ลูกเขยมังกร นิยาย บท 328
บทที่ 328 หมอเทพซูน
เดินนำมาโดยชายในชุดคลุม ทั้งเคราและผมเป็นสีขาว ชายชราผู้ซึ่งมีกำลังวังชา แววตาของชายชราเปล่งประกายอย่างชัดเจน ทั้งตัว แผ่รังสีความเป็นอมตะจากภายในสู่ภายนอก
ข้างกายชายชรา ยังติดตามมาด้วยผู้ชายวัยห้าสิบกว่าปี
ชายคนที่สวมชุดคลุมสีขาวนี้ สวมแว่นตาขอบสีดำ มีออร่าความเป็นผู้ดี เมื่อกี้เขายืนอยู่หน้าประตูยิ้มพร้อมถามเจียงหยู่ถิง เห็นได้ชัดเจน เขาก็คือพ่อของเจียงหยู่ถิง
“พ่อ พ่อมาได้ยังไงคะ？”เจียงหยู่ถิงเดินก้าวเข้าไปอย่างมีความสุข
“เรียกพ่ออะไรกัน？ไม่มีระเบีบยวินัยเลย เรียกคณบดี！”ผู้ชายที่มีความเป็นผู้ดีคนนั้นมองไปที่เจียงหยู่ถิงด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม
“ค่ะ คณบดีเจียง”เจียงหยู่ถิงแลบลิ้นออกมา ดูแล้วค่อนข้างน่ารักเลยทีเดียว
ผู้ชายที่ดูเป็นผู้ดีคนนั้นส่ายหน้า หัวเราะเฮอเฮอ พร้อมทั้งขยับสายตาไปมองที่ชายชราผู้ซึ่งมีความเป็นอมตะที่อยู่ข้างกาย : “ท่านซูน น่าอายอย่างมาก นี้คือลูกสาวที่ไม่ได้เรื่องของผมครับ……”
“ท่านซูน？！”เจียงหยู่ถิงพูดเสียงแหลมขึ้นทันที วินาทีต่อมา แววตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ขยับสายตาไปมองชายชราอมตะผู้นั้น น้ำเสียงเริ่มจะสั่นคลอน : “คุณ……คุณคือท่านซูน？”
ชายชราอมตะผู้นั้นหัวเราะหัวเราะฮาๆ พยักหน้าเบาๆ
เจียงหยู่ถิงปิดปากทันที แต่อาการตกใจกลับไหลผ่านออกมาจากแววตา ท่านซูน แท้ที่จริงก็คือท่านซูน！
พ่อเชิญท่านซูนมาแล้วจริงๆ！
เขาทำได้ยังไงกัน？！
ท่านซูนเป็นแพทย์จีนระดับประเทศ แม้จะเป็นผู้นำระดับสูงพวกนั้น อยากจะเชิญท่านซูน ก็ต้องรอคิวกว่าครึ่งปีเลยนะ
“ท่านซูน ท่าน……สวัสดีค่ะ ฉัน……ฉันชื่อเจียงหยู่ถิง” เพราะว่ารู้สึกตื่นเต้นเกินไป ในเวลานั้นเจียงหยู่ถิงจึงค่อนข้างที่จะพูดติดอ่าง
“สาวน้อย สวัสดี”ท่านซูนปรากฏรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า เอ่ยถาม : “ตอนนี้อาการของคนไข้เป็นยังไงบ้าง？”
“คนไข้？”เจียงหยู่ถิงตกตะลึงเล็กน้อย ตอบสนองกลับมาทันที ท่านซูนมาเพื่อรักษาเจ้าสามหวง！
เจ้าสามหวงจริงแล้วเป็นใครกันแน่？สามารถเชิญท่านซูนมารักษาได้？！
หลังจากที่สูดลมหายใจเข้าอย่างลึกๆ เจียงหยู่ถิงเก็บความสงสัยไว้ในใจ พูด : “ท่านซูน อาการของคนไข้ในตอนนี้ ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ สิบวันก่อน ถูกพิษของไฟกระจายไปทั่วร่างกาย ช่วงสองวันมานี้ พิษของไฟมีแนวโน้มจะลุกลามเข้าสู่อวัยวะภายใน ควบคุมไว้ไม่ได้เลยค่ะ ……”
เจียงหยู่ถิงเล่าอาการของเจ้าสามหวงอีกรอบอย่างใจเย็น หลังจากที่ฟังแล้ว ท่านซูนพยักหน้าเล็กน้อย แววตาที่เคร่งขรึม มือไพล่หลังเดินไปยืนตรงหน้าเจ้าสามหวง พูดอย่างยิ้มๆ : “คุณปู่ ผมขอจับชีพจรคุณได้ไหม？”
“จับชีพจร？”เจ้าสามหวงตกตะลึงเล็กน้อย พร้อมทั้งส่ายหน้า : “ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนั้น เด็กผีนี้ทำเม็ดยาบัวหิมะซินเจียงมาให้ผมแล้ว ผมกินเม็ดยาบัวหิมะซินเจียงก็หายแล้ว ไม่ต้องจับชีพจร ”
ทั้งห้องเงียบสงัด
ชายชราผู้นี้ปฏิเสธที่จะให้ท่านซูนจับชีพจร？
และอีกอย่างเม็ดยาบัวหิมะซินเจียงที่ไอ้เด็กผีนั้นทำมันคืออะไร？
สามารถรักษาโรคที่หลายคนรักษาไม่ได้ให้หายได้งั้นเหรอ？
ในห้องผู้ป่วย แพทย์ที่เข้ามาด้วยต่างก็มองหน้ากัน ต่างก็รู้สึกว่าเจ้าสามหวงเป็นบ้าไปแล้ว
ใบหน้าของซูนชีงเฟิงชาไปหมด นี้เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายเริ่มที่จะจับชีพจรคนไข้ แต่กลับถูกคนไข้ปฏิเสธ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...