ลูกเขยมังกร นิยาย บท 543
บทที่ 543 จี๋เต้าเจินเจี่ย
"สะดวกสิ มีอะไรไม่สะดวกกันละ" ฉู่ยี่เฟยหัวเราะ แล้วพูด：“ต่อให้นายไม่ถาม ฉันก็คิดจะบอกนายเหมือนกัน"
"สมบัติล้ำค่าทั้งสองอย่างนี้ คือเจินเจี่ยสองเล่ม”
"เจินเจี่ย?" เฉินเฟิงชะงัก ทำไมฟังดูแล้วเหมือนมีพลังบางอย่าง
"ถูกต้อง เจินเจี่ย"
"ซึ่งชื่อเต็มก็คือจี๋เต้าเจินเจี่ย" ฉู่ยี่เฟยพูด
"จี๋เต้าเจินเจี่ย?！” ม่านตาของเฉินเฟิงหดเล็ก ถ้าเป็นจริงอย่างที่เขาคิดเอาไว้ มูลค่าของจี๋เต้าเจินเจี่ย สูงกว่าเงินสองแสนล้านหยวนไม่น้อย
ถึงขั้นกล่าวได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่สามารถประเมินมูลค่าได้
"เสี่ยวเฟิง เมื่อก่อนนายเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับจี๋เต้าเจินเจี่ยมาก่อนใช่หรือไม่?" ฉู่ยี่เฟยถาม ฟังจากน้ำเสียงตกใจของเฉินเฟิง เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อจี๋เต้าเจินเจี่ยชื่อนี้เป็นครั้งแรก
"เคยได้ยินครับ" เฉินเฟิงพยักหน้า ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินเซียวกั่วจงพูดถึงจี๋เต้าเจินเจี่ยมาก่อน
จี๋เต้าเจินเจี่ย คำว่าจี๋ในที่นี้ หมายถึงสูงสุด
เต้า สื่อถึงบูโด
จี๋เต้ารวมกัน หมายถึงบูโดสูงสุด
สำหรับคำว่าเจินเจี่ย สามารถเข้าใจว่าเป็นพลัง หรือไม่ก็คือความรู้สึก
ความรู้สึกความเข้าใจที่มีต่อบูโดทองแท้ นี่ก็คือจี๋เต้าเจินเจี่ย！
ทุกวันนี้บนโลกใบนี้ สามารถเขียนบูโดทองแท้ มีแค่คนประเภทเดียว ซึ่งก็คือมหาปรมาจารย์แห่งบูโด！
อย่างไม่ต้องสงสัย จี๋เต้าเจินเจี่ยในมือของฉู่ยี่เฟย เป็นสิ่งที่มหาปรมาจารย์แห่งบูโดท่านหนึ่งเหลือทิ้งเอาไว้
ก่อนหน้านี้เฉินเฟิงยังไม่เข้าใจ ว่ามันเป็นของอะไรกันแน่ ที่มีมูลค่ามากกว่าเงินสองแสนล้านหยวน
ตอนนี้เฉินเฟิงเข้าใจแล้ว คือจี๋เต้าเจินเจี่ย！
คือจี๋เต้าเจินเจี่ยที่สามารถทำให้บรรลุเป็นมหาปรมาจารย์แห่งบูโด！
ถ้าหากปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ระดับหั้วจิ้งชั้นสูงสุดได้จี๋เต้าเจินเจี่ยไปหนึ่งบท เขาก็จะมีแนวโน้มที่จะขึ้นระดับไปเป็นมหาปรมาจารย์แห่งบูโด มีมากกว่าเดิมอย่างน้อยห้าเท่า！
พูดได้อย่างไม่โอเวอร์ จี๋เต้าเจินเจี่ยหนึ่งบท สามารถสร้างมหาปรมาจารย์แห่งบูโดขึ้นมาหนึ่งคน！
ไม่แปลกที่สมาคมการค้าเชียสุ่ยและสมาคมการค้าจงไห่บ้าคลั่งขนาดนี้ ถึงขั้นต้องการเอาชนะเดิมพันโดยยอมทุ่มสุดตัว
เพราะจี๋เต้าเจินเจี่ยบทนี้ เป็นสิ่งที่สำคัญมาก
ถ้าฝ่ายนั้นสามารถได้จี๋เต้าเจินเจี่ยไปครอบครัว ฝ่ายนั้นก็จะมีมหาปรมาจารย์แห่งบูโดเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน！
สิ่งนี้เพียงพอที่จะส่งผลกระทบต่อวงการศิลปะการต่อสู้ของโลก！
"ในเมื่อนายเคยได้ยินเกี่ยวกับจี๋เต้าเจินเจี่ยมาก่อน ถ้าอย่างนั้นนายน่าจะรู้ว่าจี๋เต้าเจินเจี่ยสำคัญแค่ไหน"
"พูดตามตรงอย่างไม่ปิดบังนะ จี๋เต้าเจินเจี่ยบทนี้ที่อยู่ในมือของฉัน เป็นสิ่งที่มหาปรมาจารย์หลินเหลือทิ้งเอาไว้" ฉู่ยี่เฟยพูดเสียงเคร่งขรึม
"มหาปรมาจารย์หลิน?" เฉินเฟิงชะงัก มีกฎอย่างไม่เป็นทางการของวงการศิลปะการต่อสู้ในหวาเซี่ย ซึ่งก็คือห้ามเรียกชื่อปรมาจารย์
แต่จากนามสกุลที่ฉู่ยี่เฟยพูดมานั้น เฉินเฟิงสามารถวิเคราะห์ได้ว่า มหาปรมาจารย์หลินที่ฉู่ยี่เฟยพูดถึงคือใคร
หลินชิงตี้！
มหาปรมาจารย์แห่งบูโดเพียงคนเดียวของเมืองจงไห่！
แต่ว่าเฉินเฟิงไม่ได้ยินชื่อของหลินชิงตี้มานานกว่ายี่สิบปีแล้ว คิดไม่ถึง วันนี้ฉู่ยี่เฟยจะพูดขึ้นมา
"อืม จากคำเล่าลือ บอกว่าจี๋เต้าเจินเจี่ยนี้เป็นของมหาปรมารจารย์หลินที่เหลือทิ้งเอาไว้เมื่อสิบแปดก่อน"
"หลังจากทิ้งจี๋เต้าเจินเจี่ยเอาไว้แล้วนั้น ก็ถูกลูกศิษย์ในสำนักแย่งชิง สุดท้าย จี๋เต้าเจินเจี่ยจึงถูกแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งอยู่ในมือของสมาคมการค้าจงไห่ ส่วนอีกส่วนอยู่ในมือของสมาคมการค้าเชียสุ่ย"
ฉู่ยี่เฟยเล่าเรื่องในอดีตของจี๋เต้าเจินเจี่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม
ภายในใจของเฉินเฟิงรู้สึกเย็นวูบขึ้นมา เขาคิดไม่ถึงว่า จี๋เต้าเจินเจี่ยจะมีประวัติแบบนี้ด้วย
"พี่ใหญ่ฉู่ ตอนนี้พวกพี่คิดจะทำยังไงกับจี๋เต้าเจินเจี่ยบทนี้?" เฉินเฟิงเอ่ยถาม จี๋เต้าเจินเจี่ยมีแค่หนึ่งบท แต่ในสมาคมการค้าจงไห่ กลับมีอยู่ถึงสี่ตระกูลใหญ่
ตระกูฉู่ ตระกูลวัง ตระกูลฉินและตระกูลส้ง
ไม่ว่าตระกูลไหนจะเป็นฝ่ายได้จี๋เต้าเจินเจี่ยไป อีกสามตระกูลย่อมไม่พอใจอย่างแน่นอน
เพราะตระกูลที่ได้จี๋เต้าเจินเจี่ยไปครอบครองนั้น มีความเป็นไปได้ที่จะใช้จี๋เต้าเจินเจี่ยในการสร้างมหาปรมาจารย์แห่งบูโดออกมาหนึ่งคน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...