ลูกเขยมังกร นิยาย บท 417
บทที่417 หูเซอร์หยวน
เพราะถ้าเขาพูดออกมา จินเจี่ยจงก็จะฆ่าปิดปากเขาทันที
"เอาแบบนี้ พี่สือ พี่กระจายข่าวออกไปด้านนอก พูดไปว่า......" หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ สือโพ่จุนที่อยู่ปลายสาย ดวงตาเปล่งประกายขึ้นมา
สถานที่ที่นัดเจอกับเซียวรั่วคือเจียงหมั่นโล๋
เจียงหมั่นโล๋ ถึงแม้ชื่อจะมีคำว่าเจียง แต่ร้านอาหารแห่งนี้ กลับไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแม่น้ำ ร้านอาหารแห่งนี้ไม่ได้สร้างขึ้นติดกับแม่น้ำ แต่อยู่ในตัวเมืองที่เจริญรุ่งเรือง
ตอนที่เฉินเฟิงมาถึงเจียงหมั่นโล๋ เป็นเวลากินข้าวพอดี
ดังนั้นตรงหน้าประตูเจียงหมั่นโล๋ จึงมีคนมากมาย
มีหญิงสาวคนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดเดรสยาวสีดำ สง่างามและมีเสน่ห์
ใบหน้าของเธอไม่ได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง แต่กลับสวยจนทำให้คนหัวใจหวั่นไหว
เธอแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็เป็นจุดเด่นท่ามกลางผู้คนแล้ว
หญิงสาวคนนี้คือเซียวรั่ว
ตอนที่เฉินเฟิงมองดูเซียวรั่ว เซียวรั่วเองก็กำลังมองหาเฉินเฟิงจากฝูงชน
เธอมองเห็นเฉินเฟิงอย่างรวดเร็ว ตอนที่เห็นเฉินเฟิง ดวงตาคู่สวยของเซียวรั่วเปล่งประกาย
"พี่เฟิง ทางนี้ค่ะ！”เซียวรั่วโบกมือด้วยความดีใจ
เฉินเฟิงยิ้ม เดินไปตรงหน้าเซียวรั่วท่ามกลางสายตาอิจฉาของทุกคน
"ทำไมมีแค่เราคนเดียวละ? เพื่อนๆของเราล้ะ?" เฉินเฟิงมองเซียวรั่วแล้วเอ่ยถาม ตอนเย็น เซียวรั่วบอกกับเขาว่าจะพาเพื่อนมาด้วย แต่ว่าตอนนี้ กลับมีแค่เซียวรั่วคนเดียวที่รอเขา
"อยู่ข้างในค่ะ" เซียวรั่วชี้ไปที่ประตูใหญ่ของเจียงหมั่นโล๋ จากนั้นเธอก็พูดเสริม:“พี่เฟิง เพื่อนของฉันรอพี่ข้างในค่ะ"
"ตอนแรกพวกเธอก็อยากจะยืนรอพี่ด้านนอกกับฉัน แต่พวกเธอแต่ละคนเป็นคนสวยๆทั้งนั้น คนสวยๆอย่างพวกหนูยืนอยู่ด้วยกัน คนที่ไม่รู้คงคิดว่าพวกหนูเป็นพนักงานต้อนรับของเจียงหมั่นโล๋ ดังนั้นฉันก็เลยให้พวกเพื่อนเข้าไปรอด้านในค่ะ" เซียวรั่วโกหกหน้าตาย ความเป็นจริง ไม่ได้เป็นเพราะพวกเธอเหมือนพนักงานต้อนรับ เธอจึงให้เพื่อนๆเข้าไปด้านใน
แต่เป็นเพราะเมื่อกี้พวกเธอแค่ยืนตรงหน้าประตูประมาณสิบนาทีเท่านั้น ก็มีผู้ชายประมาณเจ็ดถึงแปดคนที่แสนขี้อวดมาขอวีแชทพวกเธอ อีกทั้งยังมีคนหนึ่งที่รวยมากๆ เขาเดินมาแล้วเสนอเงินหนึ่งล้านหยวนเพื่อเอาพวกเธอไปเลี้ยงดู
อย่างไม่ต้องสงสัย คนรวยคนนี้ถูกเพื่อนๆของเธอพูดตอบกลับอย่างน่าสงสาร ถึงขั้นลงไม้ลงมือ สุดท้ายถึงขั้นต้องให้ผู้จัดการของเจียงหมั่นโล๋ออกมาจัดการ
ถ้าไม่มีผู้จัดการของเจียงหมั่นโล๋ วันนี้คนรวยคนนั้นจะได้เดินออกไปจากเจียงหมั่นโล๋หรือไม่ยังเป็นปัญหา
เรื่องพวกนี้ เซียวรั่วให้เฉินเฟิงรู้ไม่ได้เด็ดขาด เธอกลัวว่าถ้าเฉินเฟิงรู้ว่าเพื่อนของเธอนิสัยดุร้ายกันขนาดนี้ เขาจะตั้งแง่กับเพื่อนของเธอ
"อื้ม พวกเราเข้าไปกันเถอะ อย่าให้พวกเธอรอนานเลย" เฉินเฟิงไม่ได้คิดอะไรมาก ความเป็นจริง เขาเองก็ไม่อยากให้ผู้หญิงสวยๆมายืนตรงหน้าประตูเพื่อรอเขา แค่เซียวรั่วคนเดียว ก็ทำให้สายตาอิจฉานับสิบคู่มองมาที่เขาแล้ว ถ้าหากว่าผู้หญิงเป็นกลุ่ม จะไหวหรอ?
ห้องที่เซียวรั่วจองเอาไว้อยู่ชั้นสาม ตอนที่เฉินเฟิงเดินมาถึงหน้าประตูห้อง เขาได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากด้านใน คล้ายว่าเป็นเสียงผู้หญิงกำลังพูดคุยหยอกล้อกัน
"อะแฮ่มๆ"
เซียวรั่วหน้าดำคร่ำเครียด เธอกระแอมไอไปสองครั้ง เสียงพูดคุยในห้องเงียบลงทันที
หลังจากที่ในห้องเงียบลง ใบหน้าของเซียวรั่วกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง เธอยื่นมือออกไปผลักประตู จากนั้นยืนอยู่ด้านข้าง：“พี่เฟิง เชิญเข้าค่ะ"
เฉินเฟิงพยักหน้าแล้วยิ้ม จากนั้นเดินเข้าไป
"พี่เฟิงสวัสดีค่ะ！”
เพิ่งเดินเข้าไปด้านใน หูของเขาก็ได้ยินเสียงใสเหมือนนกขมิ้นดังขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...