ลูกเขยมังกร นิยาย บท 421
บทที่ 421 ผมก็เหลือทนเหมือนกันนะ
“แกรก” เสียงแตกหักของกระดูกดังขึ้น รอยยิ้มแสยะที่มุมปากของก่วนฉู่อี้ยังไม่ทันได้เบ่งบานก็ถูกชะงักอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
เพราะพี่เสือที่เหนือมนุษย์คนนี้กระเด็นออกไปด้วยแรงหมัดของเฉินเฟิง
อีกอย่าง ดูเหมือนเขาจะขาหักด้วย?
ก่วนฉู่อี้ยังไม่แน่ใจว่าเสียงแตกหักของกระดูกนั้นดังมาจากขาของพี่เสือหรือไม่
“โอ้ย!”
วินาทีต่อมาเสียงกรีดร้องของพี่เสือก็ดังขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงนี้แล้วก่วนฉู่อี้ถึงกับตกใจตาค้าง ขาของพี่เสือ หักแล้วจริง ๆ!
เสียงนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ก่วนฉู่อี้ใจหาย แต่ยังทำให้ทุกคนในงานถึงกับตกใจจนหน้าซีดเหมือนกัน
ไม่มีใครคาดคิดได้ว่าเฉินเฟิงผู้อ่อนแอเมื่อต้องเจอกับคนอย่างพี่เสือแล้วจุดจบมันจะเป็นแบบนี้!
การเคลื่อนไหวเดียว!
แค่การเคลื่อนไหวเดียวเท่านั้น!
เฉินเฟิงกลับหักขาพี่เสือได้!
“ซี๊ด”
หลาย ๆ คนสูดปากเพราะรู้สึกเสียวไส้กับภาพที่เห็น
เพื่อนร่วมชั้นหลาย ๆ คนที่เดินเข้าไปเพื่อจะจัดการเฉินเฟิงก่อนหน้านี้ก็ทำหน้าไม่ถูกเช่นกัน
โชคดีที่เขายังไม่ได้ลงมือ มิฉะนั้นคนที่นอนดิ้นอยู่บนพื้นอาจจะเป็นพวกเขาก็ได้
“กระจอก! กระจอก!”
“ไอ่พวกกระจอก!”
ก่วนฉู่อี้รู้สึกโกรธมาก เขาไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ พี่เสือที่เปิดตัวอย่างน่าเกรงขามคนนี้กลับกลายเป็นการย้อมแมวขายเท่านั้น
“ยืนเหม่ออะไรกัน! ให้พวกมันรีบเข้าไปสิ!” ก่วนฉู่อี้หันไปมองผู้จัดการหวงอีกครั้ง ไม่ว่าด้วยวิธีไหน วันนี้เขาต้องกู้หน้ากลับมาให้ได้
“ยังจะเอาอีก?” เมื่อได้ยินคำพูดของก่วนฉู่อี้แล้วผู้จัดการหวงแทบจะร้องไห้ออกมา พี่เสือเคยเป็นหน่วยรบพิเศษของกองกำลังพิเศษในภาคตะวันตกเฉียงเหนือเชียวนะ แม้ว่าตอนนี้จะเกษียณอายุราชการแล้ว แต่ทักษะของเขายังคงเดิม บอกได้ว่าในเจียงหมั่นโล๋นี้ไม่มีใครสู้เขาได้หรอก
แต่ตอนนี้พี่เสือกลับถูกเฉินเฟิงอัดล้มด้วยหมัดเดียวแบบนี้ ถ้าให้คนอื่น ๆ เข้าไปมันจะไม่เป็นกระต่ายแหย่เสือหรือ อย่าขอให้พวกมันไปจัดการเฉินเฟิงเลย ขอให้พวกมันเข้าไปถึงตัวของเฉินเฟิงก่อนเถอะ
“คุณชายก่วน เราแจ้งตำรวจเถอะ คนของเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันหรอก......” ผู้จัดการหวงพูดอย่างขมขื่น เขาไม่อยากยั่วยุเฉินเฟิงจริง ๆ คนที่สามารถอัดพี่เสือขาหักด้วยหมัดเดียวแบบนี้ใครจะกล้ามีเรื่องด้วย
“แจ้งทำบ้าอะไร! กูบอกให้เรียกคนมาอีก!” ก่วนฉู่อี้โกรธจนแทบบ้า แจ้งตำรวจตอนนี้จะให้คุณชายก่วนเอาหน้าไว้ไหน?
“คุณชายก่วนครับ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดในเจียงหมั่นโล๋ของเราอยู่ที่นี่กันหมดแล้วครับ” ผู้จัดการหวงพูดด้วยความขมขื่น
“แมร่ง!” ก่วนฉู่อี้รู้สึกอึดอัดมาก เขากวาดสายตามองไปที่ชายหนุ่มผิวดำที่จะช่วยเขาก่อนหน้านี้ แต่เขายังไม่ทันพูดอะไรชายผิวดำก็ได้เดินถอยหลังแล้วยิ้มพูดอย่างขมขื่นว่า “พี่ก่วน ผมก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาหรอกครับ พี่หาคนอื่นเถอะครับ......”
ก่วนฉู่อี้หน้ามืดจนแทบจะเป็นลมทันที เขาไม่คิดเลยว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาจะเห็นแก่ตัวแบบนี้ เมื่อเห็นฝีมือของเฉินเฟิงแล้วทุกคนก็ไม่กล้าสู้อีก
เมื่อเทียบกับความหงุดหงิดของก่วนฉู่อี้แล้วตอนนี้เฉินเฟิงสงบนิ่งมาก เขายกมือขึ้นแล้วก้มดูนาฬิกาจากนั้นยิ้มพูด “ยังจะเรียกใครอีกไหม? ถ้ามีอีกผมจะรอที่นี่สิบห้านาที ช่วยเรียกคนที่เก่งที่สุดเท่าที่คุณรู้จักมาด้วยนะ แล้วก็เรียกมายิ่งเยอะยิ่งดี”
เรียกยิ่งเยอะยิ่งดี!
คำพูดของเฉินเฟิงทำให้ทุกคนต้องผวาอีกครั้ง
อะไรคือความเย่อหยิ่ง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...