ลูกเขยมังกร นิยาย บท 59
บทที่ 58 ไวน์แดงกับเบียร์
ในคอมเม้นต์เริ่มสารภาพรักกับเสี้ยเมิ่งเหยา แววตาของเสิ่นจุนเหวินก็สว่างวาบขึ้นมา
ก่อนหน้านี้เขาได้ยินสวีเฟยหรงพูดถึงเสี้ยเมิ่งเหยาเพียงครั้งเดียว แต่ว่าในใจเขาตอนนั้น กำลังอยู่กับสวีเฟยหรงเพียงคนเดียว ดังนั้นเลยไม่ได้สนใจเสี้ยเมิ่งเหยา แต่เมื่อได้เจอในวันนี้ เสิ่นจุนเหวินกลับรู้สึกเสียดาย เพราะเธอสวยงามกว่าสวีเฟยหรงเป็นไหนๆ เขาน่าจะสังเกตได้ตั้งนานแล้ว
ไม่แน่ว่าอาจจะน่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเสี้ยเมิ่งเหยาบ้างก็ได้
นี่เป็นครั้งแรกที่เสิ่นจุนเหวินอิจฉาเฉินเฟิง ในขณะเดียวกันสามารถควงผู้หญิงสวยๆ ในเวลาเดียวกันได้อีก คนไร้ประโยชน์นี่ มันมีดีอะไรนักนะ！
“เมิ่งเหยา วันนี้คุณสวยจังเลย…”
เสิ่นจุนเหวินยื่นมือออกมา ใบหน้าหล่อเหลาก็เผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมา ใครจะไปรู้ว่าเขายังไม่ทันจะพูดจบ เสี้ยเมิ่งเหยาก็เดินผ่านด้านข้างเขา ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ได้มองเขาเลยแม้แต่น้อย
เสิ่นจุนเหวินยื่นมือออกมาเก้อ แต่ใบหน้ายังคงยิ้มอยู่ ใบหน้าของเขาเริ่มมีความโกรธเล็กน้อย ทำไมถึงไม่ได้มีท่าทีเหมือนกับที่คิดเอาไว้นะ？หรือว่าหลินหลันไม่ได้บอกเธอ ว่าตอนนี้เธอเป็นคนของตัวเองแล้ว？
เสิ่นจุนเหวินสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเตรียมตัวกลับเข้าไปนั่งที่เดิม
แต่กลับมองเห็น ว่าเฉินเฟิงเข้าไปนั่งในที่ของตัวเองแล้ว สีหน้าของเสิ่นจุนเหวินก็เริ่มเคร่งเครียดขึ้นแล้ว
“ใครให้คุณไปนั่งตรงนั้น！”
เสิ่นจุนเหวินอับอายจนเปลี่ยนไปเป็นความโกรธ พลางมองเฉินเฟิงแล้วพูดว่าเขาเตรียมเก้าอี้ไว้แค่สองตัวเท่านั้นเอง ตัวหนึ่งเป็นของตัวเอง ส่วนอีกตัวเป็นของเสี้ยเมิ่งเหยา ในตอนแรกเขาคิดว่าถ้าเกิดว่าเฉินเฟิงมาล่ะก็ จะให้เฉินเฟิงยืนอยู่ข้างๆ และมองเขากับเมิ่งเหยาดื่มด่ำกันไปเรื่อยๆ
ใครจะไปคิด เพราะว่าเสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้จับมือกับเขา เขาเลยอึ้งไป ตอนนี้เฉินเฟิงกลับไปนั่งอยู่ในที่ของตัวเอง ถ้ามันเป็นแบบนี้ จะให้เขาไปยืนเองหรือไง？
“บนเก้าอี้นี้มันมีชื่อคุณเขียนอยู่เหรอ？” เฉินเฟิงพูดเบาๆ เล่ห์เหลี่ยมตื่นๆ ของเสิ่นจุนเหวิน มันเด็กเกินไปแล้ว
“นี่……” สีหน้าของเสิ่นจุนเหวินแดงขึ้น แน่นอนว่าเก้าอี้มันไม่มีชื่อเขาเขียนอยู่ แต่ถ้าเกิดว่าตอนนี้เขาบังคับให้เฉินเฟิงออกไป มีแต่จะทำให้เขาดูใจแคบ เขาเลยไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เขาเลยทำได้แค่ให้พนักงานเอาเก้าอี้มาเพิ่ม แล้ววางอยู่ตรงกลาง
แต่เมื่อเป็นแบบนี้ มันทำให้เขาดูเป็นส่วนเกินของเฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยา
ในขณะเดียวกัน มันโด่งดังมากจนการถ่ายทอดสดมันขึ้นไปถึงหนึ่งล้านแล้ว มันถือว่าหาดูได้ยากจริงๆ
“ไอคนไร้ประโยชน์นี่มาจริงๆ ด้วย！เขาไปเอาความกล้ามาจากไหนกันนะ？”
“คนก่อนหน้านี้ที่บอกว่าจะซื้อซูเปอร์คาร์กับคนที่บอกว่าจะกินขี้มันหายไปไหนแล้วนะ？เขามาแล้วนะ！”
“หน้าด้านจริงๆ เลย ภรรยาตัวเองมาเดทกับผู้ชายคนอื่น เขายังกล้ามาดูอีกเหรอ”
“นี่มันไม่ใช่แค่หน้าด้าน แต่ยังจนตรอกอีกด้วย！”
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรเฉินเฟิงสำเร็จ แต่ตอนนี้อารมณ์ของเสิ่นจุนเหวินก็ถือว่าไม่เลว
เพราะว่าเมื่อเฉินเฟิงมา ถึงจะสามารถทำให้เขาคุกเข่าลงต่อหน้าเสี้ยเมิ่งเหยาได้ แล้วบอกเสี้ยเมิ่งเหยาว่าใครกันแน่ที่คู่ควรกับเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...