บทที่ 443 เด็กไร้เดียงสา
พอออกจากบริษัท เฉินเฟิงก็กลับไปที่โรงแรมจิ่นไท่อีกครั้ง
พึ่งก้าวเข้าประตูโรงแรม ก็ชนกับเจ้าสามหวงและเฉินจื๋อหลี่ที่ออกมาจากลิฟท์พอดี
หลังจากบรรลุขั้นหั้วจิ้งแล้ว ออร่าเจ้าสามหวงก็ดีกว่าเมื่อก่อนมากเลย แถมยังดูหนุ่มขึ้นด้วย
“เจ้าแสบ พึ่งเลิกงานหรอ?” เจ้าสามหวงถามขึ้น
“อืม” เฉินเฟิงผงกหัว จากนั้นมองคนทั้งคู่: “นี่พวกนาย...กำลังจะออกไป?”
“ใช่ จะออกไปหาบ้านน่ะ เอาแต่พักโรงแรมมันก็ไม่ดีอ่ะนะ” เจ้าสามหวงบอก หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล เขาก็พักที่โรงแรมจิ่นไท่มาโดยตลอด ถึงจะเป็นโรงแรมระดับห้าดาว การบริการและข้าวของเพอร์เฟคส์มาก แต่เขามักรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปอย่าง เหมือนกับไม่สบายใจไงพิกล
“งั้นไปด้วยกันละกัน ฉันก็จะหาบ้านเหมือนกัน” เฉินเฟิงยิ้มบาง จริง เอาแต่อยู่โรงแรมมันก็ใช่ที่ ตอนนี้จงไห่ก็กลายเป็นครึ่งถิ่นเขาไปแล้ว บางครั้งจะจัดการเรื่องส่วนตัวบางอย่าง การอยู่โรงแรมทำให้ไม่สะดวกเอามากๆ
ทั้งสองตกลงกัน เตรียมจะออกไปข้างนอก ตอนนี้เองมือถือของเฉินเฟิงดังขึ้น
“พี่เฟิง” พอรับสาย ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้น
“หูเซอร์หยวน?” เฉินเฟิงอึ้งเล็กน้อย คนที่โทรหาเขาคือหูเซอร์หยวน
เพียงแต่ว่าทำไมหูเซอร์หยวนถึงว่างโทรหาเขาล่ะ?
“พี่เฟิง ตอนนี้ว่างไหมคะ? ฉันมีของบางอย่างจะให้พี่” หูเซอร์หยวนพูดเปิดเรื่องมาก่อนเลยในสาย
“ของอะไร?” เฉินเฟิงหรี่ตาครุ่นคิด
ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกระแวงหูเซอร์หยวนไงพิกล วันนั้นที่ไปงานร่วมรุ่น เดิมเขาคิดจะสืบเบื้องหลังหูเซอร์หยวนสักหน่อย แต่โดนเรื่องอื่นทำให้ลืมไป เขาเลยพักเรื่องตรวจสอบไว้ก่อน แต่วันนี้หูเซอร์หยวนก็โทรมาหาเขาอีก เธอมีเป้าหมายอะไรกันแน่?
“กุญแจพวงหนึ่งค่ะ” ในตอนที่เฉินเฟิงกำลังครุ่นคิด หูเซอร์หยวนพูดออกมาอีก
“กุญแจ?” เฉินเฟิงขมวดคิ้วงง
“ค่ะ กุญแจคฟหาสน์ของ Tianshan Living Area คุณน้าซูเก็บไว้ให้พี่ค่ะ”
ตอนได้ยินว่า Tianshan Living Area เฉินเฟิงยังไม่ทันพูดอะไร แต่พอได้ยินคำว่าคุณน้าซู มันทำให้ใจเขาหดเล็กลงฉับพลัน แม่เก็บไว้ให้เขา?!
“เธออยู่ที่ไหน?” เขาสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกหนึ่ง เฉินเฟิงถึงสงบจิตสงบใจลงได้ ไม่ว่าข่าวนี้ของหูเซอร์หยวนจะจริงหรือเท็จ เขาก็ลองไปดูสักครั้ง
“ฉันอยู่ที่ Tianshan Living Areaค่ะ” หูเซอร์หยวนบอก
“รอผม ผมจะรีบไป” เฉินเฟิงพูดเสียงขรึม พอพูดจบก็วางสายไป
“พวกเราอาจจะไม่ต้องซื้อบ้านแล้วล่ะ” เฉินเฟิงหันมองเจ้าสามหวงและเฉินจื๋อหลี่
“หมายความว่าไง?” ทั้งสองคนทำหน้างง
“แม่ฉันทิ้งบ้านไว้ให้ อยู่ที่Tianshan Living Area” เฉินเฟิงพูดตามตรง
“Tianshan Living Area?!” เฉินจื๋อหลี่เบิกตากล้าง แสดงความตกใจ: “อาจารย์อาเฉิน แม่อาจารย์อาทิ้งบ้านไว้ให้จริงหรอ?!”
“ทำไมหรอ บ้านที่นั่นมีอะไรพิเศษหรอ?” เฉินเฟิงอดถามไม่ได้
“มี!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...