ลูกเขยมังกร นิยาย บท 359
บทที่ 359 ไม่มีตำรวจ
ทั้งคู่ไม่แยแสอะไรกับเฉินเฟิงและสือโพ่จุน แต่ลูกน้องของทั้งคู่กลับสนใจเฉินเฟิงและสือโพ่จุนมาก
ไม่นานก็มีชายหนุ่มร่างกำยำสูงราวร้อยแปดสิบเซนต์คนหนึ่งถือขวดเหล้าเดินเข้ามายืนหน้าเฉินเฟิง
“มาทำอะไรหา?!” ชายหนุ่มมองเฉินเฟิง ถามเสียงดัง
เฉินเฟิงไม่สนใจเขา และเดินไปทางหลินหวั่นชีวที่เซียวรั่วปกป้องไว้ด้านหลัง
“เห! ฉันถามแกอยู่นะ หูหนวกหรือไง?!”
เห็นเฉินเฟิงไม่สนใจเขา ชายหนุ่มก็เลือดขึ้นหน้า ยกมือขึ้นจะจับบ่าเฉินเฟิงไว้
แต่เขาพึ่งก้าวเท้าออก ท้ายทอยก็โดนจับไว้ สุดท้ายทั้งตัวโดนดึงไว้
สือโพ่จุนจับท้ายทอยเขาเหมือนจับคอไก่โยนทิ้งเบาๆ ชายหนุ่มโดนโยนไปชนโต๊ะเหล้าที่อยู่ห่างไปราวสี่ห้าเมตร
“ปึ้ง” ดังขึ้น
ชายหนุ่มโดนโยนกระแทกบนโต๊ะ หลังจากเสียงเพล้งเพล้งดังขึ้น สภาพโต๊ะไม่มีชิ้นดี ชายหนุ่มก็เจ็บจนลุกไม่ขึ้น
คนอื่นในห้องวีไอพีสูดลมหายใจซี๊ดเข้าปอด คุณอาคนนี้เป็นคนหรือผีเนี่ย ทำไมแรงเยอะขนาดนี้?
อู่จื้อเคอหรี่ตามอง ใช้มือเดียวยกชายหนุ่มที่หนักเก้าสิบกว่ากิโล เขาก็ทำได้ แต่เขาทำแล้วดูง่ายๆแบบสือโพ่จุนไม่ได้
เซียวรั่วไม่รู้ว่าการที่สือโพ่จุนทำแบบนี้แปลว่าอะไร พอเห็นเฉินเฟิงมา เธอแอบกระซิบถามว่า: “ตำรวจล่ะ?”
“ไม่มีตำรวจ” เฉินเฟิงส่ายหัว พวกลูกคุณหนูที่กล้าลักพาคนกลางวันแสกๆแบบนี้ เรียกตำรวจไม่มีประโยชน์ จับไปอย่างมากก็ทำตามธรรมเนียมนิดหน่อย สู้เขาลงมือไม่ได้
“ไม่มีตำรวจ?!” ได้ยินเฉินเฟิงบอกไม่ได้เรียกตำรวจมา เซียวรั่วร้อนรนขึ้นมาทันที ไม่เรียกตำรวจมาแล้วนายมาทำไมเนี่ย?
ลุยเดี่ยวมาเอาคนคืนหรอ?
นายจะเอาอะไรมาสู้กับหลิวคุนและอู่จื้อเคอ?
เอาแค่ชายหนุ่มเจ็ดแปดคนในห้องวีไอพีนี้ก็ทำเฉินเฟิงคางเหลืองได้แล้ว ยังไม่นับการ์ดของคลับอีก
ถ้าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น พ่อของอู่จื้อเคออาจจะออกโรงก็ได้
ถึงเวลานั้น เฉินเฟิงจะเอาอะไรมาสู้?!
ทำไมโง่แบบนี้นะ?! เซียวรั่วอดโมโหไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าเฉินเฟิงที่เธอฝากความหวังทั้งหมดไว้จะโง่ขนาดนี้!
“ทำไมนายไม่เรียกตำรวจมาด้วย? นายรู้ไหมว่าหลิวคุนกับอู่จื้อเคอน่ะทำอะไรหา?!”
“ไม่ได้เรียกตำรวจมา อย่าว่าแต่ช่วยหวั่นชีวเลย นายเองก็ไม่รอด!” เซียวรั่วโกรธแทบบ้าแล้ว
ถ้าตอนแรกเฉินเฟิงมาพูดเกลี้ยกล่อมหลิวคุนกับอู่จื้อเคอดีๆ บางทีอาจยังพอมีหวัง แต่นี่เฉินเฟิงเล่นถีบกระแทกประตูกระเด็นเลย
เล่นหักหน้าหลิวคุนแบบนี้ คราวนี้หลิวคุนจะยอมละเว้นเขาหรือไง?
“ผมอยากไป ไม่มีใครกล้าขวางหรอก” น้ำเสียงเฉินเฟิงเรียบเฉยเหมือนปกติ ตอนเข้ามาเขาเห็นว่า เจ้าของงานวันนี้คือชายหนุ่มที่นั่งจิบไวน์และชายหนุ่มหน้าดำทะมึนนั่น
ทั้งการแต่งตัวและออร่าของทั้งคู่ไม่ธรรมดาจริงๆ
แต่คำว่าไม่ธรรมดานี้มีผลกับนักเรียนอย่างเซียวรั่วเท่านั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...