ลูกเขยมังกร นิยาย บท 389
บทที่ 389 เดี่ยวเปียโน
งานฉลองจัดขึ้นที่ศูนย์กลางการแสดงของมหาลัยจงไห่
จะว่าเป็นศูนย์กลางการแสดง ที่จริงเป็นโรงยิมที่ใหญ่มากที่หนึ่งต่างหาก ดูจากพื้นที่แล้ว น่าจะจุคนราวสองหมื่นคนได้
ตรงกลางมีเวทีรูปทรงกลมที่จัดทำขึ้น และสามารถดึงดูดสายตาทุกคนมาไว้ที่มันได้
ตำแหน่งที่เฉินเฟิงนั่งอยู่ไม่ห่างจากเวทีทรงกลมนัก และนั่งใกล้กลุ่มนักศึกษาแถวหน้าด้วย
ด้านหน้าแถวนักศึกษา ยังมีแถวศิษย์เก่า และแขกวีไอพี
แถววีไอพีเป็นตำแหน่งที่มองเห็นเวทีดีที่สุด
คนที่สามารถนั่งแถววีไอพีได้ โดยมากเป็นคนใหญ่คนโตทั้งนั้น หยางเจี้ยนโสงและจูชิ่งเฟิงที่เซียวรั่วแนะนำให้เฉินเฟิงก็นั่งอยู่แถวนี้ แถมตำแหน่งที่นั่งของทั้งคู่ยังใกล้เวทีด้วย แทบจะเป็นตำแหน่งที่ดีที่สุดของแถววีไอพี
ส่วนเรื่องคนที่นั่งแถววีไอพีเป็นใคร เฉินเฟิงไม่สนใจ เขาเลยปรายตามองหนึ่งทีและหลับตาลงพักผ่อน
แต่เฉินเฟิงไม่คิดเลยว่า เขาไม่สนใจคนที่นั่งแถววีไอพี แต่คนทางนั้นกลับสนใจเขาขึ้นมา
เฉินเฟิงพึ่งนั่งได้ไม่นาน ไป๋เหวินซั่วก็ลุกขึ้นจากที่นั่งแถววีไอพีเดินตามหลังรุ่นน้องสองคนมายืนหน้าเฉินเฟิง
“นายชื่อเฉินเฟิง?” ไป๋เหวินซั่วมองเฉินเฟิงอย่างดูแคลน สายตาส่อประกายเย่อหยิ่ง
“อืม คุณคือ?” เฉินเฟิงพยักหน้า มองไป๋เหวินซั่วอย่างสงสัย เมื่อก่อนเขาไม่เคยเจอชายหนุ่มคนนี้นี่นา
“นายไม่มีสิทธิ์ได้รู้จักชื่อฉันหรอก” ไป๋เหวินซั่วส่ายหัว มองอย่างดูแคลน
จากนั้นเขามองเฉินเฟิงพลางว่า: “ฉันมาเพื่อบอกนายเรื่องหนึ่ง”
“เรื่องอะไร?” เฉินเฟิงหรี่ตามอง ที่แท้ก็มาหาเรื่อง น่าสนุกนี่
“ไปจากหวั่นชีวซะ” ไป๋เหวินซั่วพูดออกมาสั้นๆ
“นายไม่คู่ควรกับหวั่นชีวหรอก” ไม่รอเฉินเฟิงเอ่ยคำ ไป๋เหวินซั่วกำชับออกมาอีกคำ
เฉินเฟิงหัวเราะ: “คุณรู้ได้ไงว่าผมไม่คู่ควรกับหวั่นชีว? เพราะผมขับรถซานตาน่า?”
ไป๋เหวินซั่วแทบสะอึก เขาไม่คิดว่าเฉินเฟิงจะพูดออกมาตรงๆแบบนี้
“ใช่ เพราะนายขับรถซานตาน่า ฉันไม่คิดว่า ผู้ชายที่ขับรถซานตาน่าจะมีปัญญาทำให้หวั่นชีวมีความสุขได้” หลังสูดลมหายใจเข้าปอด ไป๋เหวินซั่วก็พูดออกมาเสียงขรึม
เฉินเฟิงพยักหน้า ก่อนยิ้มเบนสายตามาที่ไป๋เหวินซั่ว: “คุณขับรถอะไรล่ะ?”
“Deephouse” ถึงไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินเฟิงถามแบบนี้ แต่ไป๋เหวินซั่วก็ตอบอย่างเย่อหยิ่งออกมา
“Deephouse?”
เฉินเฟิงหัวเราะบอก: “ก็ไม่เลวนะ น่าจะราคาประมาณห้าล้านกว่าล่ะมั้ง”
“ใช่ ราคาประมาณห้าล้านกว่าแหละ ไอ้กระจอกอย่างแกเข้าใจเรื่องรถเหมือนกันนี่” ไป๋เหวินซั่วแสยะยิ้ม สายตาที่มองเฉินเฟิงเต็มไปด้วยความประชด เขาไม่เข้าใจว่า ไอ้กระจอกขับซานตาน่าอย่างเฉินเฟิงจะเข้าใจราคารถDeephouseไปทำไม เขาคิดว่าตัวเองจะซื้อไหวหรือไง?
เฉินเฟิงยิ้มบาง ไม่ได้สนใจการประชดประชันของไป๋เหวินซั่ว แต่ยิ้มถามกลับว่า: “นายซื้อรถเอง หรือพ่อนายซื้อให้ล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...