ลูกเขยมังกร นิยาย บท 50

บทที่ 49 สาวบริสุทธิ์

ภายในห้องรับรองชั้นบนสุดของโรงแรม

ซุนกุ้ยฟางและ หลินต้าจูนรับผิดชอบในการต้อนรับผู้ประมูล ในขณะที่ หลินหลันนั้นยืนงงๆเก้ๆกังๆ รอยยิ้มของเธอนั้นแข็งทื่อเล็กน้อย

เรื่องนี้นั้นเธอหลบซ่อนจากตระกูลเสี้ยไม่สามารถแพร่งพรายได้ หากว่าเสี้ยหยุนเสิ้งรู้ คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ขับไล่เธอออกจากตระกูลเสี้ย ด้วยความโกรธเคือง

แต่เมื่อเทียบกับ เสี้ยหยุนเสิ้งแล้วตอนนี้ หลินหลันนั้นกลัว ซุนกุ้ยฟางมากกว่า หากว่าซุนกุ้ยฟางกล่าวสิ่งที่น่าเกลียดนั่นออกมา เธอก็คงต้องทุกข์ระทมไปตลอดกาล

ในไม่ช้าผู้ประมูลจำนวนมากก็เริ่มนั่งประจำที่ สามสี่คนในจำนวนผู้ประมูลมีคนที่อายุมากกว่าหลินหลันอีกด้วย พวกเขาทั้งหมดเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยซึ่งแต่งงานและหย่ากันไปหลากหลายหน อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าพวกเขาจะอายุมาก แต่พวกเขาก็ร่ำรวยมากเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องชนะการประมูลครั้งนี้

“คุณนายหลิน ทำไมไม่เห็นคุณเสี้ยออกมาเลยล่ะ?” ชายวัยกลางคนที่อ้วนและร่ำรวยมองไปรอบๆและถาม ชายวัยกลางคนมีชื่อว่าโจวต้าคังค้าขายเพชรร่ำรวยอันดับต้นๆของเมืองชางโจว มีบริษัทจดทะเบียนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

โจวต้าคังนั้นไม่สนใจโครงการของยู่ฉวนซานเลยแต่เขามาที่นี่เพราะเขาสนใจในความงามของเสี้ยเมิ่งเหยา

หลินหลันชะงักไปชั่วคราวเธอคิดจะพูดแต่ซุนกุ้ยฟางก้าวมาพร้อมกับรอยยิ้มและกล่าว “ประธานโจว เมิ่งเหยาเธอเป็นเด็กสาวที่ขี้อาย เธอไม่เหมาะกับอะไรแบบนี้หรอก ถ้าคุณอยากเจอเธอ อีกสักครู่ทำการประมูล คุณก็เสนอราคาดีๆแล้วคุณก็จะได้พบเจอเธอในทุกๆวัน”

“เฮ้ ฉันได้ยินมาว่าคุณเสี้ยและคุณนายหลินกำลังมีความสัมพันธ์ที่น่าอึดอัดกันอยู่นี่ เรื่องนี้น่ะคุณนายหลินเป็นคนที่จัดการ คุณเสี้ยนั้นไม่ได้ยินยอมไม่ใช่หรือ...” โจวต้าคังหรี่สายตามอง คนที่มาเข้าร่วมการประมูลนี้ไม่ได้เป็นคนโง่หรอก ดังนั้นสถานการณ์ของหลินหลันและเสี้ยเมิ่งเหยาก็ต้องสืบเสาะมาก่อน การประมูลครั้งแรกของเสี้ยเมิ่งเหยานั้นอาจมีเพียงหลินหลันคนเดียวที่เป็นผู้ควบคุมและจัดการทั้งหมดและไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเสี้ยเมิ่งเหยาเลย เมื่อถึงเวลาหากพวกเขาประมูลได้แต่กลับไม่ได้สาวสวยนั่นไม่ใช่เรื่องตลกเลย

“ประธานโจว ดูคุณพูดเข้าสิ เมิ่งเหยาเธอทะเลาะกับแม่ของเธอเล็กน้อย แต่อย่างไรพวกเขาก็เป็นแม่ลูกกัน ไม่มีความเกลียดชังในชั่วข้ามคืน หลังจากนั้นสองวัน เมิ่งเหยาก็คิดได้และเธอก็จะกลับมา” ซุนกุ้ยฟางยิ้มและอธิบาย ก่อนการประมูลเธอเตรียมพร้อมมาแล้วว่าจะจัดการกับปัญหาคำถามของเหล่าผู้ประมูลอย่างไร

“ดูเหมือนคุณจะไม่เข้าใจที่ฉันหมายถึงเหรอ? ฉันหมายความว่าถ้าฉันประมูลครั้งแรกของคุณเสี้ยแล้วและหากเธอไม่ยินยอมล่ะ? แล้วยังมีสามีของคุณเสี้ยอีก ทั้งสองก็ยังไม่ได้หย่ากันเลยใช่ไหม?” โจวต้าคังกล่าวต่อและคำถามนี้ของเขาเป็นคำถามภายในใจของผู้คนที่มาประมูล

“ประธานโจว คุณคิดเยอะไปแล้ว เนื่องจากเรากล้าประมูลครั้งแรกของเมิ่งเหยาแล้วดังนั้นเราก็ต้องมีแผนการที่สมบูรณ์ เหนือสิ่งอื่นใดเมื่อถึงเวลาเมิ่งเหยาเองก็จะเห็นด้วยอย่างแน่นอน”

“สำหรับสามีของเธอนั้น ทุกคนเองก็รู้ดีว่าเขาเป็นเพียงไอ้คนไร้ประโยชน์ ถ้าเขารู้ว่าทุกคนที่นี่เข้าร่วมการประมูล เขาก็คงไม่กล้าที่จะทำอะไรหรอก บางทีเขาอาจจะคิดริเริ่มที่จะส่งเมิ่งเหยาให้พวกคุณเลยก็เป็นได้”

ซุนกุ้ยฟางกล่าวอย่างใจเย็น

“อืม มันก็จริง” ทุกคนค่อยๆพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขานั้นได้อ่าน 《ชีวิตของลูกเขยจน》หมดแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงรู้จักเฉินเฟิงอย่างดี แม้ว่ามันจะไม่ได้เลวร้ายมากอย่างที่หนังสือพิมพ์กล่าว แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากมายเท่าไหร่ สำหรับเฉินเฟิงนั้นไม่ได้มีค่าในสายตาพวกเขาอยู่แล้ว

สิ่งเดียวที่ต้องกังวลคือตัวของเสี้ยเมิ่งเหยา แต่อย่างไรก็ตามซุนกุ้ยฟางเองก็รับประกันอยู่แล้ว พวกเขาก็รู้สึกผ่อนคลายลง หากว่าซุนกุ้ยฟางกล้าละเมิดสัญญา พวกเขาเองก็มีวิธีที่จะทำให้ตระกูลเสี้ยรับผิดชอบ อย่างน้อยคนจัดประมูลอย่างหลินหลันก็จะไม่มีวันที่จะอยู่อย่างสงบสุข