ลูกเขยมังกร นิยาย บท 330
บทที่ 330 เจ้าสามหวง แช่แข็ง
หัวหน้าแพทย์หลายคนตะลึง ตั้งแต่เป็นแพทย์มากี่สิบปี ก็ไม่เคยพบเคยเห็นเหตุการณ์นี้มาก่อน อุณหภูมิที่หัวของผู้ป่วยสูงมาก จนเกือบจะเป็นละอองลอยออกมา แต่อุณหภูมิร่างกายกลับเย็นต่ำจนส่งผลต่ออุณหภูมิภายในตัวอาคารเลย
ซูนชีงเฟิงก็ดูเหลือเชื่อต่อเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเขา อยู่เหนือความรู้ของเขาโดยสิ้นเชิง
“ฟู่”
ณ ขณะนี้ เจ้าสามหวงกระอักเลือดออกมาจากปากซึ่งเต็มไปด้วยก้อนสีดำและเลือดยังส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว จนผู้คนแถวนี้อดไม่ได้ที่จะปิดจมูก
แต่ซูนชีงเฟิงกลับไม่รังเกียจเขาเลย จากนั้นซูนชีงเฟิงก็เดินเข้าไปตรงหน้าเขา พร้อมจับชีพจรของเจ้าสามหวง
แต่ตอนนี้ เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น
บนร่างของเจ้าสามหวง เริ่มแข็งตัว
เริ่มจากท่อนล่างก่อน แล้วค่อยลามไปที่ร่างกายส่วนบนและส่วนหัว
ไม่ถึง 30 วินาที เจ้าสามหวงก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ราวกับมนุษย์น้ำแข็ง
“ท่านอาจารย์!”
เหตุการณ์นี้ ทำให้พี่น้องทั้งสี่ของตระกูลเฉินรู้สึกหวาดกลัว
“นี่.....เม็ดยาบัวหิมะซินเจียง นี่ทำจากอะไรกันแน่?” แม้แต่ซูนชีงเฟิงสีหน้าก็ดูตกใจราวกับว่าเขาได้เห็นบางสิ่งที่น่ากลัว
มีเพียงเฉินเฟิงเท่านั้นที่ยังคงสงบและโล่งใจในท่ามกลางฝูงชน
แม้เจ้าสามหวงถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง แต่เขากลับรู้สึกได้ ว่าพละกำลังในร่างกายกำลังหมุนเวียนอยู่
นี่แสดงว่า พิษไฟถูกขับออกจากร่างกายจนหมดแล้ว
“คุณยังกล้าพูดว่ายา เม็ดยาบัวหิมะซินเจียง ใช้ได้งั้นเหรอ? ! ปู่หวงกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว!” ดวงตาที่สวยเจียงหยู่ถิงเบิกกว้างและมองเฉินเฟิงอย่างโกรธแค้น
“แบบนี้?”
เฉินเฟิงส่ายหัว แล้วเดินไปตรงหน้าเจ้าสามหวง ยื่นมือไปตบเบาๆ จากนั้นพลังงานในร่างกายก็พุ่งออกมาทันที ซู่ๆซ่าๆ น้ำแข็งบนตัวเจ้าสามหวงแตกเป็นเสี่ยงๆ ผิวที่แดงก่ำและผิวมันวาวของเจ้าสามหวงเผยออก
“ตอนนี้ล่ะ หมอเจียง?” เฉินเฟิงยิ้มเบาๆ หันกลับไปมองเจียงหยู่ถิง และเห็นเจียงหยู่ถิงตกตะลึง
ไอ้หมอนี่......ทำไมถึงทำได้? !
ตอนนี้ซูนชีงเฟิงเดินไปตรงหน้าเจ้าสามหวง และไม่สนว่าเจ้าสามหวงจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม จากนั้นเขาก็วางมือบนข้อมือของเจ้าสามหวงและเริ่มวินิจฉัยชีพจร
“ตึกๆ”
“ตึกๆ”
ชีพจรเต้นอย่างสม่ำเสมอและทรงพลัง
ซูนชีงเฟิงรูม่านตาหดลง นี่คือชีพจรของคนปกติ! และไม่มีวี่แววของพิษไฟในร่างกายเลย!
นี่.....นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?
ไม่ถึง 3 นาที พิษไฟของเจ้าสามหวงก็หายเกลี้ยง
เฉินเฟิงทำได้อย่างไรกัน? !
ไม่ ควรจะพูดว่า เม็ดยาบัวหิมะซินเจียงของเฉินเฟิงนั้นทำได้อย่างไรกัน?!
“ท่านซูน เป็นอย่างไรบ้าง?” เจียงหยู่ถิงอดไม่ได้ที่จะถาม
“หาย....หายแล้ว” ซูนชีงเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับอารมณ์ตื่นเต้น
“อะไรนะ ! หายแล้ว !” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อของเจียงหยู่ถิง ดังขึ้นทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...