ลูกเขยมังกร นิยาย บท 444

บทที่ 444 แม่ที่ไม่เหมือนกัน

“คุณหนูหู ไม่ใช่นะครับ ผมไม่ได้ว่าคุณหนูเป็นเด็กไร้เดียงสา ผม...ผมแค่ล้อเล่นกับน้องชายคนนี้เท่านั้นเอง...” ตอนนี้หัวหน้ายามใกล้ร้องไห้เต็มที่แล้ว ตีให้ตายเขาก็คิดไม่ถึงว่า เขาแค่หัวเราะเยาะไอ้กระจอกคนหนึ่งกลับทำให้เจ้าของหญิงที่แท้จริงของ Tianshan Living Areaไม่พอใจซะงั้น

“น้องชาย?!”

“แกเป็นใคร! กล้าเรียกพี่เฟิงว่าน้องชายหา!”

หูเซอร์หยวนปรี๊ดแตกทันที เจ้าคนดูถูกคนจากรูปลักษณ์ภายนอกนี่ กล้าเรียกเฉินเฟิงเป็นน้องชาย นี่ไม่ได้เหยียดหยามเฉินเฟิงหรือไง?!

พี่เฟิง?

พอได้ยินสรรพนามที่หูเซอร์หยวนเรียกเฉินเฟิง บรรดายามเกิดอาการอ้าปากค้างลิ้นแข็ง

คนที่อาศัยที่Tianshan Living Area ใครไม่รู้บ้างว่า หูเซอร์หยวนคือลูกสาวของหูจิงไห่ที่รวยเป็นอันดับหนึ่งของซูโจวรุ่นก่อน ปกติหูเซอร์หยวนถือตนเย่อหยิ่งจนเลื่องลือ คนธรรมดาอย่าว่าแต่จะให้เธอเรียกพี่เลย แค่ให้หูเซอร์หยวนมองเขาเต็มตายังไม่ได้เลย

แต่วันนี้หูเซอร์หยวนกลับเรียกไอ้กระจอกที่ขับออดี้คนนี้ว่าพี่เฟิง

ไอ้กระจอกนี่เป็นใครกันแน่?!

ยามหลายคนอดเบนสายตามองไปทางเฉินเฟิงไม่ได้ แต่กลับเห็นเฉินเฟิงส่ายหัวยิ้มแหย

“แก แก พวกแก เก็บข้าวของไสหัวกันไปได้เลย!”

ตอนนี้หูเซอร์หยวนมองยามหลายคนด้วยสายตาเย็นชา และไล่ออกอย่างไม่แคร์เลย พอพวกเขาได้ยินอย่างนั้นสีหน้าเปลี่ยนกันทันที:

“คุณหนูหู ให้โอกาสพวกเราอีกครั้งเถอะครับ พวกเราผิดไปแล้ว ต่อไปไม่กล้าดูคนแค่ภายนอกอีกแล้ว...”

“ยังคิดจะมีต่อไปอีกหรอ?!” หูเซอร์หยวนขมวดคิ้วแน่น กัดฟันกรอดพูดว่า: “ไสหัวกันไปเดี๋ยวนี้เลย!”

“คุณหนูหู...”

“เซอร์หยวน ให้โอกาสพวกเขาอีกครั้งเถอะ” ตอนนี้เองเฉินเฟิงพูดขึ้นยิ้มๆ

หูเซอร์หยวนมองเขาอย่างแปลกใจ แต่ก็เห็นเขายิ้มบอกว่า:

“พวกเขาไม่ได้ทำผิดอะไร แค่พยายามทำตามหน้าที่ตัวเองเท่านั้น ถ้าจะมีอะไรไม่สมควร ก็คงเป็นท่าทีพวกเขาเท่านั้นแหละ”

“ขอบคุณคุณเฉินมากครับ!”

“ขอบคุณคุณเฉินมากครับ!”

พอได้ยินเฉินเฟิงช่วยพูดให้พวกตน ยามหลายคนซาบซึ้งใจน้ำตาไหลพราก

คิ้วของหูเซอร์หยวนที่ขมวดมุ่นค่อยคลายลง “ในเมื่อพี่เฟิงขอร้องแทนพวกนาย งั้นฉันจะให้โอกาสพวกนายอีกครั้ง แต่เตือนไว้ก่อนเลยนะ ต่อไปฉันไม่อยากเห็นเรื่องแบบนี้เกิดอีกเป็นครั้งที่สอง เข้าใจไหม?!”

“เข้าใจเข้าใจครับ! คุณหนูหู คุณวางใจได้ ต่อไปพวกผมไม่กล้าแล้วครับ!” ยามหลายคนปาดเหงื่อที่หน้าผาก รีบรับประกัน

“เหอะ เอาให้ได้อย่างที่พูดละกัน” หูเซอร์หยวนแค่นเสียงหึ โชคดีที่เฉินเฟิงไม่ถือสา ไม่งั้นวันนี้เธอจะจับยามพวกนี้ถลกหนังแน่

“เอาล่ะ พี่เฟิง พวกเราเข้าไปกันเถอะค่ะ” เธอเบนสายตามาที่เฉินเฟิง หูเซอร์หยวนก็เปลี่ยนเป็นสีหน้ายิ้มแย้ม

เฉินเฟิงพยักหน้าเบาๆ และเดินตามไปขึ้นรถหูเซอร์หยวน ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นรถของหูเซอร์หยวนก็หยุดลงที่หน้าคฤหาสน์ใกล้ทะเลสาบ

คฤหาสน์มีกำแพง สูงมาก เป็นสีขาว ประตูใหญ่ทำด้วยทองแดงกันกระสุน จากการประเมินคร่าวๆ ค่าตกแต่งต้องมีอย่างน้อยสิบล้านขึ้นไป

พอเข้าไปในเขตกำแพง ตึกรโหฐานโดดเด่น ข้างหนึ่งเป็นตึกหลัก อีกข้างเป็นสวนดอกไม้

สวนดอกไม้จัดแต่งเป็นสไตล์เรียบง่ายแบบสมัยใหม่ มีถนนก้อนหินสลับพื้นหญ้า บลูสโตนจัดเรียงทับซ้อนกันเป็นระเบียบเรียบร้อย

พอหันไปมองตึกหลัก เสาหลักทำจากหินอ่อน ยึดผิดเป็นอิฐสีแดง มองแวบแรกเหมือนหลุดเข้าไปในยุคปฏิวัติของสาธารณรัฐจีน

การตกแต่งของคฤหาสน์นี้แตกต่างจากคฤหาสน์อื่นใกล้เคียงโดยสิ้นเชิง

คฤหาสน์อื่นส่วนมากจะเป็นสไตล์ยุโรปสมัยใหม่