ลูกเขยมังกร นิยาย บท 391
บทที่ 391 ฉันมีแฟนแล้ว
แถมเขาคือไป๋เหวินซั่วด้วย
ไป๋เหวินซั่ว เจ้าชายขี่ม้าขาว ขวัญใจสาวๆทั่วมหาลัยจงไห่
เขาบอกรักหลินหวั่นชีวต่อหน้าคณาจารย์และนักศึกษาทั้งงาน นี่ถือเป็นเกียรติอันสูงสุดของหลินหวั่นชีวเลยทีเดียว
ไม่ว่าหลินหวั่นชีวจะหยิ่งจริง หรือแกล้งหยิ่ง วินาทีนี้ยังไงหลินหวั่นชีวก็ไม่กล้าปฏิเสธเขาแน่
ท่าทางจริงจังรักจริงของไป๋เหวินซั่ว ทำหนุ่มๆสาวๆซาบซึ้งไปตามๆกัน พวกเขาเริ่มเฮโลกัน
“รับปากเขา!”
“รับปากเขา!”
ปรากฏเสียงโห่ร้องดังกึกก้องไปทั่ว
จุดยืนของทุกคนช่วยค้ำจุนไป๋เหวินซั่ว
พริบตาเดียว ไป๋เหวินซั่วได้ใจจนถึงขีดสุด ถ้าไม่มีเหตุคาดไม่ถึงเกิดขึ้น คืนนี้เขาต้องได้หลินหวั่นชีวมา และเขาจะพาหลินหวั่นชีวไปสวีทหวานกันตลอดคืนที่ห้องสวีทสุดหรูของโรงแรมฮิลตัน
“หวั่นชีว รับปากผมได้ไหม?”
ไป๋เหวินซั่วหยิบไมค์ตะโกนถามอีกครั้ง สายตาร้อนแรงถึงขีดสุด
เหมือนทำตามคำขอของไป๋เหวินซั่วก็ไม่ปาน ทั้งงานปรากฏเสียงปรบมือดังกึกก้อง
ในที่สุดท่ามกลางสายตานับพัน หลินหวั่นชีวเดินออกมาจากหลังเวที
แสงไฟสปอร์ตไลท์ส่องกระทบร่างงามในชุดสีขาว ในขณะเดียวก็สะท้อนใบหน้าที่งดงามของเธอขึ้นจอภาพใหญ่กลางเวที
ทั้งงานจมอยู่ในความเงียบทันที
นี่มันสวยมากเกินไปแล้วไหม?!
บนโลกนี้มีผู้หญิงสวยขนาดนี้ด้วยหรอ?!
ทุกคนแทบกลั้นหายใจในระหว่างที่สมองผุดความคิดนี้ขึ้นมา
ผิวขาวนวลลออ ใบหน้างามสดใส ฟันขาวเป็นระเบียบ คิ้วงามงอนได้รูป
องค์ประกอบใบหน้าที่ถูกสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถัน ประกอบกับออร่าเยือกเย็นดุจภูเขาน้ำแข็ง นี่มันแบบจำลองของเจ้าแม่เก้าเทียงเหี่ยงนึ่งชัดๆ!
ถึงกับมีคนบอกว่า หลินหวั่นชีวเป็นเจ้าแม่เก้าเทียงเหี่ยงนึ่ง ก็ยังมีคนเชื่อ!
วินาทีนี้ไม่มีใครคิดว่าหลินหวั่นชีวไม่คู่ควรกับไป๋เหวินซั่วเลย เอาเข้าจริงไป๋เหวินซั่วต่างหากที่ดูไม่คู่ควรกับหลินหวั่นชีว!
หลังจากตะลึงค้างไปชั่วขณะ สายตาไป๋เหวินซั่วทอประกายแรงกล้ามากขึ้น เขาเดินเข้ามายืนหน้าหลินหวั่นชีว บอกรักเธอด้วยสายตาร้อนแรงว่า: “หวั่นชีว เป็นแฟนผมได้ไหม?”
สำหรับสายตารอคอยของไป๋เหวินซั่น หลินหวั่นชีวไม่หวั่นไหวแม้เพียงนิด เธอมองเขาและตอบเขาด้วยความเย็นชาทั้งสายตาและน้ำเสียงว่า:
“ฉันมีแฟนแล้ว”
มีแฟนแล้ว?!
พอได้ยินคำนี้ หัวใจชายหนุ่มมากมายในงานกระตุกวูบ
สาวงามราวเทพธิดาคนนี้มีแฟนแล้ว?!
ใครกัน?!
“หวั่นชีว คุณพูดอะไรน่ะ? ผมไม่เข้าใจ?” สีหน้าไป๋เหวินซั่วซีดเผือดฉับพลัน แต่ไม่นานเขาก็สงบใจได้ พยายามฝืนยิ้มพูดต่อ ต้องยอมรับจริงๆว่า คำตอบของหลินหวั่นชีวอยู่เหนือความคาดหมายของเขามาก
ในความคิดของเขาแล้ว การได้ยินเขาบอกรัก หลินหวั่นชีวควรจะดีใจจนตีปีกถึงจะถูกสิ
ส่วนไอ้กระจอกอย่างเฉินเฟิงนั่น ไสหัวไปไกลได้แค่ไหนก็แค่นั้น
เพราะแค่หลินหวั่นชีวตาไม่บอด ก็ควรจะมองออกว่าเขากับเฉินเฟิงน่ะต่างกันขนาดไหน
แต่ไม่คิดว่า หลินหวั่นชีวจะตอบตรงแบบไม่ไว้หน้าเขาเลยแบบนี้
เหมือนมีระเบิดลงกลางงาน
แฟนของหลินหวั่นชีวอยู่ที่นี่ด้วย?!
อยู่ด้านล่างเวที?!
น่าตกใจเกินไปแล้วนะ!
อีกอย่าง จากคำพูดของไป๋เหวินซั่ว เหมือนจะประลองกับแฟนของหลินหวั่นชีวให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าใครควรได้หลินหวั่นชีวไปครอง
นี่มันตื่นเต้นมากเลยนะ
พริบตาเดียว เหล่านักศึกษาคึกคักกันถ้วนหน้า
“ไป๋เหวินซั่วกล้ามากไปแล้ว กล้าบอกรักกลางสาธารณะก็ว่าบ้าแล้ว นี่ยังจะท้าแฟนเขาต่อยตีอีก?”
“บ้าแล้ว บ้าแล้ว บ้าไปแล้วแน่!”
“ไป๋เหวินซั่วทำแบบนี้น่าจะมีผลกระทบต่อมหาลัยนะ เพราะเรื่องนี้เขาผิดเต็มๆเลย”
“เชอะ จะกระทบอะไรมากมายล่ะ นี่มันมหาลัย ไม่ใช่ม.ปลาย บอกรักต่อหน้าสาธารณชนจะกระทบอะไรมากมายล่ะ”
“ลองถอยกลับมาคิดดูนะ ต่อให้มีผลกระทบจริง พ่อของไป๋เหวินซั่วก็สกัดข่าวทุกอย่างลงไปได้น่า”
“จะว่าไป พ่อของไป๋เหวินซั่วนี่ใหญ่มาจากไหนนี่ ทำไมเห็นไป๋เหวินซั่วชอบเข้าออกห้องทำงานอธิการบดีมหาลัยจังเลย”
“ไป๋เสี้ยวเทียนน่ะรู้จักไหม?”
“ไป๋เสี้ยวเทียน?! นายบอกว่าพ่อของไป๋เหวินซั่วคือไป๋เสี้ยวเทียน?!”
“พระเจ้า ไม่จริงมั้ง ไป๋เสี้ยวเทียนน่ะใหญ่กว่าจูชิ่งเฟิงมากหลายขุมเลยนะ ถ้าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ ห้องสมุดมหาลัยเราน่ะ ไป๋เสี้ยวเทียนเป็นคนบริจาคเงินสร้างใช่ไหม”
“ใช่ ห้องสมุดมหาลัยเราน่ะเงินบริจาคมาจากไป๋เสี้ยวเทียน”
พ่อของไป๋เหวินซั่วคือไป๋เสี้ยวเทียน แถมไป๋เสี้ยวเทียนยังออกเงินบริจาคสร้างห้องสมุดตึกหนึ่งให้มหาลัยจงไห่ด้วย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...