ลูกเขยมังกร นิยาย บท 390
บทที่ 390 ได้เห็นอีกครั้ง
ไม่มีเวลาให้เฉินเฟิงสงสัยนาย พิธีกรหญิงในชุดราตรีสีแดงพิสูจน์ความสงสัยของเขาทันที
“บทเพลงในการเดี่ยวเปียโนครั้งนี้คือ 《เฟือร์เอลีเซอ》”
“ทุกคนต่างรู้กันดีว่า 《เฟือร์เอลีเซอ》เป็นบทเพลงของที่มีชื่อเสียงของบีโธเฟ่นนักดนตรีชื่อดีง ตอนนั้นบีโธเฟ่นแต่งเพลงนี้ออกมาเพื่อแสดงความรักต่อคนที่ตัวเองรัก”
“พูดมาถึงตรงนี้ ทุกคนอาจจะแปลกใจว่า ไป๋เหวินซั่วของพวกเราทำไมถึงจะเลือกจะเดี่ยวเปียโนเพลงนี้ในวันนี้?”
ต้องยอมรับจริงๆ ฝีมือการควบคุมอารมณ์ของพิธีกรหญิงนี่เก่งจริงๆ พอเธอพูดแบบนี้ออกมา แต่ละคนทำหน้าใคร่รู้สุดๆ
“หรือว่าเขาจะอาศัย《เฟือร์เอลีเซอ》บอกรักสาวน่ะ?”
“ไม่จริงน่า! ไม่เคยได้ยินว่าไป๋เหวินซั่วชอบใครนี่นา”
“พิธีกรพูดขนาดนั้นแล้ว จะไม่ใช่ได้ยังไง?”
“พระเจ้า ผู้หญิงคนไหนโชคดีขนาดนี้เนี่ย ถูกไป๋เหวินซั่วตามจีบเนี่ย?”
สาวๆด้านล่างเวทีพากันคุยกันสนั่น ไป๋เหวินซั่วเป็นเดือนมหาลัยของมหาลัยจงไห่ ฐานะดี เล่นบาสเก่ง หน้าตาก็ดี แถมยังเคยได้รับรางวัลในการแข่งขันเปียโนระดับประเทศด้วย คนที่เพอร์เฟคส์แทบไม่มีข้อด้อยอะไรเลยแบบนี้ ไม่ต้องถามเลยว่า จะมีสาวๆชอบเขามากแค่ไหน
“ทุกคนเดากันถูกแล้วค่ะ อัจฉริยะของเรา ตั้งใจจะอาศัย《เฟือร์เอลีเซอ》บอกรักกับสาวที่เขาชอบค่ะ” พิธีกรหญิงพูดยิ้มๆ ที่จริงเดิมไม่มีรายการนี้ แต่เมื่อกี้ตอนอยู่หลังเวที ไป๋เหวินซั่วกลับมาหาเธอ ให้เธอเพิ่มรายการนี้ขึ้นมา
สำหรับคำขอร้องแบบนี้ พิธีกรหญิงไม่มีเหตุผลอะไรปฏิเสธอยู่แล้ว เพราะที่นี่เป็นมหาลัย ไม่ใช่โรงเรียนมัธยมปลาย นักศึกษาจะรักกัน อาจารย์ก็ห้ามไม่ได้
“ใครกัน?!”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน?!”
พอพิธีกรหญิงพูดจบ ข้างล่างยิ่งวุ่นวายไปใหญ่ มีสาวน้อยหลายคนตื่นเต้นจนยืนขึ้นมา ไป๋เหวินซั่วมีผู้หญิงที่ชอบแล้ว นี่ถือเป็นข่าวดังที่สุดในปีนี้ของมหาลัยจงไห่เลย
ทุกคนโห่ร้องกัน อยากให้พิธีกรหญิงพูดชื่อผู้หญิงคนนั้นออกมา
แต่พิธีกรหญิงส่ายหน้ายิ้มๆ: “ชื่อของผู้โชคดีคนนั้นขอปกปิดไว้ก่อนนะคะ ไว้รออัจฉริยะของเราไป๋เหวินซั่วเล่น《เฟือร์เอลีเซอ》เสร็จ เขาจะบอกทุกคนด้วยตัวเองค่ะ”
พูดจบ พิธีกรก็ลงจากเวที แต่ข่าวที่เธอทิ้งไว้กลับทำทุกคนสงสัยถึงขีดสุด
“ตายล่ะ พ่อเทพบุตรของฉันมีผู้หญิงที่ชอบแล้ว ฉันจะอกหักแล้ว ฮือฮือ”
“ทำไมกะทันหันแบบนี้ล่ะ เมื่อก่อนไม่มีข่าวคราวเลยนี่นา”
“ฉันอยากรู้แต่ว่า ผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นเป็นใครกัน? เธอถือดียังไงให้ไป๋เหวินซั่วชอบเนี่ย?”
สาวๆที่แอบหลงรักไป๋เหวินซั่วมากมายเริ่มร้องไห้กันขึ้นมา และมีสาวๆมากมายที่เริ่มสืบหาว่าไป๋เหวินซั่วจะบอกรักใคร
เฉินเฟิงสีหน้าเย็นชาจนน่ากลัวท่ามกลางผู้คน
เขาเข้าใจละ ทำไมไป๋เหวินซั่วถึงพูดแบบนั้นก่อนไป ที่แท้จะสั่งสอนเขานี่เอง
พอพิธีกรลงไปได้ไม่นาน ไป๋เหวินซั่วก็นวยนาดขึ้นเวที ท่ามกลางแสงสปอร์ตไลท์สาดส่อง เขาในชุดสูททรงนางแอ่นสีขาว ดูราวกับเจ้าชายในนิทาน ดึงดูดสายตามาไว้ที่ตน
“อ๊า!!!!! ตายแล้ว!!”
“พ่อเทพบุตรของฉันหล่อมากเลย!”
“เทพบุตร ฉันรักคุณ!”
มีเสียงกรี๊ดดังจากทั่วงาน สาวน้อยมากมายตื่นเต้นแทบสลบ เหมือนเห็นดาวดวงใหญ่ก็ไม่ปาน
ไป๋เหวินซั่วสีหน้าสงบนิ่งแม้เจอสถานการณ์แบบนี้ ยังคงรอยยิ้มอบอุ่นบนหน้าไว้
เขาหันไปโค้งให้คนดูอย่างสุภาพ จากนั้นนั่งเริ่มบรรเลงเพลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...