ลูกเขยมังกร นิยาย บท 416
บทที่416 แฟนคลับมีตติ้ง
"หวั่นชีวกลับเมืองชางโจวแล้ว?"
เซียวรั่วแปลกใจเล็กน้อย หลินหวั่นชีวจะกลับเมืองชางโจวในเวลานี้ทำไม?
"อืม เธอกลับเมืองชางโจวแล้ว ที่บ้านมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย" เฉินเฟิงตอบ
"ค่ะๆ เข้าใจแล้ว" เซียวรั่วพยักหน้า ถึงแม้สิ่งที่เฉิงเฟิงพูดจะฟังดูกะทันหันไปหน่อย แต่เซียวรั่วไม่ได้คิดมาก เธอรู้สึกว่าเฉินเฟิงไม่มีวันหลอกตน
"มีธุระอีกไหมครับ?" เมื่อเห็นเซียวรั่วพูดจบ แต่ยังคงไม่ได้ตัดสาย เฉินเฟิงจึงอดไม่ได้ที่จถาม
"เอ่อ......เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ ฉันอยากเลี้ยงอาหารพี่กับเพื่อนของพี่ เพราะครั้งที่แล้วเขาช่วยฉันจ่ายค่าของขวัญตั้งมากมาย" เซียวรั่วพูดด้วยความจริงจัง ความเป็นจริงในใจเธอแน่ใจแล้ว ‘เพื่อน’คนนั้นของเฉินเฟิงก็คือตัวเขาเอง
ที่เธอพูดแบบนี้ เป็นเพราะไม่อยากเปิดโปงเฉินเฟิงก็เท่านั้น
กินข้าว?
เมื่อได้ยินเซียวรั่วพูดแบบนี้ เฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะปวดหัว เพื่อนคนนั้นของเขา ก็คือตัวเขาเอง ตอนนี้เซียวรั่วจะกินข้าว เขาไม่สามารถแปลง‘เพื่อน’มาให้เซียวรั่วได้
"เมื่อหลายวันก่อนเพื่อนของพี่เพิ่งไปต่างประเทศ เขาคงต้องอยู่ต่างประเทศอีกสักพักหนึ่ง เรื่องกินข้าว ไว้คราวหน้าเนอะ" ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเฟิงตัดสินใจหาข้ออ้างเพื่อยื้อเวลา บางทียื้อไปสักช่วงหนึ่ง เซียวรั่วอาจจะลืมเรื่องนี้ก็ได้
เมื่อได้ยินเฉินเฟิงพูดแบบนี้ เซียวรั่วกระตุกยิ้มมุมปาก ‘เพื่อน’ที่เฉินเฟิงพูดถึงก็คือตัวเขาเอง ไม่อย่างนั้น อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ เธอกำลังจะเลี้ยงข้าว เพื่อนก็ไปต่างประเทศแล้ว
"พี่เฟิง ในเมื่อเพื่อนของพี่ไม่มีเวลา แต่พี่คงจะมีเวลาใช่ไหมคะ?" เซียวรั่วยิ้มแล้วเอ่ยถาม ถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
"พี่......มีสิ" เงียบไปครู่หนึ่ง เฉินเฟิงจึงตอบกลับ
"ฮี่ๆ ถ้าอย่างนั้นก็ดีค่ะ พี่เฟิง คืนนี้หนึ่งทุ่ม พวกเราเจอกันที่เจียงหมั่นโล๋ ไม่ได้เจอกันก็ไม่กลับ"
"หา?"
"ห้ามปฏิเสธนะคะ！” เมื่อเห็นเฉินเฟิงมีท่าทีเหมือนจะปฏิเสธ เซียวรั่วจึงรีบพูดเสริม จุดประสงค์ของเธอในวันนี้คือเลี้ยงข้าวเฉินเฟิง สิ่งที่พูดมากมายในตอนแรกนั้น เพื่อเป็นการปูทางให้ตอนนี้ก็เท่านั้น ถ้าปล่อยให้เฉินเฟิงปฏิเสธ สิ่งที่เธอปูทางมาทั้งหมดก็เปล่าประโยชน์
"พี่ไม่ได้ปฏิเสธ......" เฉินเฟิงยิ้มเศร้า เห็นได้ชัดเซียวรั่วตั้งใจจะเลี้ยงข้าวเขา ต่อให้ครั้งนี้ปฏิเสธไป ก็ยังจะมีคราวหน้าอีก เช่นนั้นสู้จบๆไปตั้งแต่ครั้งนี้ยังดีกว่า
"ฮ่าๆๆ ไม่ปฏิเสธก็ดีที่สุดค่ะ" เซียวรั่วหัวเราะ เหมือนว่านึกอะไรขึ้นมาได้ เธอพูดขึ้นอีก：“จริงด้วย พี่เฟิง ตอนกินข้าวคืนนี้ ฉันอาจจะพาเพื่อนไปด้วย พวกเธอเป็นแฟนคลับของพี่ทั้งนั้น ชื่นชมพี่มานานแล้ว......"
"พี่เฟิง พี่คงไม่ถือสาใช่ไหมคะ?" เซียวรั่วถามหยั่งเชิง เฉินเฟิงในตอนนี้ เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวในใจของผู้หญิงในมหาวิทยาลัยจงไห่ เพลง《เฟือร์เอลีเซอ 》ของเขาไม่รู้ว่าเอาใจผู้หญิงไปกี่คนแล้ว
เมื่อก่อนนักศึกษาสาวในมหาวิทยาลัยจงไห่ บูชาไป๋เหวินซั่วเหมือนเทพเจ้า
แต่ไป๋เหวินซั่วกลับลอบทำร้ายเฉินเฟิงทำเรื่องชั่วช้าบนเวที
เรื่องลอบทำร้ายก็ช่างมันเถอะ แต่ยังลอบทำร้ายไม่สำเร็จ ในทางกลับกันเขาถูกเฉินเฟิงเอาคืนต่อยไปแค่หมัดเดียวก็ลงจากเวทีแล้ว
หมัดของเฉินเฟิง ทำให้ภาพลักษณ์ของไป๋เหวินซั่ว พังทลายลงจนหมด
ไป๋เหวินซั่วในตอนนี้ ไม่ต่างจากหนูข้างถนน แทบจะถูกนักศึกษาในมหาวิทยาลัยจงไห่รังเกียจกันหมด
ตรงกันข้ามกับเฉินเฟิง
เฉินเฟิงในตอนนี้ กลายเป็นคนที่มีหน้ามีตาที่สุดในมหาวิทยาลัยจงไห่
มีทักษะการเล่นเปียโนที่ยอดเยี่ยม ฝีมือยังไม่ธรรมดา สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เขายังเป็นเพื่อนกับคนที่มีชื่อเสียงอย่างฉูชีงฉือ
คนดังเหล่านี้ ไม่ว่าคนไหน ล้วนดึงดูดให้เขาเคารพเทิดทูล
ยิ่งไปกว่านั้น คนดังทั้งสามคนมารวมตัวอยู่ด้วยกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...