ลูกเขยมังกร นิยาย บท 566
บทที่ 566 เชียนเย่จี๋เจิ้งตาย
สำหรับเขาแล้ว ที่ยิงเมื่อกี้ไม่ได้คิดเลยว่าจะสามารถฆ่าเชียนเย่จี๋เจิ้ง เพียงเพื่อถ่วงเวลาเอาตัวรอด ไม่ให้เชียนเย่จี๋เจิ้งเข้ามาใกล้
เพราะ หากเชียนเย่จี๋เจิ้งเข้ามาใกล้ เขาก็จะไม่มีโอกาสได้ยิงอีก ทำได้เพียงใช้ร่างกายต่อสู้กับเชียนเย่จี๋เจิ้ง
และจะใช้ร่างกายต่อสู้จัดการกับเชียนเย่จี๋เจิ้งที่เป็นหั้วจิ้งชั้นต้นยอดนักสู้อันดับต้นๆแบบนี้นั้น ไม่มีความเป็นไปได้เลย
ดังนั้น เขาจะให้เชียนเย่จี๋เจิ้งเข้าประชิดตัวไม่ได้
วินาทีนี้เฉินเฟิงได้รวบรวมกำลังกายกับกำลังภายในเป็นหนึ่งเดียวกัน ด้วยความรวดเร็วอย่างที่สุด แต่เมื่อเทียบกับเชียนเย่จี๋เจิ้ง ยังไงก็ยังค่อนข้างช้ากว่า
ฝุบ
หลังจากคิดหนีแล้ว เฉินเฟิงเคลื่อนไหวตัว เหลือไว้เพียงเงาบนพื้น
ฟู่
เชียนเย่จี๋เจิ้งรีบตามมา ใช้ดาบฟาดฟันบนเงาที่เฉินเฟิงเหลือทิ้งไว้ จนอากาศถูกแหวกออกเป็นช่อง ส่งเสียงดังสนั่น เหมือนดั่งเสียงประทัด
“เด็กเปตร อย่าคิดที่จะหนี วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า ข้าจะเอาเลือดสดๆของเจ้ามาล้างความอัปยศอดสูของศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น”
ลงมือแล้วไม่โดน ร่างกายเชียนเย่จี๋เจิ้งโอนเอน แล้วก็โจมตีเฉินเฟิงต่อ พร้อมพูดกดดันเฉินเฟิงมากขึ้นอย่างเยือกเย็น ทำให้เฉินเฟิงที่อยู่ภายใต้ความกดดัน ไม่สามารถแสดงฝีมือออกมาได้อย่างที่สุด เพื่อให้เขาจะได้โจมตีฆ่าเฉินเฟิงได้เร็วขึ้น สะดวกขึ้น
“ปังๆปังๆปัง...”
สิ่งที่ตอบกลับเชียนเย่จี๋เจิ้งคือเสียงปืนที่ดังสนั่นจนแสบหู
เฉินเฟิงอาศัยจังหวะที่เชียนเย่จี๋เจิ้งพลาด ถือโอกาสเหนี่ยวไกอีกครั้ง ลูกกระสุนปืนยิงกระหน่ำใส่เชียนเย่จี๋เจิ้งอีกครั้ง
หลังจากนั้น
เหมือนกับสองครั้งก่อนหน้านี้ เชียนเย่จี๋เจิ้งอาศัยความรู้สึกเมื่อพบกับความอันตรายกับความน่ากลัว เคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็ว ทำการหลบหลีกเป็นอันดับแรก ทำให้กระสุนทั้งหมดพบกับความว่างเปล่า
ข่า
ในขณะนี้ MP5A1ปืนยิงเร็วในมือของเฉินเฟิงดังขึ้นอย่างว่างเปล่า
“ไม่มีกระสุนแล้วล่ะสิ? ไปตายเสียเถอะ”
เชียนเย่จี๋เจิ้งได้ยินเสียง ก็หัวเราะเยาะ เข้ามาโจมตีฆ่าเฉินเฟิงอีกครั้ง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหยอกเย้า
เพราะ สำหรับเขาแล้ว เฉินเฟิงที่ไม่มีปืน ก็ไม่สามารถที่จะสร้างความอันตรายอะไรให้กับเขาได้อีกแล้ว เหมือนกับปลาที่อยู่บนเขียง เขาจะทำอะไรยังไงก็ได้
ฝุบ
สีหน้าเฉินเฟิงเปลี่ยนไป เคลื่อนไหวตัวหลบถอยอีกครั้ง
เห็นภาพนี้แล้ว ความหยอกเย้าในดวงตาของเชียนเย่จี๋เจิ้งยิ่งเพิ่มมากขึ้น
ส่วนเฉินเฟิงอาศัยจังหวะที่หลบถอย เขย่าข้อมือเล็กน้อยอย่างเบาๆ ปืนพกหนึ่งกระบอกตกอยู่ในมือซ้ายของเขา แต่ถูกฝ่ามือของเขาปิดบังไว้ ไม่ได้เชียนเย่จี๋เจิ้งมองเห็น
“ควรจบได้แล้ว”
ทันใดนั้น เชียนเย่จี๋เจิ้งอาศัยความรวดเร็วที่ได้เปรียบ ทำให้ระยะห่างระหว่างเฉินเฟิงใกล้เข้ามาสิบเมตร ทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เหมือนดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ออกมาจากฝัก เฉียบคม ไม่อาจต้านทานได้
ฝุบ
เฉินเฟิงเคลื่อนไหวถอยหลังไปอีกครั้ง ในขณะเดียวกัน ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างให้ความร่วมมือ เผยอาการ หวาดกลัว
“ตาย”
ทันใดนั้น เชียนเย่จี๋เจิ้งตะโกนขึ้น ดาบในมือฟาดฟันเฉินเฟิงอย่างรุนแรง
กระบี่จุนเหอ
กระบี่แห่งแรกของเป่ยเฉิน เพลงดาบโบราณของหลิวฉีหมิง ก็เป็นเพลงดาบที่เชียนเย่จี๋เจิ้งชำนาญที่สุด
ตอนนี้ เจตนาฆ่าของเชียนเย่จี๋เจิ้งถึงขีดสูงสุด ท่าทีเหมือนดั่งรุ้ง ทั้งตัวเปรียบเหมือนดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ออกมาจากฝัก ดาบคนรวมเป็นหนึ่ง เหมือนจะต้องฆ่าเฉินเฟิงให้ได้
“ปังๆปังๆปัง...”
ทันใดนั้น ดาบของเชียนเย่จี๋เจิ้งยังไม่ทันได้ฟันเฉินเฟิง เสียงปืนก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ในจังหวะที่อันตราย ในขณะที่เคลื่อนไหวร่างกายอย่างรวดเร็วที่สุด เฉินเฟิงพลิกข้อมือ พร้อมเหนี่ยวไกปืนอย่างรวดเร็ว กระสุนปืนหกนัดถูกยิงออกไป พุ่งตรงไปยังเชียนเย่จี๋เจิ้งที่กำลังเข้ามาโจมตี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...