บทที่ 349 หาเรื่อง
เขาแค่อยากหาเหตุผลสมควรไล่เฉินเฟิงออกเท่านั้น
ทำผลงานไม่ได้ เหตุผลนี้สมควรที่จะตอบหวางหงอี้ได้แล้ว
หลี่เล่อกำหมัดแน่น เขาเริ่มโกรธ หลี่สื้อผิงจงใจหาเรื่องไล่เขากับหลี่เล่อออกชัดๆ รังแกกันเกินไปแล้ว?
หลี่เล่อยังอยากอธิบายกับหลี่สื้อผิงหลายคำ ตอนนี้เฉินเฟิงพูดเสียงเย็นขึ้นมา: “ถ้าผมดิลมาได้ล่ะ?”
“อะไรนะ? ดิลมาได้?” หลี่สื้อผิงอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนได้สติว่า คำว่าดิลมาได้ของเฉินเฟิงแปลว่าอะไร สีหน้าเขาเริ่มบิดเบี้ยวแปลกๆ: “นี่เฉินเฟิง สมองนกโดนกระแทกมาหรอ? หรือว่า...แกไม่ได้ยินที่หลี่เล่อพูด?”
“โรงพยาบาลตุงถิงเป็นโรงพยาบาลที่รับรักษาเฉพาะคนระดับสูงของจงไห่! ในเวลาเดียวกันยังเป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ใหญ่ที่สุดของจงไห่ ไม่ใช่โรงพยาบาลเล็กๆตามท้องถนน!”
“ต่อให้ฉันออกโรงเองยังดิลมาไม่ได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับแก?” หลี่สื้อผิงหลุดหัวเราะพรืด สีหน้าหยามหยันเต็มขั้น เขาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงเอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงกล้าพูดแบบนี้ แต่ในสายตาเขา การกระทำของเฉินเฟิงคือสมองกลับเท่านั้นเอง
“ผมบอกว่า ถ้าผมดิลมาได้ล่ะ?” เฉินเฟิงไม่สนใจคำประชดของหลี่สื้อผิง แต่กลับเอ่ยปากถามอย่างสงบนิ่ง
ความสงบนิ่งนี่เองจุดประกายไฟให้หลี่สื้อผิง เขามองเฉินเฟิงอย่างโกรธแค้นพลางว่า: “ถ้าแกดิลมาได้ ฉันจะยกตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายของฉันนี่ให้แกเลย!”
“ได้ สองชม.” เฉินเฟิงยิ้มบางๆ
“สองชม.อะไร?” หลี่สื้อผิงอึ้ง
“คุณยังมีเวลาเป็นผู้จัดการฝ่ายขายได้สองชม. สองชม.ให้หลังตำแหน่งนี้จะเปลี่ยนคนแล้ว” เฉินเฟิงพูดเนิบๆ
“แกโง่หรือเปล่า?” หลี่สื้อผิงโกรธจนหัวเราะ เจ้าขยะนี่ใครให้มันกล้าพูดแบบนี้ออกมา
“โง่หรือไม่โง่ อีกสองชม.คุณก็ได้รู้แล้ว” เฉินเฟิงยิ้ม ไม่พูดอะไรกับหลี่สื้อผิงอีก หมุนตัวเดินออกจากห้องไป
“พี่เฟิง...” หลี่เล่อทำหน้างง เฉินเฟิงพูดฝันกลางวันอะไรน่ะ? เขาคิดจะไปหาเรื่องโดนดูถูกที่บริษัทตุงสิงเองหรอ?
พอออกจากห้องทำงานหลี่สื้อผิง หลี่เล่อรีบวิ่งตามมา
“พี่เฟิง เจ้าบ้าหลี่สื้อผิงน่ะอยากไล่เราสองคนออกจากบริษัท เขาไม่ได้คิดจะให้เราไปดิลสัญญาจากบริษัทตุงสิงมาได้อยู่แล้วนะ” หลี่เล่อพูดอย่างโมโห
“พี่รู้” เฉินเฟิงรับคำเนิบๆ
“รู้แล้วทำไมยังพูดแบบนั้นกับเขาล่ะ?” หลี่เล่ออึ้งเล็กน้อย
“ไม่งั้นจะยังไงล่ะ? เราไปดิลงานกับตุงสิงหรอ? เกิดดิลได้ขึ้นมา ให้เขาเอาหน้าไปคนเดียวงั้นสิ?” เฉินเฟิงยิ้มพลางย้อนถาม หลี่สื้อผิงจงใจแกล้งเขา ถ้าแค่โดนหลี่สื้อผิงทำให้ขยะแขยงเล่น สู้คิดหาทางให้หลี่สื้อผิงชดใช้ดีกว่า ต่อให้ดิลมาไม่ได้จริงๆ อย่างมากเขากับหลี่เล่อก็โดนไล่ออกจากบริษัทเท่านั้นเอง
“ไม่ใช่ พี่เฟิง พี่มั่นใจจริงหรอว่าจะดิลสัญญาจากโรงพยาบาลตุงสิงมาได้จริงๆ?”
“ไม่รู้ แต่ว่าลองดูได้นิ” เฉินเฟิงส่ายหัว เดิมเขาคิดจะพาหลี่เล่อไปด้วยเลย แต่พอได้ยินหลี่สื้อผิงบอกว่าเป็นโรงพยาบาลตุงสิง เขาก็เปลี่ยนความคิด
ผู้อำนวยการโรงพยาบาลตุงสิง เขาพึ่งเจอมาเมื่อหลายวันก่อนเอง
เจียงจุงถิงไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...