ลูกเขยมังกร นิยาย บท 382

บทที่ 382 ฆ่าคนไม่สู้ฆ่าความหวัง

แต่หลิวเส้าฝู้ที่ห้อยต่องแต่งอยู่เหนือน้ำกลับไม่สงบนิ่งเหมือนเฉินเฟิง

เขารู้สึกไม่ชอบมาพากลกับสิ่งที่อยู่ใต้ร่างเขานานแล้ว ก่อนที่หลี่เล่อจะตะโกนให้ระวัง เขาก็เบนสายตาไปที่เหนือน้ำ

รู้ได้ทันทีเลยว่า วินาทีที่จระเข้เข้าโผล่พ้นน้ำ เขาจะเห็นอะไร

ไม่ต้องถามเลย หลิวเส้าฝู้ตกใจจนฉี่ราดเลยทีเดียว

พอเห็นเจ้าเข้ตัวเบิ้มอ้าปากจะกัดเขา หลิวเส้าฝู้ก็ขวัญหนีดีฝ่อหมดแล้ว

เขาได้กลิ่นคาวเลือดในปากเจ้าจระเข้ลอยมาด้วยซ้ำ

“อ๊า!”

หลิวเส้าฝู้ร้องโหยหวนเหมือนหมูจะถูกเชือด และเริ่มดิ้นรนไปมากลางอากาศ หวังรอดพ้นปากของจระเข้

“งั่ม!”

ริมฝีปากบนและล่างของจระเข้งับเข้าด้วยกัน แต่ได้ไปแค่อากาศ ไม่โดนตัวหลิวเส้าฝู้ซักกระผีก

ถึงเนื้อตัวจะยังอยู่ครบ แต่งับนี่ก็ทำหลิวเส้าฝู้ตกใจฉี่ราดกางเกงไปเรียบร้อย

ซึ่งสามารถเห็นรอยชื้นเปียกที่กางเกงหลิวเส้าฝู้อย่างเห็นได้ชัด

ในขณะเดียวกันก็มีกลิ่นฉี่อับชื้นลอยละลิ่วในอากาศ

เฉินเฟิงเหล่หลิวเส้าฝู้อย่างรังเกียจ ก่อนกระโดดลงจากกิ่งต้นวิลโลว์มาที่พื้น

แต่จระเข้ในน้ำกลับไม่มีความรังเกียจหลิวเส้าฝู้เลยสักนิด และยิ่งตะเกียกตะกายหนักขึ้นหลังได้กลิ่นฉี่อับชื้นนั่น

มันพยายามกระโดดพลางพุ่งเป้าหมายไปที่ก้นหลิวเส้าฝู้งับไม่ยอมหยุด

แม้ว่าทุกครั้งจะห่างไปครึ่งซม. แต่เห็นได้ชัดว่าเจ้าจระเข้ยังไม่ยอมละความพยายาม หลิวเส้าฝู้เริ่มร้องโหยหวนหนักขึ้น เจ้าจระเข้ก็ยิ่งพยายามออกแรงกระโดดมากขึ้น

ฉากนี้ทำหลี่เล่อที่ยืนอยู่ริมลำธารตะลึง

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า ทำไมเฉินเฟิงถึงพาหลิวเส้าฝู้มาที่นี่

“ช่วยด้วยสิ! ท่าน!”

“ท่าน! ผมจะตายแล้ว! ช่วยผมเร็ว!”

หลิวเส้าฝู้พยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด ระหว่างที่ดิ้นหลบการงับของจระเข้ ก็อ้อนวอนร้องขอเฉินเฟิงไปด้วย

แต่เฉินเฟิงที่ยืนริมธารกลับยิ้มอย่างมีความสุข ดูไม่คิดช่วยหลิวเส้าฝู้เลยสักนิด

เมื่อคืนตอนถูกหนุ่มหมวกปากเป็ดพามาที่นี่ เขาก็พบลำธารเล็กข้างโรงงานนี้ รวมถึงจระเข้ตัวนั้นที่ซ่อนในลำธารด้วย

ตอนนี้ถึงเฉินเฟิงจะแปลกใจว่า ทำไมที่นี่มีจระเข้ด้วย แต่ในใจก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่เผื่อใจไว้เท่านั้น

ไม่คิดว่า การเผื่อใจไว้จะได้ใช้ประโยชน์ในวันนี้

จะมีวิธีอะไรทรมานคนมากไปกว่าการให้เขาอยู่ใกล้ชิดความตายแค่เอื้อมกันล่ะ?

ไม่ต้องถามเลย วิธีข้างหน้านี้ไง!

หลิวเส้าฝู้ในตอนนี้อยู่ห่างจากความตายแค่เอื้อมเท่านั้น

ถ้าเขาหยุดดิ้นรน จระเข้ในน้ำต้องงับเขาได้แน่

ถ้าเขาไม่ยอมแพ้ ก็ทำได้แค่แข่งพละกำลังกับจระเข้ ดูว่าใครอึดมากกว่าเท่านั้น

เฉินเฟิงเชื่อว่า บทเรียนนี้จะทำให้หลิวเส้าฝู้จำไปจนวันตายเลยทีเดียว

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตายคือ อยู่ไม่สู้ตาย!

“พี่เฟิง ไม้นี้ของพี่...สุดยอดจริงๆ!” หลี่เล่อลอบกลืนน้ำลาย เขาไม่รู้จะบรรยายเฉินเฟิงว่ายังไงดีแล้ว

เขาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมีความแค้นอะไรกับหลิวเส้าฝู้ ถึงได้ทรมานหลิวเส้าฝู้แบบนี้

แต่เขารู้ว่า เฉินเฟิงทำสำเร็จตามเป้าหมายแล้ว

หลิวเส้าฝู้ในตอนนี้ทรมานซะยิ่งกว่าตาย

แค่นาทีเดียว กางเกงของหลิวเส้าฝู้เปียกชื้นไปด้วยฉี่และขี้ เห็นได้ชัดว่าโดนจระเข้ข้างล่างทำตกใจจนกลั้นไว้ไม่อยู่

“ไอ้เวรเอ๊ย!”

“ฉันจะฆ่าแก!”