหูทะลุได้เลย ราวกับว่านกฮูกยังไงอย่างนั้น
“หวางเต๋อฟา สมองของลูกมีน้ำเข้าไปแล้วเหรอ？！แม่ให้ลูกหนึ่งแสนหยวน ลูกไม่ต่อราคาคนเขาก็ไม่เป็นไร แต่ลูกยังจะให้เงินคนเขาเพิ่มอีกห้าหมื่นหยวน？！”
“แม่ แม่คิดว่าผมอยากให้เงินไอ้บ้านนอกนั่นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวนเหรอ……”หวางเต๋อฟาใบหน้าที่น้อยใจ : “เริ่มแรก ผมก็คิดจะให้ไอ้บ้านนอกนั่นแค่ห้าหมื่นหยวน แต่ไอ้บ้านนอกนั่นพอได้ยินว่าผมจะให้เพียงแค่ห้าหมื่นหยวน เขาก็ตบหน้าผมแล้วสองครั้ง……”
“ลูกว่าอะไรนะ？！ไอ้บ้านนอกนั่นตบหน้าลูกสองครั้งเหรอ？เขาอยากตายงั้นเหรอ？！” เสียงปลายของอีกฝั่งก็ระเบิดความโกรธขึ้นมาทันที
น้ำเสียงของหวางเต๋อฟาเพิ่มความน้อยใจมากยิ่งขึ้น ถึงขั้นกับร้องไห้ออกมา : “แม่ ไอ้เหี้ยนั่นไม่เพียงแค่ตบหน้าผมสองครั้ง เขายังข่มขู่ผม บอกว่าวันนี้ผมจะต้องนำเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นออกมา ถ้าหากหาเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นไม่ได้ เขาจะมาถึงหน้าบ้านของเรา เอาลำโพงมาป่าวประกาศ ว่าพ่อติดเงิน เขาจะก่อเรื่องวุ่นวายให้ทุกคนได้รู้เรื่องนี้ ให้คนทั้งจงไห่ได้รู้ ว่าพ่อของเราเป็นคนที่ไร้ยางอาย”
“เพื่อชื่อเสียงของพ่อ ผมจึงต้องยืมเงินจากเพื่อนมาอีกห้าหมื่นหยวน รวมเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน ให้กับไอ้เหี้ยนั่น ” หวางเต๋อฟาพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก
“ห่ะ！โกรธมาก！ไอ้เดียรัจฉานนั่นมันอยู่ไหน？ไปตามตัวเขามาให้แม่ แม่จะเอาเขาให้ตาย！” แม่ของหวางเต๋อฟาด่าทอด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมออกมา จากปลายสายโทรศัพท์ แม้แต่หวางเต๋อฟาก็รู้สึกถึงความโกรธอย่างมากในน้ำเสียงแม่ของเขาเอง
หวางเต๋อฟาหดคอลง : “แม่ เขาไปแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้ว”
“หา！หามาให้แม่！ตามตัวเขากลับมาให้แม่！ แม่จะให้เขาเอาเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน อ้วกออกมาไม่ให้ขาดแม้แต่สตางค์เดียว！เงินของฉันเพิ้งเย้นฟาง ไม่ใช่เอาไปได้ง่ายดายขนาดนั้น！”เพิ้งเย้นฟางกรีดร้องด้วยน้ำเสียงที่แหลมคมออกมา
“แม่ แม่อย่าโมโห เดี๋ยวผมออกไปตามหาตัวเขามา ผมออกไปตามหาตอนนี้เลย” หวางเต๋อฟารีบพูดกล่าวออกมา มุมปากกลับมีรอยยิ้มแห่งความเยาะเย้ย ไอ้บ้านนอกนั่น กล้าจะมาต่อกลอนกับตัวเอง？
รนหาที่ตายแท้ๆ！
เฉินเฟิงกลับไม่รู้เลยว่า เพียงคำพูดไม่กี่คำของหวางเต๋อฟา จะเปลี่ยนจากหนึ่งพันหยวนเป็นหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวนได้
ถ้าหากเฉินเฟิงรู้เข้าละก็ เกรงว่าจะโกรธจนกระอักเลือดออกมาเลยทีเดียว
ในตอนนี้ เฉินเฟิงก็ได้มาถึงโรงพยาบาลเอกชนในเขตผู่ตงแล้ว
หลังจากที่เจ้าสามหวงถูกไล่ออกมาจากมาเลเซีย ก็มาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้
หลังจากที่ถามหน้าเคาน์เตอร์ว่าเจ้าสามหวงพักอยู่ห้องไหนแล้ว เฉินเฟิงก็รีบไปหาทันที ยังอยู่ข้างนอกประตู ก็ได้ยินเสียงของเฉินจื๋อหลี่ที่อยู่ในห้องอย่างตื่นเต้น：
“อาจารย์ คุณไม่รู้หรอกว่า อาจารย์อาเฉินเก่งมากแค่ไหน ตอนที่พวกเราไปหาบัวหิมะซินเจียงที่ยู่ฉวนซานนั้น ได้เจองูดำหนึ่งตัว งูดำตัวนั้น ลำตัวยาวกว่าสามสิบเมตร ขนาดตัวงูใหญ่กว่าถังน้ำอีก เหมือนกับสัตว์ประหลาดยังไงอย่างนั้น”
“ตอนนั้นทหารรับจ้างกว่ายี่สิบนายที่อยู่ในเหตุการณ์ พวกเขากราดกระสุนกว่าพันนัด ผลเป็นที่น่าตกใจแม้แต่ผิวของงูดำตัวนั้นก็ไม่มีรอยขีดข่วนแม้แต่นิดเดียว”
“น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ？”บนเตียงผู้ป่วย เจ้าสามหวงสูดลมหายใจเข้าด้วยความตกใจ
ท่าทางที่เบิกตาโตของเขา เฉินเฟิงที่มองอยู่นอกประตูก็เผยยิ้มออกมา คิดไม่ถึงว่า แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี เจ้าสามหวงก็ยังคงมีนิสัยเหมือนเด็กน้อยเช่นเคย
“ใช่ น่ากลัวขนาดนั้นเลยแหละ！” เฉินจื๋อหลี่พยักหน้าอย่างหนักหน่วง นิสัยที่ชอบพ่นน้ำลายกระจัดกระจาย กระโดดโลดเต้น ส่วนหนึ่งก็มาจากการเลี้ยงดูของเจ้าสามหวง
“หลังจากทหารรับจ้างของตระกูลโห้กรานกระสุนกว่าพันนัดออกไป ทำอะไรงูดำตัวนั้นไม่ได้ หลังจากนั้น จอมยุทธ์ชั้นกลางทั้งสองคนของตระกูลโห้ก็ปรากฏตัว อยู่ตรงหน้างูดำตัวนั้น พวกเขาทั้งสองยังไม่ได้ออกท่วงท่าอะไร ก็ถูกหางงูดำตัวนั้นสะบัดจนบินไปแล้ว”
“หลังจากนั้นละ？หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น？”เจ้าสามหวงทนรอที่จะฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว
“หลังจากนั้น หลังจากนั้นอาจารย์อาเฉินของฉันก็ปรากฏตัว”เฉินจื๋อหลี่ใบหน้าที่แสดงถึงความภูมิใจ ราวกับว่าคนที่ปรากฏตัวตอนนั้นเป็นตัวเองยังไงอย่างนั้น
“สามดาบ！”เฉินจื๋อหลี่ยื่นสามนิ้วมือออกมา พูดอย่างภาคภูมิใจ : “อาจารย์อาเฉินของฉันหยิบสามดาบออกมา สามดาบสับงูดำจนตายแล้ว！”
“เลือดของงูตัวนั้น ทำเอาทั้งทะเลสาบกลายเป็นสีแดงเลย อาจารย์ คุณไม่ได้เห็นภาพฉากนั้น ว่ามันน่าสะเทือนใจมากแค่ไหน สาวน้อยของตระกูลโห้ในตอนนั้น คนทั้งคนตกใจจนโง่ไปแล้ว หลังจากจบเรื่อง สายตาที่เธอมองไปที่อาจารย์อาเฉิน เรียกว่าทั้งรักทั้งหลง อยากที่จะแต่งงานกับอาจารย์อาเฉิน เลยทันที ถ้าให้ฉันพูด อาจารย์อาเฉินก็คงรับสาวน้อยคนนั้น เอาไว้แล้ว สาวน้อยคนนั้นเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลโห้ แต่ก็คู่ควรกับอาจารย์อาเฉินน่ะ …… ”เฉินจื๋อหลี่ตื่นเต้นจนพูดตรงๆออกมา จู่ๆก็รู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆหนาวเย็นขึ้นทันที เจ้าสามหวงที่อยู่ตรงหน้าก็เบิกตาโต ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
เฉินจื๋อหลี่กลอกตาไปมอง ไอออกมาสองครั้งเล็กน้อย : “โห๊ะๆ อาจารย์ ฉันแค่พูดเล่นๆ อาจารย์อาเฉินคนนี้ จริงๆแล้วรักเดียวใจเดียว อืม รักเดียวใจเดียว ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาแค่คนเดียว……”
“งั้นเหรอ？” เฉินเฟิงใบหน้าที่มีแต่เส้นสีดำเดินเข้ามาด้านหลังของเฉินจื๋อหลี่แล้ว
เฉินจื๋อหลี่ยืนแข็งทื่อ รีบหันหน้ามา พูดอย่างยิ้มๆ : “ใช่ใช่ใช่ อาจารย์อาเฉิง อาจารย์เป็นผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวที่สุด ที่ผมเคยเจอ”
“ไสหัวไป！” เฉิงเฟิงด่าทอออกไปด้วยอารมณ์โกรธ
นิสัยที่ชอบพูดโกหกเกินจริงของเฉินจื๋อหลี่ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเปลี่ยนได้ หากเขายังไม่เดินเข้ามาอีกละก็ เกรงว่าแม้แต่ฉู่ชีงฉือ ก็คงจะกลายเป็นคนที่เขาชื่นชอบ
เฉินเฟิงขยับสายตาไปที่เจ้าสามหวงอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นเจ้าสามหวงในตอนนั้น สีหน้าดำคล้ำ ใบหูที่โดนตัดไปข้างนึง เดิมทีน้ำหนักที่ร้อยกว่ากิโล ในเวลานี้ผอมจนเหลือแต่โครงกระดูก ความรู้สึกของคนที่ได้เห็น ราวกับว่าลมกระโชกผ่านเข้ามายังไงอย่างนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...