ลูกเขยมังกร นิยาย บท 335
บทที่ 335 ลูกนอกสมรส
สามแสน พอผ่านมือเพิ้งเย้นฟาง กลายเป็นหนึ่งแสน พอถึงมือหวางเต๋อฟา เหลือแค่พันเดียว
ไม่ถึงหนึ่งในร้อยของเงินหนึ่งแสนในตอนนั้นด้วยซ้ำ!
ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ชื่อเสียงของเขาคงป่นปี้ไม่เหลือดี!
“คุณลุง อย่าโมโหเลยครับ”
“พ่อคะ อย่าโกรธไปเลย”
พอเห็นหวางหงอี้ทำท่าโกรธจนแทบเป็นลม หลี่สื้อผิงกับหวางซือหยวนรีบเข้ามาช่วยประคอง
“พ่อ ผมขอโทษ ผมไม่อยากทำแบบนี้จริงๆนะ...” หวางเต๋อฟาร้องไห้น้ำตาอาบแก้ม ที่จริงตอนนี้เขาเสียใจมาก ตอนนั้นที่ตัดสินใจให้เฉินเฟิงหนึ่งพันหน้าบ่อน เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า เรื่องมันจะออกมาเป็นแบบนี้
ในสายตาเขา คนบ้านนอกอย่างเฉินเฟิงไม่มีปัญญาสู้กับเขาได้หรอก เขาพูดยังไงก็เป็นลูกชายแท้ๆของหวางหงอี้ มีหรือที่หวางหงอี้จะไม่เชื่อเขา?
น่าเสียดาย เขาคาดเดาความสำคัญของตัวเองในใจหวางหงอี้มากไป และคาดเดาความสามารถของเฉินเฟิงต่ำไป เฉินเฟิงกล้าบุกตรงมาที่ตระกูลหวาง มาขอพบหน้าหวางหงอี้เพื่อพิสูจน์ความจริงกับเขาต่อหน้า
“ลูกทรพี หยกประจำตระกูลแกยังกล้าเอาไปพนัน ยังมีอะไรที่แกไม่กล้าทำอีก?” หวางหงอี้โกรธจนมือสั่น ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าหวางเต๋อฟาชอบเล่นพนัน แต่ไม่คิดว่าเขาจะติดการพนันถึงขั้นนี้ แม้แต่หยกประจำตระกูลยังกล้าเอาไปพนัน
“คุณลุง อย่าโกรธเลยครับ ผมพอรู้จักคนทางบ่อนอยู่บ้าง หยกที่พี่ใหญ่เอาไปพนัน ผมจะให้พวกเขาส่งคืนมาให้นะครับ” หลี่สื้อผิงพยุงหวางหงอี้ไป ก็พยายามปลอบ ทำให้หวางซือหยวนรู้สึกดีกับเขามากขึ้นทีเดียว
“พ่อคะ อย่าโกรธเลยค่ะ พี่ใหญ่เขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ” หวางซือหยวนก็ปลอบหวางหงอี้ด้วย แต่ตอนเธอพูด กลับเหล่เฉินเฟิงอย่างเย็นชา และไม่ปิดบังแววตารังเกียจเลยสักนิด
ถึงเรื่องนี้หวางเต๋อฟาทำไม่ถูก แต่เธอรู้สึกว่าเฉินเฟิงเองก็ผิดเหมือนกัน
เฉินเฟิงไม่ควรมาหาเรื่องถึงที่นี่เพียงเพื่อเงินหนึ่งแสน
คนละโมบโลภมาก! หวางซือหยวนประเมินเขาแบบนี้ในใจ
ภายใต้การปลอบประโลมของหลายคน อารมณ์ของหวางหงอี้สงบขึ้นมาก เขามองหวางเต๋อฟา อย่างโกรธจัด พลางด่าว่า: “ลูกทรพี ยังไม่ขอโทษเสี่ยวเฟิงอีก!”
“ขอโทษ ขอโทษ เฉินเฟิง ฉันไม่ควรป้ายสีนาย ฉันละโมบโลภมาก ฉันได้คืบเอาศอก ขอให้นายยกโทษให้ฉัน...” ท่าทีหวางเต๋อฟาดูจริงใจ พูดไปก็ตบหน้าตัวเองไป
เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ท่าทางหวางเต๋อฟาเห็นได้ชัดว่าแกล้งทำ แต่เขาทำถึงขนาดนี้แล้ว เฉินเฟิงก็พูดอะไรมากไม่ได้ เลยพูดสั้นๆว่า: “ต่อไปอย่าทำอีก”
“เฉินเฟิง วางใจได้ ไม่มีครั้งต่อไปแล้วล่ะ” หวางเต๋อฟารับปากเป็นมั่นเหมาะ ส่วนในใจคิดยังไงก็มีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่รู้
สีหน้าหวางหงอี้เริ่มดีขึ้น: “เสี่ยวเฟิง เรื่องนี้อาเองก็มีส่วนผิด อาควรจะไปรับเราด้วยตัวเอง เฮ้อ...”
“คุณอาหวาง อย่าพูดแบบนี้เลยครับ คุณอาไม่สบาย ผมเองก็เห็นอยู่ อีกอย่างผมมีมือมีเท้า มาเองได้ครับ” เฉินเฟิงยิ้มอย่างมีมารยาท
หวางหงอี้พยักหน้าเล็กน้อย หันไปมองเพิ้งเย้นฟาง และออกคำสั่งว่า: “เย้นฟาง ไปเอาเงินห้าแสนมาให้เสี่ยวเฟิง”
ห้าแสน?!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...