ลูกเขยมังกร นิยาย บท 343
บทที่ 343 ความแค้นในอดีต
เฉินเฟิงพยักหน้าแผ่วเบา วิชานินจาของญี่ปุ่นถือเป็นวรยุทธ์เพื่อการลอบฆ่าโดยเฉพาะ ในช่วงการปฏิรูปสมัยเมจิ จักรพรรดิญี่ปุ่นได้พัฒนาวิชานินจาจนถึงจุดสูงสุด
เพื่อรักษาความมั่นคงของอำนาจตัวเอง จักรพรรดิเมจิยังก่อตั้งองค์กรเฉพาะอย่างเสินอิ่นขึ้นมา เพื่อพัฒนานินจา ไว้ลอบฆ่าขุนนางที่เป็นปฏิปักษ์กับตนและศัตรูทางการเมือง
หลังจากที่สถานการณ์ภายในประเทศของญี่ปุ่นมั่นคง เสินอิ่นค่อยๆเปลี่ยนเป็นองค์กรจารชนสำหรับคนภายนอก
การจารชนของพวกเขาไปแทบทุกประเทศทั่วโลก หวาเซี่ยเองก็ไม่พ้นเหมือนกัน
“เฉินเฟิง ช่วงนี้นายต้องระวังหน่อยนะ เพราะอีกสิบห้าวัน สมาคมการค้าจงไห่หวาเซี่ยจะจัดการประลองกับสมาคมการค้าเชียสุ่ยของญี่ปุ่นที่ริมทะเล”
“การประลองครั้งนี้เกี่ยวพันถึงผลประโยชน์อย่างมาก พวกเสินอิ่นอาจเล่นหมาลอบกัดได้ ช่วงนี้พวกเขาเริ่มเคลื่อนไหวในจงไห่แล้ว”
“นายเป็นลูกศิษย์คนสุดท้องของผู้อาวุโส ถ้าให้พวกเขารู้ว่านายก็อยู่จงไห่ พวกเขาคงออกตามล่านายให้วุ่นแน่” สือโพ่จุนกำชับอย่างเคร่งเครียด เสินอิ่นและสหพันธ์สงครามตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมาต่างต่อสู้กันทั้งแบบเปิดเผยและลักลอบในหลายๆที่ที่มองไม่เห็น เรียกได้ว่าความแค้นมากนัก
สาเหตุความแค้นนี้จะว่าไปก็เริ่มจากเซียวกั่วจง
ตอนนั้นเซียวกั่วจงใช้หนึ่งดาบเปิดฟ้าเพื่อบรรลุขั้นมหาปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ริมแม่น้ำหวงผู่ สะท้านเกินไปแล้ว!
ทำลายเจ็ดเรือกองทัพคนตะวันตกรวดเดียวไม่พอ ยังทำลายขวัญกำลังใจคนตะวันตกไม่เหลือซาก
ทำเอาวงการศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่นขวัญหายไปตามๆกันด้วย
เพื่อทำให้ประชาชนสงบ และเพื่อลดทอนความสามารถของหวาเซี่ย
ทหารระดับสูงของเสินอิ่นถึงได้ลงมติ ลอบฆ่าเซียวกั่วจง!
อาศัยตอนนี้ที่เซียวกั่วจงพึ่งบรรลุมหาปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ ปราณในตัวยังไม่มั่นคง กำจัดเซียวกั่วจงไปด้วยเลย! จะไม่ยอมให้เซียวกั่วจงทันตั้งตัว ถ้าเขาตั้งตัวได้ ต่อไปเขาต้องเป็นมรสุมใหญ่ของวงการศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่นแน่
พอจัดการมติอันเป็นความลับสุดยอดนี่เสร็จ หัวหน้าองค์การนักฆ่าเสินอิ่นนำทีมเอง พานินจาห้าคนมาที่หวาเซี่ย
จากนั้น...ไม่มีใครรอดกลับไปเลย
ขั้นตอนการลอบฆ่าไม่มีใครรู้ คนในสหพันธ์สงครามรู้แต่ว่า วันต่อมาหลังจากที่องค์การนักฆ่าเสินอิ่นจาไป เซียวกั่วจงพาดกระบี่ไปที่หลังย่างก้าวเข้าสู้ดินแดนอาทิตย์อุทัยคนเดียว
ไม่ต้องถามเลย เซียวกั่วจงไปหาเสินอิ่น
ส่วนเรื่องที่ว่าเขาไปที่นั่นทำไม...
ไม่มีใครรู้จวบจนวันนี้
คนในสหพันธ์สงครามรู้แต่ว่า หลังจากเซียวกั่วจงกลับจากเสินอิ่น เสินอิ่นก็ปิดประตูเก็บตัว สิบกว่าปีหลังจากนั้นไม่มีนินจาเสินอิ่นกล้าโผล่หน้ามาอีกเลย ทั่วทั้งเสินอิ่นเหมือนหายไปจากโลกนี้ยังไงยังงั้น
ดังนั้นคนที่เสิ่นอิ่นแค้นที่สุดคือใคร เซียวกั่วจง ขึ้นอันดับหนึ่งเลย!
ถ้าคนที่ลอบมาหลบซ่อนตัวในจงไห่รู้ว่า เฉินเฟิงเป็นศิษย์คนสุดท้องของเซียวกั่วจง
งั้นคราวนี้พวกเขาไม่มีทางสนใจสมาคมการค้าจงไห่แน่ และจะเปลี่ยนแผนทั้งหมดมาต่อกรกับเฉินเฟิงแทน!
“ครับ ผมจะระวังตัว” เฉินเฟิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม ที่สือโพ่จุนพูด เซียวกั่วจงไม่เคยบอกเขามาก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...