บทที่ 388 เลียบเคียงถาม
“หวังหย่าหนาน พูดอะไรหน่อยสิ!” เซียวรั่วก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าวด้วยท่าทีคาดคั้น
“เธอไม่ได้พูดว่า พี่เฟิงเป็นแฟนคลับคนรวยที่ซื้อของขวัญให้ฉันหรือไง? เธอไม่ได้พูดว่า พี่เฟิงเลี้ยงฉันกับหวั่นชีวหรือไง? ตอนนี้ล่ะ เธอยังกล้าพูดคำพวกนั้นอีกครั้งไหม?” เซียวรั่วมองหวังหย่าหนานอย่างเย็นชา เธอจะอาศัยโอกาสนี้ล้างโคลนที่หวังหย่าหนานสาดใส่หลินหวั่นชีวไปด้วยเลย
หวังหย่าหนานสาดโคลนใส่เธอ เธอไม่แคร์ เพราะเธอทำตัวเองสกปรกนานแล้ว แต่หวังหย่าหนานสาดโคลนใส่หลินหวั่นชีว เธอไม่ยอม!
“ฉัน...”
หวังหย่าหนานขยับปาก แต่ไม่รู้จะพูดยังไงดี เธอไม่ใช่ไม่มีหลักฐาน เธอแค่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ฮงเยคลับคืนนั้นออกมา ทุกคนก็จะเข้าใจเองว่า เฉินเฟิงตรงหน้านี้ไม่ธรรมดาเลย
แต่เธอกล้าไหมล่ะ?
เธอไม่กล้า!
ถ้าเธอกล้าพูดเรื่องที่เฉินเฟิงตบหน้าหลิวคุนกับอู่จื้อเคอออกมา สองคนนั้นต้องถลกหนังเธอแน่
“ต่อไปพยายามสาดโคลนใส่ร้ายคนอื่นให้น้อยลงนะ สร้างบุญให้กับปากตัวเองบ้าง” เซียวรั่วมองหวังหย่าหนานอย่างเย็นชา รู้สึกสะใจขั้นสุด รถซานตาน่าของเฉินเฟิงช่วยแก้แค้นให้เธอได้สักที
“หวังหย่าหนานนี่น้า อิจฉาริษยาหลินหวั่นชีวก็พูดสิ ใช้วิธีสกปรกแบบนี้ทำไม”
“นั่นสิ ยังจะบอกว่าไอ้กระจอกนี่เป็นแฟนคลับสุดรวยที่ซื้อของขวัญให้เซียวรั่วอีก คิดว่าพวกเราตาบอดหรือไง?”
“ก็แค่พวกเรียกร้องความสนใจเท่านั้นแหละ ฉันดูออกแต่แรกแล้วว่าเธอไม่ใช่คนดีหรอก”
สาวๆพากันเบนเข็มไปทางหวังหย่าหนาน เพราะคำพูดก่อนนี้ของหวังหย่าหนานทำให้พวกเธอต้องออกมาเผชิญความหนาวตอนนี้ ตอนวิ่งออกจากหลังเวที นึกว่าจะได้เห็นตัวจริงของแฟนคลับสุดรวยคนนั้น สุดท้ายกลับได้เจอแค่ไอ้กระจอกที่ขับซานตาน่า แกล้งกันชัดๆ
คำต่อว่าของสาวๆเข้าหูหวังหย่าหนานไม่ตกสักคำ แต่หวังหย่านานก็ไม่มีหนทางปฏิเสธได้เลย
“ต้องมีสักวันที่พวกเธอจะเข้าใจได้เอง”
โดนด่าจนเริ่มทนไม่ไหว หวังหย่าหนานพ่นคำพูดหนึ่งออกมา ก่อนสะบัดหน้าไปจากหน้ามหาลัย
“พี่เฟิง พวกเราเข้าไปกันเถอะ งานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้ว” พอไม่มีแมลงวันกวนใจอย่างหวังหย่าหนาน เซียวรั่วก็อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย
“ได้” เซียวรั่วยิ้มพยักหน้า
จากนั้น หลินหวั่นชีวกับเซียวรั่วเดินขนาบข้างเฉินเฟิงซ้ายขวาเข้าสู่มหาลัยจงไห่
ฉากนี้ทำให้พวกที่ตามจีบหลินหวั่นชีวตาร้อนผ่าวไปตามๆกัน
ถึงคำพูดเมื่อกี้ของเซียวรั่วจะพิสูจน์แล้วว่าเฉินเฟิงไม่ใช่แฟนคลับมหารวยคนนั้น แต่ความสัมพันธ์ของเฉินเฟิงกับหลินหวั่นชีวก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ
ทุกคนที่นั่น ขอแค่ตาไม่บอดก็จะมองออกว่า สายตาที่หลินหวั่นชีวมองเฉินเฟิงเต็มไปด้วยความดีใจขนาดไหน ความดีใจนั่นมันปลอมกันไม่ได้หรอก
เป็นความรู้สึกจริงๆที่ออกมาจากใจ
จะไม่ให้พวกเขาริษยาได้ยังไง?
“เวรเอ๊ย ไอ้กระจอกที่ขับซานตาน่ากล้าสนใจหวั่นชีว?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...