ลูกเขยมังกร นิยาย บท 493
บทที่ 493 ฉินเสวี่ยนหรัวเป็นอะไรกับนาย
“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณจะรู้ได้ยังไงว่าคุณผู้หญิงท่านนี้ไม่ชอบดื่มเหล้า? บางทีเธออาจจะแค่ไม่ชอบดื่มเหล้าราคาถูกก็ได้” พนักงานสาวสวยมองเฉินเฟิงอย่างดูถูก ไวน์แดงเหมือนกัน ขวดที่วางบนโต๊ะเฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยาเป็นแค่ไวน์แดงธรรมดาราคาแปดร้อยกว่า แต่ไวน์ที่ฉินหมิงส่งให้กลับเป็น Lafite ที่ราคาสามหมื่นกว่า Lafiteของฉินหมิงหนึ่งแก้วราคานำหน้าไวน์ของเฉินเฟิงหลายขวดเลย
“เธอชอบไม่ชอบเหล้าราคาถูกเกี่ยวกับคุณหรอ?” เฉินเฟิงมองหน้าพนักงานสาวสวยนิ่งๆ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ฉินหมิงที่ว่าคงให้ค่าคอมมิชชั่นกับสาวสวยคนนี้ไม่น้อย ไม่งั้นเธอคงไม่พยายามขนาดนี้
“กับฉัน? เหอะๆ ไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้ว ฉันแค่รู้สึกว่าคุณผู้หญิงคนนี้ไม่ควรจะดื่มเหล้าราคาถูกแบบนี้ เธอคงจะมีทางเลือกที่ดีกว่านี้” พนักงานสาวสวยยิ้มหยัน เธอเองไม่รู้ว่าเฉินเฟิงเอาหน้าจากไหนมาทนฝืนอยู่เนี่ย ถ้าเป็นเธอเห็นคุณชายมีระดับแบบฉินหมิงมาตามจีบเสี้ยเมิ่งเหยา เธอคงยอมแพ้เลิกจีบเสี้ยเมิ่งเหยาโดยดี และยกเสี้ยเมิ่งเหยาให้ฉินหมิงแน่
พนักงานสาวสวยเบนสายตาไปที่เสี้ยเมิ่งเหยาอีกพลางว่า: “คุณผู้หญิงคะ เอาพอประมาณพอนะคะ ถ้าเล่นตัวอีกจะดูไม่ดีแล้ว...”
“ปึ้ง”
เสี้ยเมิ่งเหยาตบโต๊ะเสียงดังปั้งด้วยสีหน้าเย็นชา เธอลุกขึ้นไล่พนักงานสาวสวยทันที: “ไสหัวไปเลยไป！”
“ว้าว----“
ตอนนี้เองฉินหมิงที่ยืนมองดูเหตุการณ์ก็ยกแก้วไวน์เดินเข้ามา
บรรยากาศสงบขึ้นทันที
สีหน้าเขาแสดงถึงความกระหยิ่มยิ้มย่อง
ชายหญิงหกเจ็ดคนที่นั่งโต๊ะเดียวกับเขาต่างพากันเดินตามมายิ้มๆ
“คุณชายฉิน แม่สาวน้อยนี่เหมือนจะโกรธแล้วนะ”
“เหอะๆ โกรธ? ล้อเล่นน่า ไม่แน่ในใจจะยิ้มหน้าบานแล้วก็ได้”
“ฮะฮะ ก็จริงนะ ฉันจำได้ครั้งที่แล้วมีเน็ตไอดอลคนหนึ่งเข้าตาคุณชายฉิน ตอนแรกหล่อนก็ทำตัวเหมือนแม่สาวน้อยนี่เหมือนกัน ไล่คุณชายฉินให้ไสหัวไป แต่สุดท้ายกลับยอมอ้าขาให้กับเงินหนึ่งล้านของคุณชายฉิน”
“พวกนายลองเดาสิ ขาแม่สาวน้อยนี่ต้องใช้เงินเท่าไหร่ถึงยอมอ้า?”
“สองล้านล่ะมั้ง แม่สาวน้อยนี่สวยกว่าแม่เน็ตไอดอลคนนั้นมากเลย”
“ไม่แน่ แม่สาวน้อยนี่ถึงจะสวยกว่าเน็ตไอดอลคนนั้นมาก แต่ดูเหมือนไม่เคยเจอโลกกว้างเลยนี่” ชายหนุ่มเจาะหูกับชายหญิงคนอื่นที่ยืนหลังฉินหมิงวิพากษ์วิจารณ์กันเมามันส์ ในสายตาพวกเขา ผู้หญิงก็คือของเล่น แตกต่างกันแค่ตรงที่ บางคนใช้แค่เงินไม่กี่หมื่นก็ยอมอ้าขาแล้ว แต่ของเล่นบางคนต้องใช้หลายแสน หรืออาจจะหลายล้านถึงยอมอ้าขา
ก็เหมือนพนักงานเสิร์ฟสาวสวยตรงหน้า เป็นพวกให้แค่ไม่กี่หมื่นก็ยอมอ้าขาแล้ว
ส่วนเกรดพรีเมี่ยมอย่างเสี้ยเมิ่งเหยา ดูท่าต้องหลายล้านอัพ
“สาวสวยสวัสดีครับ ผมชื่อฉินหมิง ประธานกรรมการเทียนหยู่กรุ๊ป วันนี้บุพเพให้เรามาเจอกัน ไม่ทราบว่าจะพอให้เกียรติดื่มเป็นเพื่อนผมซักหน่อยได้ไหม?”
ฉินหมิงเดินมายืนหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา ยื่นมือตัวเองออกมา เขาแจ้งแค่ชื่อบริษัทตัวเอง ไม่ได้บอกชื่อตระกูลฉิน ที่ไม่บอก เพราะเขาคิดว่า จะแอ้มผู้หญิงอย่างเสี้ยเมิ่งเหยา ไม่จำเป็นต้องเอ่ยชื่อตระกูลฉินหรอก แค่ชื่อบริษัทก็พอถมถืด
หนึ่งวิ สองวิ สามวิ...
สิบวินาทีผ่านไปแล้ว
เสี้ยเมิ่งเหยายังคงยืนนิ่งมองฉินหมิงด้วยสีหน้าเย็นชา ไม่ได้ทำหรือพูดอะไรเลย
สีหน้ากระหยิ่มอย่างมั่นใจของฉินหมิงเริ่มค่อยๆหายไป
“คุณชายฉินอุตส่าห์เข้ามาทาบทามเองแล้ว อย่าเล่นตัวไปเลยน่า ถ้าทำคุณชายฉินโกรธขึ้นมา คุณนั่นแหละจะเดือดร้อนนะ!” พนักงานสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆทนดูต่อไปไม่ไหว ตะคอกเสียงแทรกขึ้นมา
“ต้องอ่อนโยนกับสาวสวยสิ”
ฉินหมิงยิ้มบาง แกล้งโบกมืออย่างไม่สนใจ และยกแก้วไวน์หมุนหันไปมองเฉินเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ:
“คุณผู้ชายคนนี้ สาวสวยคนนี้...เป็นอะไรกับนายหรอ?”
“เมีย” เฉินเฟิงตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“เมีย?” ฉินหมิงยิ้มบาง “นับตั้งแต่นี้ไปเธอไม่ใช่แล้วล่ะ”
“หือ?” เฉินเฟิงเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...