ลูกเขยมังกร นิยาย บท 346
บทที่ 346 ประธานบริษัทหญิงคนใหม่
“ก็...คนในบริษัทวันนี้ใจลอยกันหมดเลย” หลี่เล่อมองเฉินเฟิงอย่างแปลกใจเล็กน้อย เขาพบว่าตั้งแต่เฉินเฟิงนั่งลงบนเก้าอี้ สายตาก็ไม่เบนไปจากโต๊ะทำงานเลย ไม่มองเพื่อนร่วมงานคนอื่นเลยสักนิด เหมือนกับว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่นไม่มีตัวตนยังไงยังงั้น
“ใจลอย?” เฉินเฟิงยิ้มมุมปาก: “แล้ว?”
“แล้ว? แล้วพี่ไม่อยากรู้หรอว่าทำไมพวกเขาใจลอยกัน?” หลี่เล่อยังคงถามต่ออย่างไม่ยอมแพ้
“ไม่อยากรู้” เฉินเฟิงส่ายหน้า
“ก็ได้”
หลี่เล่อแอบเหนื่อย: “พี่เฟิง ที่จริงผมอยากบอกพี่ว่า วันนี้จะมีประธานคนใหม่มาทำงานที่บริษัท”
“อืม” เฉินเฟิงพยักหน้าด้วยสีหน้าสงบนิ่ง ประธานคนใหม่ของบริษัทไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขานี่ เขามาที่นี่ อย่างมากคือมาทำงานไปวันๆ รอให้จัดการเรื่องเจ้าสามหวงเสร็จแล้ว เขาอาจจะกลับชางโจวเลย
“ได้ยินว่าประธานคนใหม่เป็นผู้หญิงนะ”
“ผู้หญิง?” เฉินเฟิงเงยหน้าขึ้นมา เขานึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อวานฉินเสวี่ยนหรัวบอกเขานี่นาว่า วันนี้เสี้ยเมิ่งเหยาจะไปรับตำแหน่งประธานบริษัทของเธอ บริษัทที่ว่า คงไม่ใช่บริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ยหรอกนะ?
ในสมองเฉินเฟิงผุดความคิดที่เหลือเชื่อนี่ออกมา
พอเห็นสีหน้าเฉินเฟิงเปลี่ยน หลี่เล่ออดภูมิใจไม่ได้ เขานึกว่าเฉินเฟิงเป็นพวกอรหันต์ที่ละทางโลกไปแล้วซะอีก ที่แท้ก็แกล้งทำนี่เอง
พอได้ยินว่าประธานบริษัทเป็นผู้หญิง สีหน้าก็เปลี่ยนทันที
“นายรู้ไหมว่าประธานใหญ่บริษัทบริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ยเป็นใครน่ะ?” เฉินเฟิงรีบถาม เขาอยากรู้ว่าบริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ยเป็นบริษัทของฉินเสวี่ยนหรัวหรือเปล่า ขอแค่รู้ว่าประธานใหญ่บริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ยเป็นใครก็ได้แล้ว
“ประธานใหญ่?” หลี่เล่อมองเฉินเฟิงอย่างสงสัย เขาถามเรื่องนี้ทำไม
“หลิวหยวนชี่งไง พี่เฟิง ถามเรื่องนี้ทำไมน่ะ?”
“หลิวหยวนชี่ง?” เฉินเฟิงขมวดคิ้ว ไม่ได้แซ่ฉินหรอ?”
หรือว่าเขาจะคิดมากไปนะ?
เฉินเฟิงกำลังจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรถามฉินเสวี่ยนหรัว ตอนนี้เองทั้งตึกเกิดการเคลื่อนไหวขึ้น
“ประธานใหม่มาแล้ว!” มีคนร้องขึ้น
พนักงานทุกคนต่างพากันลุกขึ้นโค้งตัวต้อนรับ
เฉินเฟิงอดมองไปทางเสียงนั้นไม่ได้
พอมองไป ก็ทำให้หัวใจเฉินเฟิงแทบหยุดเต้น ตัวแข็งค้างเป็นหิน
ถึงจะเห็นแค่เงาแวบๆ และเลี้ยวหายเข้ามุมไป
แต่เฉินเฟิงก็จำได้อยู่ดี
เงานั่น...คือเสี้ยเมิ่งเหยา!
เฉินเฟิงรู้สึกสับสน ไม่รู้จะพูดอะไรดี เขาไม่รู้ว่านี่เป็นพรหมลิขิต หรือเรื่องบังเอิญ
แถม...ยังเป็นเหมือนในละครอีก
เขากลายเป็นพนักงานตัวน้อยระดับล่าง ส่วนเสี้ยเมิ่งเหยากลายเป็นประธานหญิงที่อยู่ใต้คนเพียงคนเดียวแต่อยู่เหนือคนนับพัน
เฉินเฟิงยิ้มมุมปากเศร้าๆ นี่มัน...พรหมบันดาลชีวิตคนจริงๆ
“พี่เฟิง พี่เห็นชัดไหมว่าประธานใหม่เราหน้าตาเป็นยังไง เธอดูเหมือนสวยมากลย” หลี่เล่อดูจะตื่นเต้นเอามากๆ เพราะประธานหญิงบริษัทตัวเองเป็นสาวสวย พูดออกไปก็น่าฟังกว่าเป็นชายแก่ๆล่ะ
“เธอสวยมากจริงๆ” เฉินเฟิงสูดลมหายใจเข้าปอด ก่อนเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นสงบนิ่ง
“พี่เฟิง เราตามไปดูกันหน่อยไหม?”
เฉินเฟิงไม่พูดยังโอเค พอพูดออกมา หลี่เล่อก็คันยิบๆที่ใจ เหมือนมีแมวนับหมื่นมาเกาตรงนั้น
“ได้ ไปดูกันเถอะ” ลังเลอยู่ชั่วครู่ เฉินเฟิงก็พยักหน้า ถึงเขาพึ่งจะห่างจากเสี้ยเมิ่งเหยาได้สองวัน แต่มีคำพูดหนึ่งที่ว่า ไม่เจอวันหนึ่งเหมือนห่างกันสามปี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...