ลูกเขยมังกร นิยาย บท 480
บทที่ 480 ศัตรูปะหน้ากัน
หลินเสวียนขมวดคิ้วหนักขึ้น เขาหันไปมองหลินอู่: “หลินอู่ นี่มันเรื่องอะไรกัน? แกจองห้องโรงแรมนี้ไว้ไม่ใช่หรือไง?”
เรื่องานเลี้ยงวันเกิดหลินเซียวเสียนหลินอู่เป็นคนจัดการทั้งหมด หลินเสวียนไม่รู้เรื่องเลย
“ใช่ไง ผมจองห้องโรงแรมนี้ไว้จริงๆนะ” หลินอู่เดินเข้ามาอย่างงุนงง ถามกับพนักงานต้อนรับหน้าประตูว่า:
“ผู้จัดการพวกคุณคือหยางเทียนกั๋วใช่ไหม? วันก่อนผมโทรหาเขา เขาบอกจะเหลือห้องจัดงานไว้ให้ผมห้องหนึ่ง”
“ใช่ ผมชื่อหลินอู่” หลินอู่แจ้งชื่อตัวเองไป
พนักงานต้อนรับหน้าโรงแรมสองคนมองหน้ากัน และหยิบวิทยุสื่อสารออกมาติดต่อหยางเทียนกั๋ว
“ผู้จัดการหยาง ที่นี่มีคุณผู้ชายคนหนึ่งชื่อว่าหลินอู่บอกว่าจองห้องจัดงานไว้กับคุณ ไม่ทราบว่ามีเรื่องนี้ไหมครับ?”
“หลินอู่?” ทางนั้นอึ้งก่อน และบอกทันทีว่า: “ผมไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เขาไม่ได้จองห้องไว้กับผมด้วย”
“โอเคครับ”
พอวางสายกับหยางเทียนกั๋วเสร็จ พนักงานต้อนรับก็ปิดวิทยุสื่อสารของตน หันมาบอกหลินอู่ว่า: “ขอโทษนะครับ คุณหลิน ผู้จัดการหยางของเราบอกว่าไม่เคยได้ยินชื่อคุณมาก่อนเลย”
“บ้าเอ้ย!” หลินอู่โกรธจนสบถออกมา “วันก่อนฉันพึ่งโทรหาเขาแท้ๆ บันทึกการโทรออกยังอยู่เลย”
“โทรอีกรอบ” คราวนี้หลินเสวียนสั่งเสียงเย็น เขาไม่คิดว่าวันนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น งานวันเกิดหลินเซียวเสียนครั้งนี้นอกจากคนตระกูลหลินแล้ว ยังเชิญคู่ค้าทำธุรกิจของตระกูลหลินมาไม่น้อย ไม่นานคนพวกนั้นก็จะมาถึง ถ้ามาถึงแล้วพบว่าไม่ได้จองสถานที่จัดงานให้เรียบร้อย งานนี้หน้าตาตระกูลหลินแตกไม่รับเย็บแน่
“ครับ พี่ใหญ่” หลินอู่รับคำเสียงขรึม และหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์หยางเทียนกั๋ว แต่โทรอยู่นาน ปลายสายไม่ว่างตลอดเลย
“ไอ้เวรเอ้ย มันบล็อกผมแล้ว” หลินอู่ด่าลั่น
สีหน้าหลินเสวียนไม่ดีนักพลางว่า: “แกทำงานยังไง? เรื่องเล็กแค่นี้ยังจัดการให้ดีไม่ได้”
“พี่ใหญ่ ผมเปล่านะ วันก่อนตอนผมโทรหามัน มันรับปากผมดิบดีว่าจะเก็บห้องจัดงานที่ใหญ่ที่สุดไว้ให้ ใครจะคิดว่า...” หลินอู่พูดอย่างโมโห และหันไปตวาดใส่พนักงานต้อนรับหน้าประตูสองคนว่า: “ไปตามเจ้านั่นออกมาพบฉันเดี๋ยวนี้!”
“คุณผู้ชายท่านนี้ สุภาพหน่อยนะครับ! ผู้จัดการหยางของเราบอกแล้วว่าไม่รู้จักคุณ” พนักงานต้อนรับมีสีหน้าเย็นชาเหมือนกัน ที่จริงดูจากปฏิกิริยาของหลินอู่แล้ว เขาไม่ได้โกหก เขาโทรหาหยางเทียนกั๋วเพื่อจองห้องจัดงานจริงๆ
ส่วนการที่หยางเทียนกั๋วพูดแบบนั้น เหตุผลมันง่ายมาก ห้องจัดงานที่หลินอู่จองโดนคนอื่นแย่งไป หยางเทียนกั๋วไม่รู้จะอธิบายกับหลินอู่ยังไง เลยได้แต่บอกว่าไม่รู้จักหลินอู่
หยางเทียนกั๋วอยากไล่หลินอู่ไปให้พ้นๆผ่านทางพวกเขา
ในฐานะพนักงานต้อนรับหน้าประตู พวกเขามองเห็นจุดประสงค์หยางเทียนกั๋วง่ายดายมาก
“โกหก! เจ้าบ้านั่นจะไม่รู้จักฉันได้ยังไง! ให้ฉันเข้าไป ฉันจะไปคุยกับมันให้รู้เรื่อง” หลินอู่โกรธจัด เตรียมบุกแหกทาง
พนักงานต้อนรับสองคนแค่นเสียงหึ ผลักหลินอู่ออกไปเลย
“คุณผู้ชายคนนี้ ถ้าคุณทำแบบนี้ ผมจะเรียกยามแล้วนะครับ”
“เรียกเล้ย แกคิดว่าฉันกลัวแกหรือไง...”
“หลินอู่!” คราวนี้หลินเสวียนตะคอกหนึ่งที ดึงหลินอู่ที่โกรธหน้าดำหน้าแดงกลับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...