ลูกเขยมังกร นิยาย บท 361
บทที่ 361 กิลล์pk
“เวลาอยู่ต่อหน้าคนเก่งจริงๆของโลกนี้ ของพวกนี้ของพวกเรามันไม่มีค่าอะไรเลย!”
“คำพูดคำเดียวของพวกเขาจะเอาทั้งหมดที่เรามีกลับไปทั้งหมด”
“ดังนั้นจื้อเคอ ต่อไปถ้าจะมีเรื่องกับใคร ต้องเช็คให้แน่ใจก่อนหาเรื่อง อย่าไปหาเรื่องพวกที่เราไม่ควรมีเรื่องด้วย”
“เกิดไปมีเรื่องด้วยจริงๆ ควรยอมก็ยอม อย่าไปแข็งข้อใส่”
“ต้องมีชีวิตถึงจะมีต้นทุน”
“เสียหน้าดีกว่าเสียชีวิต”
“พี่คุน ผมเชื่อพี่ครับ” จื้อเคอพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขารู้ดีว่า หลิวคุนพูดคำพวกนี้ ไม่ได้อยากจะหลอกล่อให้เขากลัว ในโลกนี้มีคนประเภทนั้นจริงๆที่เขาไม่สามารถมีเรื่องด้วยได้
อย่างสือโพ่จุนเมื่อกี้ ถึงเขาจะยังไม่ได้ประมือกับสือโพ่จุนเลยตั้งแต่ต้นจนจบ
แต่เป็นไปได้มากว่าสือโพ่จุนจะเป็นคนประเภทนั้น
เห็นอู่จื้อเคอเหมือนจะโดนเขาทำให้ตกใจ หลิวคุนอดหัวเราะไม่ได้ เขาตบบ่าอู่จื้อเคอแผ่วเบาพลางว่า:
“จื้อเคอ ที่ฉันพูดน่ะนายไม่ต้องเก็บเอาไปคิดมากนะ เพราะบางทีฉันก็เคยมองพลาดเหมือนกัน ไม่แน่ว่าหมอนั่นในวันนี้อาจจะเป็นคนธรรมดาก็ได้”
“พี่คุน พี่หมายความว่า?” อู่จื้อเคออึ้ง
“กลับไปสืบเรื่องมันก่อน ดูว่ามันมีที่มายังไง ถ้ามีจริง ต่อไปพวกเราพี่น้องก็ยอมรับโดยดี”
“ถ้าไม่มี...” หลิวคุนไม่ได้พูดต่อ แต่แววเคียดแค้นในดวงตาเขามันทำให้อู่จื้อเคอแอบเสียวสันหลังวาบ
พอออกมาจากฮงเยคลับ เซียวรั่วยังคงมึนงงอยู่
จนถึงตอนนี้เธอยังไม่กล้าที่จะเชื่อว่า ตัวเองเดินออกมาจากฮงเยคลับนั่นครบถ้วนสามสิบสองส่วน
ไม่มีตำรวจนำออกมาด้วย!
ตั้งแต่ต้นจนจบ มีแต่สือโพ่จุนกับเฉินเฟิงสองคน
แทบจะพูดได้ว่า มีแค่เฉินเฟิงคนเดียว!
คำว่าไสหัวไปสองครั้งซ้อน หลิวคุนก็ยอมถอยโดยดี?
เขาทำได้ยังไงเนี่ย?
เฉินเฟิงไม่รู้ว่าในสมองเซียวรั่วคิดอะไรอยู่ ถ้ารู้เขาคงทำแค่ยิ้มน้อยๆ การต่อสู้ของเขากับหลิวคุน เป็นแค่แนวจิตวิทยา ทางออร่า คนธรรมดาอย่าว่าแต่จะดูออกเลย ต่อให้คุณอธิบายให้เธอฟังโดยละเอียด เธอไม่แน่ว่าจะเข้าใจเลย
ถึงหลิวคุนจะเป็นลูกคุณหนู แต่เขากลับไม่เหมือนลูกคุณหนูทั่วไป คนนี้มีความละเอียดอ่อน ทำอะไรรอบคอบ เห็นเขาแล้วรู้สึกเหมือนเป็นงูพิษที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืด เขาจะลงมือก็ต่อเมื่อมั่นใจว่าสามารถฆ่าคู่ต่อสู้ได้ในพริบตาเดียว
ถ้าไม่มั่นใจ เขาจะอดกลั้นจนตาย
คู่ต่อสู้แบบนี้ สำหรับคนธรรมดาแล้วน่ากลัวมาก แต่สำหรับเฉินเฟิงธรรมดามาก ถ้าเฉินเฟิงคิด เขาสามารถขยี้หลิวคุนได้ทุกเมื่อ
ต่อหน้าคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งจริงๆ การวางแผนทั้งหมดมันไม่มีประโยชน์หรอก
“นี่นี่ นายทำได้ไงน่ะ?”
เซียวรั่วอดกลั้นความอยากรู้ไม่ไหว และถามออกไป
“ทำอะไรได้?” เฉินเฟิงอึ้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...