ลูกเขยมังกร นิยาย บท 530
บทที่ 530 จัดการได้ในท่าเดียว
“นายต้องกลับไป!” ฉู่ยี่เฟยมองหวังเฉียนพูดเสียงเครียดใส่: “นายเป็นอัจฉริยะที่เก่งที่สุดในรอบร้อยปีของมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ นายแบกรับความหวังของมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ พี่จะไม่ยอมให้นายเป็นอะไรไปเด็ดขาด”
หวังเฉียนสีหน้าเปลี่ยน: “พี่ฉู่ ผมยังสู้ไหว...”
“สู้อะไร? แลกชีวิตสู้หรือไง?” ฉู่ยี่เฟยตัดบทหวังเฉียนพลางว่า: “หวังเฉียน นายทำดีพอแล้ว การประลองรอบต่อไปให้คนอื่นจัดการเถอะ”
“พี่ฉู่ คนอื่นไม่ใช่คู่ต่อสู้พวกมันหรอก...” น้ำเสียงหวังเฉียนดูหน่ายใจ ต้องพูดเลยว่า จอมยุทธ์สิบคนที่ทางสมาคมการค้าเชียสุ่ยจัดมาประลองครั้งนี้ แต่ละคนเก่งกาจกันทั้งนั้น ไม่มีใครด้อยไปกว่าใครเลย
พอหันมามองฝั่งสมาคมการค้าจงไห่ เทียบชั้นกันไม่ติดเลย
ตั้งแต่หูฉี่ซิงถึงหยางเสี่ยนหมิง จนถึงจางเทียนเซอ สุดท้ายมาถึงเขา ระดับมันแบ่งกันชัดเจนอยู่แล้ว
ฉู่ยี่เฟยถอนหายใจยาว: “หวังเฉียน เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว พี่จะไม่ปิดบังนายละกัน ที่จริงในการประลองครั้งนี้ นอกจากนายแล้ว พวกเรายังมีไพ่ไม้ตายอีกคนหนึ่ง”
“ยังมีไพ่ไม้ตายอีกคนหนึ่ง?” หวังเฉียนตาเป็นประกายขึ้นมา
“ใช่” ฉู่ยี่เฟยพยักหน้า
“จอมยุทธ์อิสระคนนั้นใช่ไหม?” หวังเฉียนถาม
“นายรู้?” ฉู่ยี่เฟยค่อนข้างแปลกใจ
“ผมเดาเอาน่ะ” หวังเฉียนบอก ถึงเฉินเฟิงจะดูธรรมดาที่สุด แต่สัมผัสที่หกของเขาบอกว่า เฉินเฟิงไม่มีทางธรรมดาเหมือนที่แสดงออกแน่
“เขาน่ะแหละ”
“ฐานะของเขาค่อนข้างพิเศษ ไม่สามารถให้คนรู้มากเกินไปได้ ดังนั้นเลยไม่ได้บอกพวกนายคนไหนเลย” ฉู่ยี่เฟยพูดตรงๆ
“พี่ฉู่ไม่ต้องอธิบาย ผมเข้าใจ” หวังเฉียนพูดจริงจัง “พี่ฉู่ ฝีมือของจอมยุทธ์อิสระคนั้นเป็นยังไง? เก่งกว่าหรือด้อยกว่าผม?”
ตอนนี้หวังเฉียนอยากรู้ที่สุดคือ ฝีมือของเฉินเฟิง
“เทียบกับนาย?” ฉู่ยี่เฟยมองหน้าหวังเฉียนพูดกลั้วหัวเราะว่า: “นายกับเขาน่าจะเป็นระหว่างป๋อจงนะ”
“ระหว่างป๋อจง (เปรียบเปรยว่าพอๆกัน)?” หวังเฉียนยังไม่อยากยอมรับ ถึงเฉินเฟิงจะไม่เคยแสดงฝีมือที่แท้จริงของตัวเองออกมา แต่ในสายตาเขา ฝีมือของเฉินเฟิงน่าจะด้อยกว่าเขาหน่อย แต่ฉู่ยี่เฟยกลับบอกว่าเฉินเฟิงฝีมือพอๆกับเขา
“หวังเฉียน พี่รู้ว่านายไม่ยอมรับ แต่ฝีมือของเฉินเฟิงรับรองว่าเก่งกว่าที่นายคิดแน่นอน”
“หลายวันก่อน มีศิษย์นักบุญมีดระดับกลางอ้านจิ้งคนหนึ่งลอบฆ่าเขา เขาจัดการได้ในท่าเดียวเลย”
ฉู่ยี่เฟยพูดกลั้วหัวเราะ อัจฉริยะอย่างหวังเฉียน จะเย่อหยิ่งทระนงตนก็ไม่แปลก คนที่พวกเขาจะเห็นในสายตา ก็มีแต่อัจฉริยะในระดับเดียวกันเท่านั้น เฉินเฟิงยังถึงขั้นหรอก”
“จัดการได้ในท่าเดียว?!”
พอได้ยินฉู่ยี่เฟยพูดแบบนั้น หวังเฉียนอดตกใจไม่ได้
ศิษย์นักบุญมีดระดับกลางอ้านจิ้ง ถือเป็นยอดฝีมือระดับเดียวกับชายหนุ่มร่างเตี้ยก่อนหน้านี้แล้ว
ยอดฝีมือแบบนี้ต่อให้เป็นเขา ก็ต้องเหนื่อยเอาการ
แต่เฉินเฟิงจัดการได้ในท่าเดียว!
ถ้าเป็นจริงเหมือนที่ฉู่ยี่เฟยบอก งั้นฝีมือเฉินเฟิงดูท่าจะไม่พอกันกับเขาแล้วล่ะ น่าจะเป็นชนะเขาขาดเลยมากกว่า!
“พี่ฉู่ ผมขอไม่กลับไปก่อนละกันนะ” จู่ๆหวังเฉียนก็พูดขึ้น
“นายไม่กลับ?!” ฉู่ยี่เฟยร้อนใจขึ้นมา ที่เขาพูดไปมากมายขนาดนั้น เพื่อให้หวังเฉียนยอมวางใจและกลับไป แต่ตอนนี้พอหวังเฉียนฟังเขาพูดแล้วกลับไม่ยอมกลับไป นี่เขาพูดผิดตรงไหนเนี่ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...