บทที่ 580 การสังหารหมู่
หลังจากไม่กี่นาทีต่อมา จิ่งเถียนซ่านเอ้อเข้ามาที่ฟาร์ม เดินตรงเข้าไปในบ้านไม้ทางทิศตะวันตกของฟาร์ม——ทางลับเข้าฐานทัพอยู่ในบ้านไม้นั่น!
เข้าไปในบ้านไม้ จิ่งเถียนซ่านเอ้อยืนอยู่หน้ากำแพงที่มีลักษณะพิเศษ ผนังเป็นสีแดงส่องแสง กำลังสแกนดวงตาของเขา
“ติ๊ด——”
ไม่นาน เสียงก็ดังตามขึ้นมา กำแพงค่อยๆเปิดออก ปรากฏทางลับเส้นหนึ่ง
จิ่งเถียนซ่านเอ้อก้าวเข้าไปในห้องเล็กๆตรงประตูลับ ยืนนิ่งอยู่กับที่ ถูกแสงสีแดงสแกนอีกครั้ง
“แกร๊ก——”
หลังจากสแกนและยืนยันตัวตน พื้นห้องจมลงช้าๆ แสดงแสงที่สว่างไสวปรากฏขึ้น
เห็นอุโมงค์ใต้ดินเปิดอยู่ จิ่งเถียนซ่านเอ้อกำลังเข้าไปในอุโมงค์นี้
ในขณะนี้.......
มีเงาหนึ่ง เหมือนกับวิญญาณค่อยๆปรากฏอยู่ด้านหลังของจิ่งเถียนซ่านเอ้อ
ก็คือเฉินเฟิง!
เฉินเฟิงดูเหมือนจะค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากอากาศ จากนั้นก็ไม่รอให้จิ่งเถียนซ่านเอ้อสังเกตเห็นความผิดปกติ ก็ได้จับหัวของจิ่งเถียนซ่านเอ้อ บิดเบาๆ ได้ยินแค่เสียง “แกระ”ได้บิดคอของจิ่งเถียนซ่านเอ้อหักแล้ว จากนั้นหายตัวเข้าไปในอุโมงค์
“ตึง——”เมื่อเฉินเฟิงเข้ามาในอุโมงค์ ประตูทางเข้าใต้ดินที่หนาและทึบปิดลงอย่างช้าๆ
“เฉิน....เฉินเฟิงมาแล้ว!!”
ในเวลาเดียวกัน ในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดของสำนักขวัญนินจา นักฆ่าที่ดูแลห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเห็นเงาของเฉินเฟิง ก็ตกใจก่อน จากนั้นนำเครื่องวิทยุสื่อสารออกมาทันที ร้องออกมาด้วยความสยอง!!
สำหรับสำนักนินจาแล้ว ได้สร้างประตูลับที่หนาแน่น เป็นการป้องกันไม่ให้บุคคลภายนอกเข้าไปในสำนักใหญ่ และติดตั้งกล้องวงจรปิด ก็เพื่อสอดแนมนักฆ่าในสำนัก
เพราะว่านักฆ่ามักมีนิสัยแหกกฎและป่าเถื่อน นักฆ่าในสำนักขวัญนินจาไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก็จะมีการขัดแย้งกันบ้าง อีกทั้งยังลงมือหนัก ตลอดจนยังมีตัวอย่างนักฆ่าคนหนึ่งตายในเนื้อมือของนักฆ่าอีกคนหนึ่ง
นอกจากจะป้องกันไม่ให้ฆ่ากันเอง ประโยชน์ของกล้องวงจรปิดก็คือเข้าใจลักษณะนิสัยของนักฆ่า รวมถึงการออกไปด้านนอก การฝึกอบรมและอื่น ๆ
เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ตอนแรกเมื่อผู้รับผิดชอบอาวุธได้ติดตั้งกล้องวงจรปิด ไม่เคยคิดเกี่ยวกับการใช้เพื่อเฝ้าระวังบุคคลภายนอกเลย!
คนนอกบุกเข้าไปในสำนักใหญ่ขวัญนินจา นี่เป็นเสมือนหญิงสาวขึ้นเกี๊ยวเจ้าสาว——ครั้งแรกเลย!
เพราะว่าทั้งหมดนี้ หลังจากนักฆ่าที่ปฏิบัติหน้าที่ในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเห็นเฉินเฟิงเข้าไปในสำนักใหญ่ขวัญนินจา อึ้งไปสองสามวินาที ถึงได้หายจากอาการช็อก จากนั้นใช้วิทยุสื่อสารรายงานต่อจงเถียนอิงจู้อย่างตื่นตระหนก
“นาย.....นายพูดอะไรนะ?”
จงเถียนอิงจู้ยืนขึ้นจากโซฟาด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“ท่าน....ท่านจงเถียน เฉินเฟิงมาแล้ว! เขาเข้ามาทางอุโมงค์ของฐานทัพ!!”ในห้องควบคุมกล้องวงจรปิด
นักฆ่าจ้องไปที่หน้าจออย่างจริงจัง เสียงสั่นรายงานอีกครั้ง
ฮะ!
ได้ยินรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชาอีกครั้ง สีหน้าของจงเถียนอิงจู้ก็ได้เปลี่ยนไป!
เพราะว่าหัวหน้าซานปุ่นถาวชี่หลังของสำนักขวัญนินจาเป็นกังวลอย่างมากอีกทั้งยังได้ออกคำสั่งมา หลังจากประชุมเสร็จจงเถียนอิงจู้ก็ได้โทรหาจิ่งเถียนซ่านเอ้อทันที
หลังจากที่รู้ว่าจิ่งเถียนซ่านเอ้อกำลังจะกลับฐานทัพ ก็วางใจขึ้นมา
แต่เวลานี้ ใบหน้าของเขาไม่เพียงแต่เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ทันใดนั้นหัวใจก็เต้นมาถึงลำคอ!
“เร็ว ส่งเสียงกริ๊งเตือนทันที!!”
หลังจากงุนงงไม่นาน จงเถียนอิงจู้เหมือนแมวโดนเหยียบหาง ขนฟูขึ้นโดยปริยาย เขาได้ทำการตะโกนออกมาอย่างรีบร้อน
“ใช่....ใช่ ท่านจงเถียน!”
ในกล้องวงจร นักฆ่าตอบโดยไม่รู้ตัว จากนั้นไปส่งเสียงเตือน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...