ลูกเขยมังกร นิยาย บท 537

บทที่ 537 สรรพคุณของยาอินหยาง

เห็นท่าทีกระตือรือร้นและสายตานักสู้ของหวู่เหวินเชี่ยน เฉินเฟิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ความสามารถของหวู่เหวินเชี่ยนไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น วันนี้เธอขึ้นเวทีเป็นคนแรกอีก หากฝืนสู้กับอีกฝ่ายยากที่จะรับประกันว่าอีกฝ่ายจะไม่เล่นถึงชีวิต

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้เฉินเฟิงก็อดที่จะเอ่ยขึ้นมาไม่ได้ “เดี๋ยวหลังจากขึ้นเวทีแล้ว หากไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายก็รีบยอมแพ้……”

“คุณหมายความว่ายังไง?! คุณดูถูกฉันหรือ?” เฉินเฟิงเอ่ยยังไม่ทันจบก็ถูกหวู่เหวินเชี่ยนเอ่ยตัดบท

เมื่อเห็นท่าทีโมโหของหวู่เหวินเชี่ยน เฉินเฟิงก็ส่ายหน้าพลางยิ้มแห้ง “ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น คุณคิดมากไปแล้ว ผมแค่กลัวว่าคุณจะบาดเจ็บ……”

กลัวเธอบาดเจ็บงั้นหรือ?

ฉับพลันหวู่เหวินเชี่ยนก็หน้าแดง ที่เขาพูดหมายความว่ายังไง หรือว่าเขาจะชอบตน?

เมื่อเห็นหวู่เหวินเชี่ยนหน้าแดง เฉินเฟิงก็พูดไม่ออกหนักกว่าเดิม ครั้งนี้หวู่เหวินเชี่ยนคิดมากไปเองอย่างไม่ต้องสงสัย

“ดูแลตัวเองเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”

บ่นเสร็จ หวู่เหวินเชี่ยนก็เชิดหน้าเดินขึ้นเวทีไป

ผู้เข้าแข่งขันเบอร์เจ็ดของทางสมาคมการค้าเชียนสุ่ยเป็นเยาวชนตัวเตี้ยคนหนึ่ง

เมื่อเห็นหวู่เหวินเชี่ยนเยาวชนตัวเตี้ยก็เลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว แววตาแสดงออกถึงความหื่น

“มองอะไร?!”

“เชื่อมั้ยว่าฉันควักลูกตาแกออกมาได้!”

เมื่อเห็นสายตาบ้ากามของเยาวชนตัวเตี้ยที่มองตนอย่างประเมิน ฉับพลันหวู่เหวินเชี่ยนก็มีน้ำโห

เมื่อเอ่ยจบหวู่เหวินเชี่ยนก็ลงมือทันที

กระโปรงยาวของเธอเต้นระบำพลางดาบยาวในมือก็วาดลวดลายสวยงามแล้วพุ่งตัวไปทางเยาวชนตัวเตี้ย

เยาวชนตัวเตี้ยมีสีหน้าเย็นชาก่อนจะแสยะยิ้มครั้งหนึ่ง สองเท้าก็กระทืบพื้นอย่างบ้าคลั่ง ทั้งร่างราวกับเป็นลูกธนูที่ถูกยิงออกจากคันธนูพุ่งไปทางหวู่เหวินเชี่ยนอย่างรวดเร็ว

ไม่ถึงหนึ่งวินาทีเยาวชนตัวเตี้ยก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของหวู่เหวินเชี่ยน

หลังจากปรากฏตัวตรงหน้าหวู่เหวินเชี่ยนแล้ว เยาวชนตัวเตี้ยก็ปล่อยหมัดไปยังช่วงทรวงอกของหวู่เหวินเชี่ยน

สีหน้าของหวู่เหวินเชี่ยนเปลี่ยนทันที ราวกับรับรู้ได้ถึงหมัดของเยาวชนตัวเตี้ย เธอจึงรีบขยับถอยหลัง ถอยหลังไปด้วยพลางกัดฟันด่าอีกฝ่าย “หน้าไม่อาย!”

หน้าไม่อายอย่างนั้นหรือ?

เยาวชนตัวเตี้ยแสยะยิ้ม ไม่ได้ดิ้นตามแต่จู่โจมต่อ

พลังลมเย็นเฉียบเคลื่อนไหวอยู่บนเวที กำปั้นเหล็กของเยาวชนตัวเตี้ยรัวราวกับสายฝน ต้อนหวู่เหวินเชี่ยนจนต้องถอยหลังเรื่อยๆ

ไม่ถึงหนึ่งนาที บนหน้าผากของหวู่เหวินเชี่ยนก็มีเหงื่อซึมออกมา

“ไร้ประโยชน์ มีความสามารถแค่นี้เองหรือ?”

ขณะนั้นเองเยาวชนตัวเตี้ยก็เอ่ยท้าทาย

ฉับพลันคำพูดนั้นก็ทำให้ไฟที่สุมอยู่ในอกของหวู่เหวินเชี่ยนปะทุออกมา

“ฉันจะฆ่าแก!”

หวู่เหวินเชี่ยนกัดฟันแน่น ก่อนจะกรีดร้องแล้วขยับดาบพุ่งไปทางเยาวชนตัวเตี้ย

ฉับพลันการเคลื่อนไหวนี้ของเธอก็เปิดเผยจุดอ่อนของตัวเองออกมา

เยาวชนตัวเตี้ยแสยะยิ้ม ช่างเป็นคนที่อกโตแต่ไร้สมอง โดนเขายั่วโมโหได้อย่างง่ายดาย