ลูกเขยมังกร นิยาย บท 482

บทที่ 482 ยังจะดื้อด้านเข้าไป

“หกเต็มสิบ” เฉินเฟิงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ พูดไป ความจริงแล้ว เขาจะเอาห้องเลี้ยงรับรองมาจากมือของหวางเต๋อฟานั้น มั่นใจเกิน100ด้วยซ้ำ แต่ที่ไม่พูดความจริง เพราะกลัวว่าเดี๋ยวหลินเซียวเสียนจะรู้สึกว่าเขาคิดเพ้อเจ้อ

“หกในสิบเปอร์เซ็นต์?”

หลินเซียวเสียนพยักหน้าเล็กน้อย พลางหันมามองเฉินเฟิงด้วยแววตาชื่นชม ถึงแม้ว่าเฉินเฟิงไม่มีความสามารถที่จะเอาห้องโถงรับรองชั้นหนึ่งมาจากหวางเต๋อฟาได้ แต่การแสดงออกของเฉินเฟิง เขาถูกใจมาก

“งั้นแก...ไปลองดูแล้วกัน”

หลินเซียวเสียนเน้นทำละคำ

เฉินเฟิงพยักหน้าให้ จากนั้นก็เดินไปทางพนักงานเปิดประตูทั้งสองคน

“ให้หวางเต๋อฟามาหาฉันหน่อย” เฉินเฟิงมองไปทางพนักงานเปิดประตูทั้งสองคนอย่างไร้อารมณ์

พนักงานเปิดประตูทั้งสองคนทำสีหน้าตะลึง เพราะว่าไม่คิดเลยว่าเฉินเฟิงจะใช้น้ำเสียงนี้มาพูดคุยกับพวกเขา

เวลานั้นเอง สีหน้าของทั้งสองคนตีหน้าขรึมทันที “แกเป็นใคร? ประธานหวางกับแกสนิทกันมากใช่ไหม?”

“แกอย่ามาสนใจเลยว่าฉันเป็นใคร ขอแค่แกไปทำตามที่ฉันสั่งก็พอ” เฉินเฟิงเอ่ยปากพูดตามปกติ

“ถ้าเราไม่ทำตามที่แกพูดล่ะ?!” ทั้งสองคนตีหน้าตาย นัยน์ตาฉายแววความโกรธขึ้นมา ถึงแม้ว่าตำแหน่งเขาก็แค่พนักงานเปิดประตู แต่ว่าถึงยังไงพวกเขาก็เป็นพนักงานเปิดประตูของโรงแรมจินหม่า

ถึงแม้ว่าฐานะของหลินเสวียนจะไม่ได้สูงส่งอะไร แต่การที่พูดคุยกับพวกเขานั้นก็ต้องเกรงอกเกรงใจอยู่ ทว่าเฉินเฟิงนั้น มาถึงก็ออกคำสั่ง จะให้พวกเขาอดทนไปได้ยังไง?

เฉินเฟิงได้แต่ยิ้มให้เล็กน้อย และไม่คุยกับพนักงานเปิดประตูสองคนมากมาย พลันยื่นมือออกไปทั้งสองข้าง จับไปที่ปกคอเสื้อของทั้งสองคนเอาไว้ จากนั้นก็สะบัดพวกเขาให้ออกไปจากทาง

ภาพที่รุนแรงเช่นนั้น ทำให้คนในตระกูลหลินต่างตกใจอยู่ไม่น้อย เพราะทุกคนต่างคิดว่าเฉินเฟิงจะพูดแกมขอร้องพนักงานเปิดประตู เพื่อให้พนักงานเปิดประตูให้เขาเข้าไปด้านใน แต่ไม่คิดเลยว่า เฉินเฟิงจะลงไม้ลงมือด้วย

เขาเป็นบ้าไปหรือเปล่าเนี่ย?

หรือว่าเขาไม่รู้ว่าที่นี่คือโรงแรมจินหม่าเหรอ?

หรือว่าเขาไม่รู้ว่า คนที่อยู่เบื้องหลังของโรมแรมจินหม่า คนที่เป็นพี่ใหญ่ของวงการธุรกิจเมืองจงไห่ไม่ใช่เหรอ?

แล้วดันมาก่อเรื่องที่นี่ เฉินเฟิงรนหาที่ตายชัดๆ สงสัยคงเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิตไปแล้ว!

พนักงานเปิดประตูทั้งสองคนรีบลุกจากพื้นขึ้น แล้วพ่นคำพูดเกรี้ยวกราดลงในวิทยุสื่อสาร “หัวหน้ารภป.หลิว พาคนมาที่นี่เร็ว มีคนกำลังก่อเรื่องขึ้น”

ทีมรปภ.ของโรมแรมจินหม่ามีปฏิกิริยาเร็วมาก ไม่ถึงสิบวินาที มีเจ็ดถึงแปดคนที่ใส่ชุดรปภ.สีดำเต็มยศพร้อมทั้งในมือถือกระบองมาด้วย จากนั้นก็ล้อมตัวเฉินเฟิงเอาไว้

เมื่อเห็นภาพแบบนั้น ทุกคนในตระกูลหลินต่างเหมือนๆ กัน

“เชอะ ที่พี่เขยพูดว่ามีความเป็นไปได้อยู่หกเปอร์เซ็นต์ในการมุละลุเข้าไปในโรงแรมจินหม่า...”

หลินโย่วทนไม่ได้กับคำถากถาง สำหรับเขาแล้ว เฉินเฟิงคนที่สมองพิการ เพราะโรงแรมจินหม่าเป็นโรงแรมระดับห้าดาวของเมืองจงไห่ เจ้าของของโรงแรมนั้นเป็นอภิมหาเศรษฐีลำดับต้นๆ บางคน ที่ทรัพย์สินมีอยู่เป็นหลายแสนล้าน

ในบรรดาสถานที่ที่จัดอยู่ในระดับสามของเมืองจงไห่นั้น แทบไม่มีใครกล้าเข้ามาก่อเรื่องกับทางโรงแรมจินหม่าเลย

ที่เมื่อครู่หลินเสวียนทำไมถึงทำเสียงอ่อนโยนกับพนักงานเฝ้าประตูทั้งสองคน? เพราะว่ายังคำนึงถึงสถานะของเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังของโรมแรมจินหม่านะสิ

แต่ผลลัพธ์ที่ได้จากเฉินเฟิง ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ลงไม้ลงมือพนักงานเฝ้าประตูสองคนนั้นผลักจนล้ม

เรื่องพรรค์นี้ มันแตกต่างจากอันธพาลข้างถนนยังไง?