ลูกเขยมังกร นิยาย บท 655
บทที่ 655 ตระกูลจิ่งแพ้ไม่เป็น
“หยุดนะ!” วินาทีต่อมา ไม่รอเฉินเฟิงลงมือ จิ่งเซ่อเหมิงตะคอกออกมาเสียงดัง และคิดจะลงมาที่กาบเรือเพื่อยับยั้งไม่ให้เฉินเฟิงฆ่าจิ่งเถิง
จากนั้น---ในตอนที่จิ่งเซ่อเหมิงพึ่งขยับตัว ก็โดนอู่จื่อโจวขวางหน้าเอาไว้: “จิ่งเซ่อเหมิง ก่อนพวกเขาเริ่มประลองผมบอกไว้ก่อนแล้วว่า นี่เป็นการประลองความเป็นความตาย ใครตายใครรอด คนอื่นไม่มีสิทธิ์แทรกแซงหรือรบกวนการประลอง---คุณคิดจะทำอะไร?”
“ไอ้หนุ่มแซ่เฉิน ละเว้นชีวิตเถิงเอ๋อซะ!”
เมื่อเผชิญหน้าการขัดขวางของอู่จื่อโจว จิ่งเซ่อเหมิงสีหน้าเปลี่ยน คิ้วขมวดมุ่น แต่หลังจากวิเคราะห์แล้วก็ไม่ได้ลงมืออะไร และไม่ตอบคำอู่จื่อโจวด้วยซ้ำ เขาจ้องมองเฉินเฟิงอย่างเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ขั้นสุด “ไม่งั้น แกจะกลายเป็นศัตรูของตระกูลจิ่ง!”
“ตระกูลจิ่งเก่งมากงั้นหรอ?” เฉินเฟิงตอบเสียงเย็น และยกเท้าขวาขึ้นทันที
“แกกล้า?”
จิ่งเซ่อเหมิงสีหน้าเปลี่ยน ตะคอกอีกครั้ง น้ำเสียงดังราวฟ้าผ่า
“ปึ้ก!!”
สิ่งที่ตอบจิ่งเซ่อเหมิงกลับเป็นเสียงหนึ่งดังขึ้น
ท่ามกลางสายตาประชาชี เฉินเฟิงยกเท้าเหยียบสมองจิ่งเถิงแตก!
ตอนเผชิญหน้าการเตือนและข่มขู่จากจิ่งเซ่อเหมิง เฉินเฟิงไม่หวาดหวั่นเลยสักนิด เขายกเท้าเหยียบกะโหลกจิ่งเถิงแตกละเอียดต่อหน้าทุกคน ทำจิ่งเถิงตายคาที่!
ท่าทีแข็งแกร่งของเฉินเฟิงสั่นสะท้านจิตใจทุกคนอีกครั้ง!
นั่นน่ะตระกูลจิ่งนะ...
หนึ่งในตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่มีประวัติมาช้านานกว่าพันปีของหวาเซี่ย ทุกครั้งที่ออกสู่ยุทธภพจะสะเทือนไปทั่ววงการศิลปะการต่อสู้หวาเซี่ย!
ด้วยสถานการณ์อย่างนี้ เฉินเฟิงเหยียบจิ่งเถิงตายในขาเดียว ไม่ง่ายดายแค่เพราะฆ่าผู้สืบทอดตระกูลจิ่งหรอก แต่ยังเป็นการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีและความภูมิใจของตระกูลจิ่งด้วย เท่ากับวางตัวเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับตระกูลจิ่ง! จากนั้นพอพวกเขานึกถึงประวัติเฉินเฟิงก็พากันเข้าใจ
เพราะนี่เป็นคนที่เคยบุกเดี่ยวท้าทายนินจาทั่วทั้งญี่ปุ่นมาแล้ว!
ในเวลาเดียวกัน สองพ่อลูกจิ่งหยุนเฟิงและจิ่งเซ่อเหมิงปวดใจมาก
จิ่งเถิงไม่เพียงเป็นทายาทของพวกเขา และยังเป็นผู้สืบทอดที่ผ่านการคัดกรองและฝึกฝนมาอย่างพิถีพิถันของตระกูลจิ่งอีกด้วย เป็นเสมือนอนาคตของตระกูลจิ่ง--- เฉินเฟิงฆ่าจิ่งเถิงลง เท่ากับควักดวงใจของพวกเขาออกไป!
“สารเลว ฉันจะฆ่าแก!” นอกเหนือจากปวดใจแล้ว ความโกรธและความแค้นเข้าครอบงำสติของจิ่งเซ่อเหมิงทั้งหมด เขาตะคอกเสียงดัง ทำท่าจะเข้าไปฆ่าเฉินเฟิงต่อหน้าทุกคน เพื่อระบายความโกรธในใจ
“จิ่งเซ่อเหมิง นี่คุณคิดจะทำผิดกฎการประลองความเป็นความตายซึ่งๆหน้าเลยหรอ หรือคุณจะบอกว่า คุณไม่เห็นสหพันธ์บูโดอยู่ในสายตาว่างั้น?” อู่คงเข้ามาขวางหน้าจิ่งเซ่อเหมิงอีกครั้งเพื่อดูแลความปลอดภัยของเฉินเฟิง ในขณะเดียวกันก็เอ่ยเตือนออกไปด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“ตระกูลจิ่ง พวกแกมันแพ้ไม่เป็นหรือไง? หรือคิดว่า ตระกูลจิ่งของพวกแกคิดอยากจะทำอะไรในหวาเซี่ยก็ได้?” เฉินเฟิงจ้องมองจิ่งเซ่อเหมิงอย่างเย็นชา ทั้งประชดประชันตระกูลจิ่ง และยังเป็นการเตือนตระกูลจิ่งทางอ้อมด้วยว่า ถึงตระกูลจิ่งจะยิ่งใหญ่ แต่ก็ต้องเคารพกฎของวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซี่ย พร้อมทั้งยอมรับการชี้นำของสหพันธ์บูโด ไม่งั้นตระกูลจะล่มสลายแน่
“แม่งเอ๊ย ตกลงกันแล้วว่าประลองเป็นตาย พวกตระกูลจิ่งของพวกแกนี่มันหน้าด้านขนาดนี้เลยหรือไง?” หวู่เหวินโป๋ด่ากราดอย่างเดือดดาล
“กล้าแตะต้องอาจารย์อาเฉินของเรา ฆ่ามันแลย!” เฉินจื๋อหลี่และเฉินจื๋อเหวินพูดออกมา
“เซ่อเหมิง กลับมา!” พอได้ยินคำตะโกนต่อว่าของพวกหวู่เหวินโป๋ จิ่งหยุนเฟิงก็เอ่ยปากบอกให้จิ่งเซ่อเหมิงจากไป
ภายใต้แสงอาทิตย์ยามเย็น สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นสงบนิ่ง ดูเหมือนไม่เป็นอะไร แต่สายตาที่มองไปทางเฉินเฟิงอย่างเย็นชาและรังสีอำมหิตเย็นเฉียบ บ่งบอกให้รู้ว่าความรู้สึกในใจเขาตอนนี้โกรธมากแค่ไหน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...