ลูกเขยมังกร นิยาย บท 498
บทที่ 498 หางานให้ทำหน่อย
“ขอบคุณครับคุณเฉิน ขอบคุณครับคุณเฉิน...”
หลังจากขอบคุณอย่างนอบน้อม หลี่อี้ก็ให้ลูกน้องหามหลี่หงออกจากห้องพักคนไข้
พอออกจากห้อง สายตาหลี่อี้ส่อประกายเคียดแค้นอย่างหนักและความอาฆาตมาดร้ายที่ไม่เคยมีก่อนเลย
“พี่...”
หลี่หงที่นอนอยู่ที่หามคนไข้เปิดปากอย่างทนไม่ไหว แต่โดนสายตาเย็นชาหลี่อี้ตัดบทว่า: “ออกไปก่อนค่อยพูด”
หลายนาทีผ่านไป คนทั้งหมดก็พากันออกมานอกโรงพยาบาล
“พี่ ไอ้ขยะนั่นมันใครกัน?” พอออกจากโรงพยาบาล หลี่หงทนไม่ไหวถามออกมาทันที ในสายตาเธอ หลี่อี้เป็นยอดมนุษย์ที่ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ แม้แต่จางจื้อเหวสามีเธอที่เป็นคนกระจอก หลี่อี้ยังพยุงขึ้นมาได้ แต่วันนี้ พออยู่ต่อหน้าเฉินเฟิง หลี่อี้กลับดูต้องต่ำเหมือนหมาตัวหนึ่ง
“เขาเป็นคนตระกูลเฉิน” หลี่อี้กัดฟันยอก สีหน้าเคร่งขรึมขมวดมุ่นแทบจะบีบน้ำออกมาได้
“ตระกูลเฉิน?” หลี่หงมองหลี่อี้อย่างสงสัย: “อำนาจตระกูลเฉินใหญ่มากเลยหรอ? ใหญ่เท่าตระกูลคุณชายซงเต่าหรอ?”
“ตระกูลคุณชายซงเต่า....” หลี่อี้สายตาหวั่นไหว: “ตระกูลคุณชายซงเต่าไม่ได้ด้อยกว่าตระกูลเฉินเท่าไหร่ แต่ฐานตระกูลคุณชายซงเต่าอยู่ที่ญี่ปุ่น ที่นี่คือหวาเซี่ย...”
ไกลเกินไป
นี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่วันนี้หลี่อี้ไม่ได้ไปขอร้องให้ซงเต่าเฟิงจัดการ
แน่นอน นอกจากไกลเกินไปแล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งคือ ซงเต่าเฟิงไม่แน่ว่าจะยอมเป็นศัตรูกับเฉินเฟิงเพื่อเขา
เขาเป็นแค่หมาตัวหนึ่งของซงเต่าเฟิง ซงเต่าเฟิงไม่มีทางยอมเป็นศัตรูกับตระกูลเฉินเพื่อหมาตัวหนึ่งแน่
หลังสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกหนึ่ง หลี่อี้หยิบมือถือออกมาโทรหาซงเต่าเฟิง
“คุณชายซงเต่า ฐานะของเฉินเฟิงตรวจสอบได้แล้วครับ”
“เฉินเฟิงคุง? เขาเป็นใคร?” ซงเต่าเฟิงเริ่มสนใจ
“เขาเป็นคนตระกูลเฉินแห่งยันเจียง”
“ตระกูลเฉินแห่งยันเจียง?!” ซงเต่าเฟิงน้ำเสียงดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด ผ่านไปสักพักถึงได้ยินเขาถามอย่างไม่แน่ใจว่า “นายบอกว่าเขาเป็นคนตระกูลเฉินแห่งยันเจียง?!”
“ใช่ครับ”
“นายแน่ใจ?” ซงเต่าเฟิงยังไม่กล้าจะเชื่อ
“แน่ใจครับ เมื่อกี้ผมเจอเขาที่โรงพยาบาล...” หลี่อี้เล่าเรื่องราวออกมาโดยละเอียด และไม่ได้ปิดบังอะไร
“นายบอกว่า เขาใช้เวลาไม่ถึงสิบวินาทีก็จัดการลูกน้องยี่สิบกว่าคนได้?”
ซงเต่าเฟิงถาม
“อืม เป็นไปได้มากว่าเขาจะเป็นจอมยุทธ์” หลี่อี้พูดเสียงขรึม วันนี้คนที่เขายืมจากซงเต่าเฟิงมาก เป็นนักดาบญี่ปุ่น แต่เพราะฐานะของเฉินเฟิง นักดาบคนนั้นเลยไม่มีโอกาสลงมือเลย
“โอเค ฉันรู้ละ” ซงเต่าเฟิงพยักหน้า สายตาดูครุ่นคิด สามารถจัดการคนยี่สิบกว่าคนได้ในเวลาไม่ถึงสิบวินาที นี่ไม่เพียงเป็นแค่จอมยุทธ์ และยังเป็นจอมยุทธ์ที่ไม่ใช่ธรรมดาอีกด้วย!
ฝีมืออย่างน้อยคงระดับต้นอ้านจิ้งแน่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...