ลูกเขยมังกร นิยาย บท 380
บทที่ 380 พ่อฉันรวยมาก
คำพูดสองประโยคนี้ลอยเข้าหูหลิวเส้าฝู้ ทำเอาหลิวเส้าฝู้โกรธแทบกระอักเลือด อะไรคือจะตบคนชื่อหลิวเส้าฝู้ หลิวเส้าฝู้ไปทำอะไรนายเนี่ย?!
ถึงในใจจะโกรธมาก แต่หลิวเส้าฝู้ก็ใจเย็นอย่างน่าประหลาดใจ เขาเห็นเฉินเฟิงทำท่าจะลงมืออีก เขารีบยกมือห้าม และขอร้องอีกครั้ง: “เดี๋ยวๆ มีอะไรพูดกันดีๆสิ มีอะไรพูดกันก่อน อย่าพึ่งตบ!”
“นายอยากพูดอะไร?” เฉินเฟิงมองหลิวเส้าฝู้อย่างเย็นชา
หลิวเส้าฝู้กลอกตาไปมาพลางว่า: “คืองี้นะ ฉันรู้ว่าคนอื่นส่งนายมา นายจะบอกฉันได้ไหมว่าคนนั้นเขาจ้างนายเท่าไหร่ให้มาตบฉัน?”
เฉินเฟิงยิ้มมุมปากอย่างสนุก เจ้าโง่หลิวเส้าฝู้นี่ คิดไปว่ามีคนส่งตัวเขามาทำร้ายตัวเองงั้นสิ
พอเห็นเฉินเฟิงไม่พูดอะไร หลิวเส้าฝู้เริ่มหวั่นใจ เขาปาดเหงื่อที่ขมับออก ยื่นนิ้วสองนิ้วออกไปพลางว่า:
“สองเท่า!”
“นี่นาย ไม่ว่าใครจ้างนายมาเท่าไหร่ก็ตาม ฉันสามารถให้ได้มากกว่าสองเท่าเลย! ตอนนี้โอนเลยก็ได้!”
“พ่อฉันเป็นประธานกรรมการใหญ่ของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป เขามีทรัพย์สินเป็นหมื่นล้านเลย เรื่องเงินนายไม่ต้องเป็นห่วง”
“งั้นหรอ?” เฉินเฟิงยิ้มหยันมุมปาก หลิวเส้าฝู้เห็นเขาเป็นพวกโง่เห็นแก่เงินแล้วสิเนี่ย
“ใช่ใช่ใช่ ถ้านายยังไม่วางใจ ฉันจะโทรให้พ่อฉันโอนเงินมาให้เลย” หลิวเส้าฝู้พูดด้วยรอยยิ้มขอร้อง แต่ซ่อนแววตาอาฆาตมาดร้ายไว้ไม่มิด ขอแค่ออกจากลิฟท์นี้ได้ เขามีเป็นร้อยเป็นพันวิธีที่จะฆ่าเฉินเฟิง!
“งั้นให้พ่อนายโอนมาเลย” เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ มองหลิวเส้าฝู้ พยักพเยิดให้หลิวเส้าฝู้หยิบมือถือออกมาโทรบอกหลิวหยวนชิ่ง
แต่เขาพึ่งหยิบมือถือออกมา ก็มีเงาดำวูบมาบัง
“เพี๊ยะ”
เฉินเฟิงตบหน้าหลิวเส้าฝู้อีกฉาดเข้าให้
ตบนี้ทำหลิวเส้าฝู้ปากแตกเลือดไหลออกมา
และทำให้หลิวเส้าฝู้งงเป็นไก่ตาแตก ไหนบอกให้โอนเงินแล้วไง? ทำไมยังตบฉันอีกล่ะ?
เห็นหลิวเส้าฝู้ทำหน้างงเต๊ก เฉินเฟิงแค่นยิ้มออกมา: “โง่เอ้ย ให้นายโอนก็โอน ให้นายไปกินขี้นายคงคิดจะไปกินจริงล่ะสิ?”
“แก...แกหมายความว่าไง?” หลิวเส้าฝู้อึ้งก่อนได้สติกลับมา เฉินเฟิงหลอกเขาตั้งแต่ต้นเลย หลิวเส้าฝู้สีหน้าเปลี่ยนสลับ ทั้งโกรธ ทั้งอดกลั้น ทุกความรู้สึกมันสุมอก
เขากัดฟันกรอดมองหน้าเฉินเฟิง: “นาย ฉันมีความแค้นอะไรกับนายนักหนา ทำไมต้องเหยียดหยามฉันแบบนี้ด้วย?!”
“เหยียดหยาม?” เฉินเฟิงยิ้มหยัน: “นายคู่ควรด้วยหรอ?”
“อ๊า! ฉันสู้ตาย!”
พอโดนเฉินเฟิงเหยียดหยามหลายครั้ง หลิวเส้าฝู้ขาดสติในที่สุด เขาโผเข้าหาเฉินเฟิงด้วยดวงตาแดงก่ำ
เฉินเฟิงแค่นเสียงหึ และไม่เกรงใจหลิวเส้าฝู้อีก เขาดึงคอเสื้อหลิวเส้าฝู้ขึ้น และกระแทกเข่าไปที่ท้องน้อยของหลิวเส้าฝู้
ความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วท้องน้อง หลิวเส้าฝู้ตัวงอเป็นกุ้ง หน้าตาก็เปลี่ยนเป็นสีเลือดหมู
ยังไม่ทันที่ความเจ็บปวดจะจางลงไป เฉินเฟิงกระแทกเข่าไปที่ท้องน้อยหลิวเส้าฝู้อีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...