ลูกเขยมังกร นิยาย บท 414

บทที่ 414 ความคิดตื้นๆของหลินหลัน

หลังจากที่เงียบอยู่นานครู่หนึ่ง ในที่สุดเฉินเฟิงก็เอ่ยปากพูด：“ผมไม่เป็นไร"

ถึงแม้เสี้ยเมิ่งเหยาจะไม่ได้พูดออกมาชัดเจน แต่เฉินเฟิงกลับรู้ดี สิ่งที่เสี้ยเมิ่งเหยาถามก็คือ สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ที่สะพานปินเจียง

"แล้วเธอละคะ?" เสี้ยเมิ่งเหยาถามอีกประโยค

เฉินเฟิงเงียบไปครู่หนึ่ง：“เธอก็ไม่เป็นไร"

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ" เสี้ยเมิ่งเหยาพยักหน้าเบาๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมา สำหรับหลินหวั่นชีว เธอมีความรู้สึกหนึ่งที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้

จะบอกว่าเกลียด เธอก็ไม่ได้เกลียด

เพราะถึงยังไงในช่วงเวลาคับขัน หลินหวั่นชีวยอมสละชีวิตของตนเองเพื่อช่วยเฉินเฟิง

แค่ข้อนี้ เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะเกลียดหลินหวั่นชีวแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ รักเฉินเฟิงมากเหมือนเธอ

แต่จะบอกว่า เธอก็ไม่ชอบผู้หญิงคนนี้

เพราะถึงอย่างไรการปรากฏตัวของหลินหวั่นชีว ทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับเฉินเฟิง อยู่ในอันตรายเป็นครั้งแรก

เฉินเฟิงไม่รู้ว่าตอนนี้เสี้ยเมิ่งเหยากำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขาพอจะเดาได้บ้างเล็กน้อย

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาคงบอกกับเสี้ยเมิ่งเหยาไปแล้ว ระหว่างเขากับหลินหวั่นชีว ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน

แต่เวลานี้ เขากลับพูดไม่ออก

เขาถามใจตนเองแล้วรู้สึกละอาย

ผ่านเรื่องแบบนี้ เป็นไปได้ยังไงที่ในใจของเขาจะไม่มีหลินหวั่นชีว?

เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดา เขาไม่ใช่เทพ หัวใจของเขาไม่ได้ทำจากเหล็ก

ในช่วงเวลาคับขัน หลินหวั่นชีวผลักเขาทิ้งโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ภาพที่เธอเผชิญหน้ากับรถแลนด์โรเวอร์ สลักอยู่ในใจเขาไปชั่วนิรันดร์แล้ว

เมื่อก่อน เฉินเฟิงสามารถพูดได้อย่างชัดเจน ในใจของเขาไม่มีหลินหวั่นชีว

แต่หลังจากผ่านเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ หัวใจของเขา กลับเปิดประตูให้หลินหวั่นชีว

หลังจากเงียบอยู่นานครู่หนึ่ง เสี้ยเมิ่งเหยาพูดขึ้นก่อน：“เรื่องนัดบอร์ดวันนี้ แม่ของฉันหลอกฉันไปค่ะ ฉันเองก็เพิ่งรู้ตอนที่ไปถึง แม่กับหลินเย่นนัดแนะเรื่องนัดบอร์ดให้ฉัน"

"ขอโทษด้วย ที่ผมเข้าใจคุณผิด"

เฉินเฟิงพูดอย่างรู้สึกผิด ความเป็นจริงตอนที่อยู่ที่ฮงเยคลับ เขาดูออกตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้มานัดบอร์ดด้วยความยินยอม

ตอนนั้นที่เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ยอมไปกับเขา สาเหตุหลักๆเป็นเพราะอู่จื้อเคอเรียกหลินหวั่นชีวว่าพี่สะใภ้

ไม่ได้เป็นเพราะเขาเข้าใจผิดว่าเสี้ยเมิ่งเหยาตั้งใจออกมานัดบอร์ด

"ไม่เป็นไรค่ะ" เสี้ยเมิ่งเหยาตอบเสียงเรียบ เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตนเองต้องเป็นคนยอมเสียหน้าเพื่ออธิบายด้วย คงเป็นเพราะไม่อยากให้ในใจของเฉินเฟิงต้องรู้สึกข้องใจ และมีความเป็นไปได้เพราะอยากพิสูจน์ตนเอง ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เปลี่ยนใจง่าย หรืออาจจะเป็นเพราะ......การปรากฏตัวของหลินหวั่นชีว ทำให้เธอรู้สึกอยู่ในอันตราย

"จริงด้วย เรื่องหลิวเส้าฝู้ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นฝีมือของคุณใช่ไหมคะ?" หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเสี้ยเมิ่งเหยาตัดสินใจถามคำถามนี้ออกไป เธอสงสัยตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว คนที่ทำให้หลิวเส้าฝู้หายไปอย่างไร้ร่องรอยคือเฉินเฟิง วันนี้หลังจากที่รู้จากหลินหลันว่าเฉินเฟิงมาที่จงไห่ได้ระยะหนึ่งแล้ว เธอก็ยิ่งสงสัยมากกว่าเดิม"

"ใช่ ฝีมือผมเอง"

เฉินเฟิงไม่ได้ปิดบัง แต่เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมา

เรื่องแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องปิดบัง ยิ่งไปกว่านั้น ขอเพียงแค่เสี้ยเมิ่งเหยาสืบ รายชื่อพนักงานที่เข้ามาในบริษัทช่วงนี้ เธอก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าเป็นฝีมือเขา

"ขอบคุณนะคะ" จิตใจของเสี้ยเมิ่งเหยาสับสนเล็กน้อย ที่แท้ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ เฉินเฟิงคอยจับตาดูเธอมาโดยตลอด

"คุ้นชินกับการทำงานที่บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปไหมครับ?" เฉินเฟิงถาม บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป เป็นบริษัทที่อยู่ในตลาดหุ้นซึ่งมีมูลค่าเกือบสามร้อยล้านหยวน แตกต่างจากบริษัทเล็กๆของตระกูลเสี้ย บริษัทขนาดใหญ่อย่างบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป ต้องการที่จะควบคุมดูแล จำเป็นต้องพิจารณาหลายด้าน

การโยกย้ายบุคลากร ธุรกรรมทางการเงิน อีกทั้งยังมีความเท่าเทียมระหว่างแผนก.....เรื่องพวกนี้เสี้ยเมิ่งเหยาต้องลงมือทำด้วยตนเอง