ลูกเขยมังกร นิยาย บท 330

บทที่ 330 เจ้าสามหวง แช่แข็ง

หัวหน้าแพทย์หลายคนตะลึง ตั้งแต่เป็นแพทย์มากี่สิบปี ก็ไม่เคยพบเคยเห็นเหตุการณ์นี้มาก่อน อุณหภูมิที่หัวของผู้ป่วยสูงมาก จนเกือบจะเป็นละอองลอยออกมา แต่อุณหภูมิร่างกายกลับเย็นต่ำจนส่งผลต่ออุณหภูมิภายในตัวอาคารเลย

ซูนชีงเฟิงก็ดูเหลือเชื่อต่อเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขา อยู่เหนือความรู้ของเขาโดยสิ้นเชิง

“ฟู่”

ณ ขณะนี้ เจ้าสามหวงกระอักเลือดออกมาจากปากซึ่งเต็มไปด้วยก้อนสีดำและเลือดยังส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว จนผู้คนแถวนี้อดไม่ได้ที่จะปิดจมูก

แต่ซูนชีงเฟิงกลับไม่รังเกียจเขาเลย จากนั้นซูนชีงเฟิงก็เดินเข้าไปตรงหน้าเขา พร้อมจับชีพจรของเจ้าสามหวง

แต่ตอนนี้ เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น

บนร่างของเจ้าสามหวง เริ่มแข็งตัว

เริ่มจากท่อนล่างก่อน แล้วค่อยลามไปที่ร่างกายส่วนบนและส่วนหัว

ไม่ถึง 30 วินาที เจ้าสามหวงก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ราวกับมนุษย์น้ำแข็ง

“ท่านอาจารย์!”

เหตุการณ์นี้ ทำให้พี่น้องทั้งสี่ของตระกูลเฉินรู้สึกหวาดกลัว

“นี่.....เม็ดยาบัวหิมะซินเจียง นี่ทำจากอะไรกันแน่?” แม้แต่ซูนชีงเฟิงสีหน้าก็ดูตกใจราวกับว่าเขาได้เห็นบางสิ่งที่น่ากลัว

มีเพียงเฉินเฟิงเท่านั้นที่ยังคงสงบและโล่งใจในท่ามกลางฝูงชน

แม้เจ้าสามหวงถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง แต่เขากลับรู้สึกได้ ว่าพละกำลังในร่างกายกำลังหมุนเวียนอยู่

นี่แสดงว่า พิษไฟถูกขับออกจากร่างกายจนหมดแล้ว

“คุณยังกล้าพูดว่ายา เม็ดยาบัวหิมะซินเจียง ใช้ได้งั้นเหรอ? ! ปู่หวงกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว!” ดวงตาที่สวยเจียงหยู่ถิงเบิกกว้างและมองเฉินเฟิงอย่างโกรธแค้น

“แบบนี้?”

เฉินเฟิงส่ายหัว แล้วเดินไปตรงหน้าเจ้าสามหวง ยื่นมือไปตบเบาๆ จากนั้นพลังงานในร่างกายก็พุ่งออกมาทันที ซู่ๆซ่าๆ น้ำแข็งบนตัวเจ้าสามหวงแตกเป็นเสี่ยงๆ ผิวที่แดงก่ำและผิวมันวาวของเจ้าสามหวงเผยออก

“ตอนนี้ล่ะ หมอเจียง?” เฉินเฟิงยิ้มเบาๆ หันกลับไปมองเจียงหยู่ถิง และเห็นเจียงหยู่ถิงตกตะลึง

ไอ้หมอนี่......ทำไมถึงทำได้? !

ตอนนี้ซูนชีงเฟิงเดินไปตรงหน้าเจ้าสามหวง และไม่สนว่าเจ้าสามหวงจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม จากนั้นเขาก็วางมือบนข้อมือของเจ้าสามหวงและเริ่มวินิจฉัยชีพจร

“ตึกๆ”

“ตึกๆ”

ชีพจรเต้นอย่างสม่ำเสมอและทรงพลัง

ซูนชีงเฟิงรูม่านตาหดลง นี่คือชีพจรของคนปกติ! และไม่มีวี่แววของพิษไฟในร่างกายเลย!

นี่.....นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?

ไม่ถึง 3 นาที พิษไฟของเจ้าสามหวงก็หายเกลี้ยง

เฉินเฟิงทำได้อย่างไรกัน? !

ไม่ ควรจะพูดว่า เม็ดยาบัวหิมะซินเจียงของเฉินเฟิงนั้นทำได้อย่างไรกัน?!

“ท่านซูน เป็นอย่างไรบ้าง?” เจียงหยู่ถิงอดไม่ได้ที่จะถาม

“หาย....หายแล้ว” ซูนชีงเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับอารมณ์ตื่นเต้น

“อะไรนะ ! หายแล้ว !” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อของเจียงหยู่ถิง ดังขึ้นทันที

“อืม พิษไฟในร่างผู้อาวุโสท่านนี้ ได้ถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว” ซูนชีงเฟิงพยักหน้า แม้ว่าเขาไม่อยากจะเชื่อ แต่เรื่องจริงที่เกิดตรงหน้าเขา ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ

หลังจากได้รับคำยืนยันจากซูนชีงเฟิง ทุกคนในห้องผู้ป่วยก็ตกอยู่ในความเงียบ

หัวหน้าแพทย์หลายคนมีสีหน้าที่เหลือเชื่อ

ไม่ถึง 3 นาที คิดไม่ถึงว่าจะอาศัยเม็ดยาสีดำ ขจัดพิษไฟที่ยาจีนไม่มีทางรักษาได้ออกจนหมด

เจ้าหนุ่มคนนี้ มีที่มาที่ไปอย่างไร? !

อะแฮ่ม เม็ดยาบัวหิมะซินเจียงของเจ้าหนุ่มคนนี้ มีประโยชน์อย่างเหลือเชื่อ” ตอนนี้ เจ้าสามหวงลุกขึ้นจากเตียงผู้ป่วย และเริ่มขยับร่างกายได้แล้ว

ท่าทางที่เขาแข็งแรง ทำให้ทุกคนพูดไม่ออกอีกครั้ง

“จุงถิง ต้องขอโทษพ่อหนุ่มคนนี้ด้วย ครั้งนี้ฉันได้เปิดหูเปิดตาแล้ว” ซูนชีงเฟิงถอนหายใจจากนั้นก็มองไปที่เจียงจุงถิงและพูด ถึงแม้ไม่อยากยอมรับ แต่ครั้งนี้ เฉินเฟิงให้บทเรียนแก่เขา ทำให้เขาเข้าใจว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า

“น้องชาย ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันไม่ควร....”เจียงจุงถิงโค้งคำนับเล็กน้อย เตรียมที่จะขอโทษ เฉินเฟิงหัวเราะและหยุดเขาไว้

“ลุงเจียงพูดจาหนักเกินไปแล้ว อารมณ์เมื่อสักครู่ของท่าน ผมเข้าใจดี เจ้าสามหวงเป็นคนไข้ของพวกท่าน ท่านทำแบบนี้ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

เฉินเฟิงหันมามองซูนชีงเฟิง “แล้วก็ท่านซูน ท่านไม่รู้จักเม็ดยาบัวหิมะซินเจียงก็ไม่ใช่เพราะปัญหาของทัศนคติ แต่เป็นวัตถุดิบในการกลั่น เม็ดยาบัวหิมะซินเจียง มันคือบัวน้ำแข็งที่หายากซึ่งไม่มีบันทึกในหนังสือทางการแพทย์ ผมก็บังเอิญไปประชุมและได้ยินอาจารย์พูดครั้งหนึ่งว่า ถ้าไม่มีอาจารย์ ผมก็ไม่รู้จักยา เม็ดยาบัวหิมะซินเจียงด้วยซ้ำ....”

คำพูดที่อ่อนน้อมถ่อมตนเฉินเฟิง ก็ชนะใจคนมากมาย

สีหน้าซูนชีงเฟิงผ่อนคลายลง แต่ในขณะเดียวกัน ในใจเขาก็โล่งใจ ตอนแรกคิดจะไปขอใบสั่งยา บัวหิมะซินเจียง จากเฉินเฟิง แต่ตอนนี้เฉินเฟิงพูดเช่นนี้ งั้นก็คงไม่จำเป็นแล้วล่ะ

เนื่องจากสมบัติของโลกเป็นของหายากในรอบศตวรรษจึงไม่เป็นสากลเลย

ในไม่ช้า ซูนชีงเฟิงก็จากไปพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง แต่ก่อนที่จะจากไป เจียงจุงถิงจ้องมองเฉินเฟิงอย่างดุร้าย เห็นได้ชัดว่าเกลียดเฉินเฟิงเข้าแล้ว

เฉินเฟิงได้แต่ส่ายหัวและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เนื่องจากเจ้าสามหวงอาการป่วยหายดีแล้ว จากนั้นก็ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล

หลังจากออกจากโรงพยาบาล เจ้าสามหวงเหล่ตามอง ดูเหมือนว่ายังไม่ชินกับแสงแดดจ้า

“เจ้าหนุ่มน้อย มีบุหรี่ไหม ขอสักมวน” เจ้าสามหวงยื่นให้สองมวนที่เหน็บเอาไว้

“ไม่มี” เฉินเฟิงส่ายหัว ตั้งแต่เข้าร่วมตระกูลเสี้ย เขาเลิกสูบบุหรี่และดื่มเหล้า

3 ปีนี้ เขาไม่ได้ดูดบุหรี่เลยสักมวน

“ไม่มีบุหรี่เลยเหรอ?” เจ้าสามหวงแบะปาก หลายคนดูถูกเฉินเฟิง “เป็นเพราะภรรยาคุณไม่ให้คุณสูบบุหรี่น่ะสิ”

เฉินเฟิงได้แต่เหม่อลอย แต่ไม่พูดอะไร

เสี้ยเมิ่งเหยา ตอนนี้ไม่ใช่ภรรยาเขาอีกแล้ว

“ท่านอาจารย์ ผมมี ผมมี ขึ้นมาบน Yellow Crane Tower” ตอนนี้ เฉินเฟิงยิ้มและหยิบบุหรี่ออกมากล่องหนึ่งจากกระเป๋า และยื่นให้เจ้าสามหวงด้วยความเคารพ

“ให้เจ้าหนุ่มสักมวนสิ” เจ้าสามหวงกำลังสูบบุหรี่ และออกคำสั่งอย่างคลุมเครือ

“ได้เลย”

“อาจารย์อาเฉิน มา บุหรี่ของท่าน” เฉินจื๋อหลี่ใช้มือทั้งสองยื่นส่งบุหรี่ให้เฉินเฟิง

เฉินเฟิงยิ้ม หยิบบุหรี่คาบปากและดูดบุหรี่ ตัวกระตุ้นที่หายไปนาน ตอนนี้เต็มไปทั่วหน้าอกทันที

“จะกลับไปเมื่อไหร่?” เฉินเฟิงถามเบาๆ หลังจากกลืนเม็ดยาบัวหิมะซินเจียง เจ้าสามหวงไม่เพียงแต่กำจัดพิษไฟ แต่ความแข็งแกร่งก็ยิ่งก้าวไปอีกขั้น กำลังจะพัฒนาเข้าสู่หั้วจิ้นไม่ไกล

“รีบร้อนอะไร? ฉันเพิ่งจะมาไม่กี่วันเอง นายก็คิดจะไล่ฉันไปแล้วเหรอ?” เจ้าสามหวงชำเลืองมองเฉินเฟิง

เฉินเฟิงยิ้ม “ไม่ใช่ว่าผมอยากไล่ท่านหรอก ผมกลัวว่าท่าน สาวกแก๊งชาวจีนโพ้นทะเลของท่าน กลัวว่าจะถูกแก๊งต้าหม่าสำนักไฟ สอนให้พวกเขาฆ่าไก่ไม่ให้เหลือ”

เมื่อได้ยินแก๊งต้าหม่าสำนักไฟ ใบหน้าเจ้าสามหวงพลันมืดมน

“ให้ตายเถอะ ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันก็ยังคิดเรื่องนี้ไม่ได้ ลู่ตุงโสงและข่าจ้าน สุนัขแก่สองตัวนี้ ยังจะสามารถฆ่าให้เกลี้ยงได้จริงหรือ”