ลูกเขยมังกร นิยาย บท 345

บทที่ 345 บริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ย

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ” เฉินเฟิงยังคงท่าทีเรียบเฉยแบบนั้น หลี่สื้อผิงเห็นแก่หน้าหวางหงอี้ เขาเองก็ด้วยนี่นา?

ถึงตอนนี้เขาจะไม่สามารถใช้ทรัพย์สินของตระกูลเฉินได้ แต่ยู่ฉวนซาน และธุรกิจของชางโจวพวกนั้นยังอยู่ใต้ชื่อเขา เขาสามารถเคลื่อนย้ายหรือใช้ได้ทุกเมื่อ

ฐานะของเขายังคงเป็นหลายหมื่นล้านอยู่ดี

ทำงานหรือไม่ มีความหมายหรอ?

“เหอะ พวกชั้นต่ำเอ๊ย” หลี่สื้อผิงสบถออกมา

จากนั้นเขาเบนสายตาไปที่หวางซือหยวน เปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มแย้ม: “ที่รัก พวกเราไปกันเถอะ ไปดูว่าประธานที่มาใหม่วันนี้หน้าตาเป็นยังไง”

“ประธานคนใหม่?”

หวางซือหยวนสงสัยเล็กน้อย: “สื้อผิง ประธานคนเก่าโดนย้ายไปแล้ว?”

“อืม ผมพึ่งได้รับข่าวยืนยันเอง ประธานคนเก่าเดิมบ่ายเมื่อวานนี้ย้ายไป วันนี้จะมีประธานคนใหม่มารับช่วงบริษัท” หลี่สื้อผิงบอก

หวางซือหยวนพยักหน้าเบาๆ ในสายตาเก็บความผิดหวังไม่มิด เดิมทีประธานบริษัทเป็นผู้ชาย ถึงจะอายุสี่สิบกว่าแล้ว แต่ก็ร่ำรวยมีฐานะราวพันล้านอยู่

หลี่สื้อผิงเทียบกับเขาแล้ว ห่างกันไม่เห็นฝุ่นเลย

ที่จริงเป้าหมายเดิมของเธอไม่ใช่หลี่สื้อผิง แต่เป็นประธานที่อายุสี่สิบกว่านั่น แต่ตอนนี้กลับได้ยินข่าวว่าประธานคนนั้นโดนย้ายไปแล้ว

หวางซือหยวนแอบถอนหายใจ ตอนนี้เธอได้แต่ฝากความหวังไว้ที่ประธานคนใหม่แล้วล่ะ ถ้าประธานคนใหม่ยังไม่ได้อย่างใจเธอ เธอคงได้แต่แต่งงานกับหลี่สื้อผิงแล้วล่ะ

“ไปสิ ยืนบื้อไรอยู่ล่ะ!” เห็นเฉินเฟิงยืนนิ่งอยู่กับที่ หลี่สื้อผิงก็ของขึ้น

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว: “ผมเรียกรถไปเอง”

“แกจะเรียกรถไปเอง?” หลี่สื้อผิงเริ่มรำคาญ: “แกรู้สถานที่หรอ? ถ้าหาไม่เจอ ต้องให้ฉันมารับแกอีก ไปกับพวกเราเร็ว”

พูดจบ หลี่สื้อผิงไม่รอเฉินเฟิงพูดอะไร โอบเอวหวางซือหยวนเดินไปที่ประตูบ้านหวาง

เฉินเฟิงเดินตามทั้งคู่ไปด้วยสีหน้าเย็นชา

รถของหลี่สื้อผิงเป็นรถร่วมสมัยสีขาว พอทั้งสองมาถึงรถ คนหนึ่งขึ้นที่นั่งคนขับ อีกคนขึ้นที่นั่งข้างคนขับ ไม่คิดจะเรียกเฉินเฟิงเลยสักนิด

เฉินเฟิงเดินไปนั่งด้านหลังด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

พอขึ้นมานั่งด้านหลังถึงพบว่า ในรถร่วมสมัยของหลี่สื้อผิง ยังทำเพดานดาวสีฟ้าไว้อีก

“ไอ้บ้านนอก ไม่เคยได้นั่งรถดีขนาดนี้ล่ะสิ?” หลี่สื้อผิงเย้ยมุมปาก มองเฉินเฟิงอย่างเยาะหยัน

ความรู้สึกที่ได้เยาะหยันผู้ชายอีกคนต่อหน้าสาวของตัวเองนี่มันสะใจจริงๆ

“ก็ไม่เคยนะ” เฉินเฟิงยิ้มบางๆ ในอินเทอร์เน็ตมีคำพูดหนึ่งกล่าวไว้มีเหตุผลมาก วิธีสนทนากับคนโง่ที่ดีที่สุดคือเขาพูดอะไรมาคุณก็เออออตามเขาไป อย่าไปเถียงด้วยเด็ดขาด เพราะถ้าคุณเถียงเขา คุณเองก็จะโง่ไปด้วย

“งั้นยังไม่ขอบคุณฉันอีก ฉันอุตส่าห์ให้โอกาสแกได้นั่งรถหรูเชียวนะ ถึงแกจะได้นั่งแค่สิบกว่านาทีก็ตาม” หลี่สื้อผิงยิ้มมุมปากอย่างสะใจ

“ขอบคุณ” เฉินเฟิงพูดยิ้มๆ

“สื้อผิง คุณพูดเหลวไหลอะไรกับเจ้าหนอนเน่านี่น่ะ รีบออกรถเถอะ ต้องมานั่งรถคันเดียวกับเขาฉันใกล้จะอาเจียนเต็มทีแล้ว” หวางซือหยวนพูดอย่างไม่ปิดกั้นความขยะแขยงสักนิด

“ฮะฮะฮะ ที่รัก ขอโทษด้วยนะ ผมลืมนึกถึงความรู้สึกของคุณไปเลย จะออกรถเดี๋ยวนี้แล้วครับ” หลี่สื้อผิงหัวเราะฮ่าฮ่า ก่อนเหยียบคันเร่งออกรถ