ลูกเขยมังกร นิยาย บท 494
บทที่ 494 ของหวาน
พวกเพื่อนขยะของฉินหมิงต่างพากันกรูเข้ามา ตัวหัวหน้าคือชายหนุ่มเจาะหูที่เมื่อกี้พูดจาไม่ดีนั่น
เฉินเฟิงยิ้มเย็น ยกเท้าเตะออกไป
“ปึ้ก”
แรงใหญ่ของเท้าเล่นเอาชายหนุ่มเจาะหูกระเด็นลอยไปสี่ห้าเมตร
แม้แต่เพื่อนเขาอีกสามคนก็โดนหางเลขไปชนกับโต๊ะอาหาร แก้วไวน์สิบกว่าใบหล่นแตกพื้นเกรียวกราว
เละตุ้มเป๊ะ
แขกทั้งหมดในห้องอาหารตะลึงเป็นไก่ตาแตก
ใครก็ไม่คิดว่าเฉินเฟิงจะลงมือเอาดื้อๆเลย
นั่นฉินหมิงนะ คุณชายตระกูลฉินซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของจงไห่
เฉินเฟิงไม่พูดพล่ามทำเพลงลงมือเอาดื้อๆเลย?
เขาไม่กลัวตายหรือไง?
และนอกจากฉินหมิงแล้ว ชายหนุ่มเจาะหูกับชายหญิงอีกหลายคนนั่นก็เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกคนรวยกันทั้งนั้น ดูแค่เสื้อผ้าพวกเขา อย่างน้อยต้องมีหลายแสนอัพล่ะ
คนแบบนี้เฉินเฟิงกล้าลงมือได้ยังไง?
“ไอ้เลว ฉันจะฆ่าแก!”
ฉินหมิงตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้น เขาตะคอกดังด้วยความโกรธ ตอนนี้เขาไม่เหลือสติแล้ว เขาคิดแค่อย่างเดียวคือ ฆ่าเฉินเฟิงที่ยืนตรงหน้า!
ฉินหมิงยกขวดเหล้าขึ้นพุ่งเข้าหาเฉินเฟิง
เฉินเฟิงสีหน้าเรียบเฉย ยกเท้าเตะออกไป!
เขาร้องโหยหวนอย่างเจ็บปาด และลอยกระเด็นออกไป!
“คุณชายฉิน!”
พอเห็นฉากนี้แล้ว ชายหญิงหลายคนเบิกตาโพลง
จบกัน!
จบกันแล้วงานนี้!
ฉินหมิงโดนทำร้ายจนเป็นแบบนี้ ไม่เพียงเฉินเฟิงต้องตาย พวกเขาเองก็ต้องโดนหางเลขไปด้วย!
“ไอ้บ้าเอ๊ย แกรู้ไหมว่าแกทำร้ายใครน่ะหะ?! แกอยากตายหรือไงหา!”
ชายหนุ่มเจาะหูสองตาแดงก่ำ มองเฉินเฟิงอย่างโกรธจัด ฉินหมิงเกิดเรื่อง ตระกูลฉินจะเล่นงานเขาเป็นคนแรกเลย เพราะวันนี้เขาพาฉินหมิงออกมา
เฉินเฟิงไม่สนใจชายหนุ่มเจาะหู และเบนสายตาไปที่พนักงานเสิร์ฟสาวสวย: “ของหวานที่พวกเราสั่งล่ะ?”
ของหวาน?
พอได้ยินคำนี้ แขกมากมายในห้องอาหารพากันสะอึกอึ้ง ถึงตอนนี้แล้วยังอยากกินของหวาน? นายไม่รู้ว่าคำว่าตายสะกดยังไงหรือไงเนี่ย?
พนักงานเสิร์ฟสาวสวยโกรธปรี๊ดแตก:
“ไอ้บ้าเอ๊ย ยังมีหน้ามาคิดถึงของหวานอีกหรอไง?!”
“นายคิดให้ดีก่อนเถอะว่า อยากตายแบบไหนน่ะ!”
“คุณชายฉิน คุณชายฉิน ไม่เป็นไรใช่ใหมครับ?” ตอนนี้ชายหนุ่มเจาะหูกับเพื่อนๆพยุงฉินหมิงขึ้นมาจากพื้น ฉินหมิงในตอนนี้ไม่เหลือสภาพคุณชายผู้ดีอีกเลย ไม่เพียงเลือดเต็มหน้า เนื้อตัวยังเต็มไปด้วยเศษอาหารน้ำแกงหลากชนิด สภาพเหมือนพึ่งไปตกรถขยะมา
“โทรหาพ่อฉัน! โทรหาพ่อฉันสิ!” ฉินหมิงคำรามลั่น สีหน้าบิดเบี้ยว
“คุณชายฉิน ใจเย็นก่อนครับ ใจเย็นนะครับ” พอเห็นฉินหมิงโกรธแทบเป็นลม พวกเขาพยายามปลอบ แต่ฉินหมิงในตอนนี้ สติแทบไม่เหลือแล้ว สองตาเขาแดงก่ำ จ้องเฉินเฟิงเขม็ง เขาหอบหายใจพูดซ้ำไปซ้ำมาว่า: “ฉันจะสับมันให้เละ! ฉันจะสับมันเป็นหมื่นๆชิ้นเลย!”
“ได้ได้ได้ คุณชายฉิน ผมจะโทรหาคุณลุงเดี๋ยวนี้ ให้คุณลุงมาสับมันให้เละ!”
ชายหนุ่มเจาะหูพูดพลางรีบหยิบมือถือฉินหมิงมาโทรหาฉินเจิ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...