ลูกเขยมังกร นิยาย บท 334
บทที่ 334 เลวมาก
ภายใต้รูปร่างภายนอกที่ดูอ่อนแอ แต่กลับแฝงประกายคมสะท้านไว้ด้านใน
เฉินเฟิงหรี่ตามอง ไม่ต้องสงสัยเลย ผู้ชายผมข้างสีขาวคนนี้เป็นเพื่อนของเสี้ยเว่ยกั๋ว หวางหงอี้
ตอนเฉินเฟิงมองหวางหงอี้ เขาเองก็มองเฉินเฟิง แต่พอเขามองแววตาของเฉินเฟิงกลับมีแววสงสัย
“คุณคือ...”
“คุณอาหวาง ผมคือเฉินเฟิง” เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ นายหวางหงอี้คนนี้ดูแล้วไม่เหมือนเพิ้งเย้นฟางที่ไร้เหตุผลนั่น
“เฉินเฟิง?” หวางหงอี้แวบประกายดีใจขึ้นมา: “เธอเป็นลูกเขยของเว่ยกั๋วล่ะสิ?”
“รีบขึ้นมา มานี่เลย เย้นฟางเรียกเฉินเฟิงขึ้นมา” ท่าทีของหวางหงอี้ดูดีใจมาก ทำให้คนทุกคนในที่นั้นอึ้งไปตามๆกัน
“หงอี้ ไอ้ขยะนี่รังแกฉัน ทำไมคุณ...” เพิ้งเย้นฟางทำสีหน้าน้อยใจ คิดจะใส่ไฟต่อ แต่หวางหงอี้ตะคอกเสียงเย็นว่า: “หุบปาก!”
“เสี่ยวเฟิงพึ่งมาจากชางโจว ยังไม่คุ้นเคยอะไรที่นี่เลย ทำไมถึงต้องรังแกคุณ...แค่กๆ” หวางหงอี้เหมือนโกรธจัด พูดได้ครึ่งเดียวก็ไอไม่หยุด สีหน้าแดงก่ำ
ท่าทางเขาทำให้เพิ้งเย้นฟางตกใจไม่น้อย: “หงอี้อย่าโมโห ฉันจะให้เขาเข้ามาเดี๋ยวนี้ ให้เขาเข้ามาเลยนะ”
สายตาเบนไปที่เฉินเฟิง เพิ้งเย้นฟางน้ำเสียงแหวขึ้นมาอีก: “ไปสิ ยังยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะ!”
เฉินเฟิงหรี่ตามอง ไม่ได้พูดอะไร เดินตามเพิ้งเย้นฟางเข้าไปในบ้าน
กลับพบว่าหวางหงอี้ลงมาจากชั้นบนแล้ว กวักมือเรียกเฉินเฟิงด้วยรอยยิ้ม: “เสี่ยวเฟิง มานั่งนี่สิ มาๆ”
เฉินเฟิงยิ้มบาง “คุณอา เรื่องยังไม่เคลียร์เลย ผมไม่นั่งดีกว่า”
“เรื่อง? เรื่องอะไร?” หวางหงอี้เงยหน้าขึ้นมองเฉินเฟิงอึ้งๆ
แต่กลับเห็นเฉินเฟิงเม้มปาก ไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไร
เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ หวางหงอี้เบนสายตาไปที่เพิ้งเย้นฟางและหวางเต๋อฟา และรู้สึกว่าสีหน้าสองแม่ลูกดูไม่เป็นธรรมชาติเลย
“เย้นฟาง!” หวางหงอี้เรียกเสียงขรึม
เพิ้งเย้นฟางใจกระตุก และเล่าเรื่องราวแบบฉบับที่หวางเต๋อฟาเล่าก่อนหน้านั้นออกมาใส่ร้ายเฉินเฟิง
เดิมคิดว่าพอพูดจบ หวางหงอี้คงจะโมโหใส่เฉินเฟิง แต่ไม่คิดว่า สีหน้าหวางหงอี้กลับยิ่งทะมึนขึ้นเรื่อยๆ แถมหน้าบึ้งทะมึนนี่กลับพุ่งมาที่เธอกับหวางเต๋อฟาด้วย
เพิ้งเย้นฟางรู้สึกหวั่นใจ: “หงอี้...”
“ฉันให้เธอสามแสน เธอให้เต๋อฟาแสนเดียว?” หวางหงอี้มองเพิ้งเย้นฟางด้วยใบหน้าเย็นชา
“สามแสน?” หวางเต๋อฟาอุทานออกมาอย่างตกใจ เพิ้งเย้นฟางให้เขาไปไถ่หยกบอกเขาว่า หวางหงอี้ให้เธอแค่หนึ่งแสน ดังนั้นหยกนั้นอย่างมากสุดจ่ายให้เฉินเฟิงได้แค่แสนเดียว
แต่ตอนนี้...
สามแสน? เฉินเฟิงทำหน้าแปลกใจ บ้านนี้นี่แปลกจริงๆ
คนหนึ่งกล้ามากกว่าอีกคนหนึ่ง
เดิมคิดว่าหวางเต๋อฟาละโมบหนึ่งแสนจากเขานี่ว่าหนักแล้ว ไม่คิดว่า เพิ้งเย้นฟางกลับยิ่งแล้วใหญ่ หักเงินสองแสนของหวางหงอี้ออกเลย
พอเห็นเพิ้งเย้นฟางก้มหน้านิ่งไม่กล้าพูดอะไร หวางหงอี้ยิ่งโมโหมากขึ้น: “พูดสิ!”
“ฉัน...ฉันพูดอะไรล่ะ!” เพิ้งเย้นฟางเริ่มมีน้ำโห เงยหน้าขึ้นมาสบตากับหวางหงอี้: “ฉันให้ไอ้บ้านนอกนี่หนึ่งแสนแล้วยังไงล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...